Παρ’ ὅλην ὅμως τὴν δαπάνην ὅπου ἔκαμνεν ὁ Ἅγιος διὰ τὰς Ἐκκλησίας, δὲν παρημέλει τὴν ἐλεημοσύνην εἰς πένητας, ἀλλὰ τοὺς ἐβοήθει ἀφθόνως, ἀπὸ δὲ τὴν πολλήν του συμπάθειαν ἐγύριζε τὴν νύκτα τὰ στενὰ τῆς Πόλεως καὶ ὅσους πτωχοὺς εὕρισκεν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐξήρχοντο τὴν ἡμέραν ἀπὸ τὴν ἐντροπήν των, διότι ἦσαν πλούσιοι καὶ ἐπτώχευσαν, αὐτοὺς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας ἠλέει περισσότερον· καὶ τὸ θαυμασιώτερον ὄχι μόνον τοὺς ζῶντας, ἀλλὰ καὶ νεκρόν τινα ἐὰν εὕρισκε πτωχὸν καὶ ἄπορον, ὅστις νὰ μὴ εἶχε κανένα νὰ τὸν ἐπιμεληθῇ, τὸν ἐθεώρει ὡς θησαυρὸν μέγαν καὶ πολύτιμον καὶ λούων καὶ ἐνδύων αὐτὸν ἔλεγε πρὸς τὸν νεκρὸν ταῦτα, ὥσπερ νὰ ἦτο ζῶν νὰ τὸν ἤκουε· «Σήκω, ἀδελφέ, νὰ κάμωμεν τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν κατὰ τὴν συνήθειαν». Παρευθὺς δὲ ὑπήκουεν ὁ πτωχὸς καὶ ἐγειρόμενος (ὢ ἀπορρήτου θαύματος!) ἐφίλει τὸν Ἅγιον· ἔπειτα πάλιν ἀφοῦ ἤθελε κάμει τὸν ἀσπασμὸν ἔμενε νεκρὸς ὡς καὶ πρότερον.
Τοῦτο τὸ ὑπὲρ φύσιν τερατούργημα τοῦ Ἁγίου ἐγνωρίσθη καὶ ἀπὸ ἄλλους τινάς, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἕνα δοῦλον ἑνὸς τραπεζίτου, ὅστις ἀντήλλασσε τὰ φλωρία μὲ ἄσπρα, πρὸς τὸν ὁποῖον ἤρχετο πολλάκις τὴν νύκτα ὁ Ἅγιος καὶ ἤλλασσε φλωρία, καὶ ἔπαιρνεν ἄσπρα διὰ νὰ τὰ μοιράζῃ εἰς πένητας. Διὰ νὰ μὴ τὸν γνωρίζῃ δέ τις ἐσκέπαζε τὸ πρόσωπόν του, ὁ δὲ τραπεζίτης μὴ ἠξεύρων τίς ἦτο, ἐζύγιζε τὸ χρυσίον μὲ δόλον ἐξ ἀφορμῆς τῆς νυκτός, καὶ τοῦ ἐκράτει ἄδικα πολλὰ χρήματα. Ὁ δὲ Ἅγιος τὸ ἐγνώριζεν, ἀλλ’ ὡς πρᾷος δὲν ἔλεγε τίποτε, προσεποιεῖτο δὲ ὅτι δὲν τὸ ἤξευρε. Τοῦτο δὲ ἔγινε πολλὰς φοράς. Ὅθεν ἔβαλεν ὁ ἄδικος δίκαιον λογισμὸν νὰ γνωρίσῃ τίς ἦτο ὁ ἀδικούμενος· καὶ ὅταν ἐπῆρε τὰ ἄσπρα μίαν νύκτα ὁ Ἅγιος, ἔστειλεν ἕνα του ὑπηρέτην κατόπιν κρυφά, νὰ τὸν παρακολουθήσῃ ἕως τὸν οἶκόν του, διὰ νὰ γνωρίσῃ τίς ἦτο. Καθὼς δὲ ἐπήγαινεν ὁ Ἅγιος εὗρε νεκρόν τινα εἰς τὸν δρόμον, καὶ ἀγοράσας ἀπὸ κάπηλόν τινα ὅσα ἐχρειάζετο διὰ τὸν νεκρόν, τὸν ἔλουσε καὶ τὸν ἐνέδυσεν, ἔπειτα ἠγέρθη ὁ νεκρὸς καὶ ἠσπάσθησαν ἀλλήλους ὡς ἄνωθεν καὶ τὸν ἐπῆρε νὰ τὸν ἐνταφιάσῃ ὁ Ἅγιος. Ταῦτα βλέπων ὁ νέος ἐτρόμαξε καὶ ἐπιστρέψας ἀνήγγειλεν εἰς τὸν κύριον αὐτοῦ τὰ γενόμενα, ὅστις ἐφοβήθη τὸν Θεὸν καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἅγιον μετὰ δακρύων ὅσα τὸν ἠδίκησε πρότερον, καὶ ἐπῆρε συγχώρησιν.