εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν των καὶ ὅλοι, οἱ ἀκούσαντες ταῦτα, ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὅστις ἔδωκε τοιαύτην χάριν εἰς τὸν ἰδικόν του θεράποντα· ἐκεῖνοι δὲ οἵτινες ἐθεραπεύθησαν, πηγαίνοντες ἐκεῖ ἔνθα εὑρίσκετο τὸ ἅγιον λείψανον, ἔπεσαν ἐμπρὸς εἰς τὴν θήκην καὶ εὐχαριστήσαντες τὸν Θεόν, ὅστις ἐδόξασε τὸν θεράποντά του, ἀνεχώρησαν μὲ εἰρήνην εἰς τὴν πατρίδα των τὴν Πάφον. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Πάφιοι ἑορτάζουν τὴν μνήμην αὐτοῦ μετὰ μεγάλης εὐλαβείας μέχρι σήμερον.
Ὁ δὲ μακάριος Θεμισταγόρας, ἰδὼν τὰ θαυμάσια, τὰ ὁποῖα ἐγίνοντο ἐκεῖ ὅπου ἦτο τὸ τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου καὶ ὅτι ἀπὸ τῆς ἱερᾶς αὐτοῦ λάρνακος ἀνέβλυζον ἀδιαλείπτως, ὡς ἀπὸ ἀενάου πηγῆς, παντοειδεῖς ἰατρεῖαι, ἔλεγεν, ὅτι αὐτὸς δὲν ἦτο ἄξιος νὰ ἐνταφιασθῇ εἰς τὴν λάρνακα ὁμοῦ μὲ τὸν μακάριον Αὐξίβιον· ὅθεν, ἐδέσμευσε τοὺς Κληρικοὺς τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, νὰ μὴ τολμήσῃ κανείς, μετὰ τὴν τελευτήν του, νὰ ἀνοίξῃ τὴν θήκην τοῦ Ἁγίου, διὰ νὰ ἐνταφιάσουν αὐτόν, τὸ ὁποῖον καὶ ἔκαμαν· ὅθεν ἔμεινεν ἐντὸς αὐτῆς μόνον τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου. Ἦτο δὲ ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου πηγὴ ἰαμάτων ἀνελλιπής, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ εἰς μνημόσυνον τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ θεράποντος Αὐξιβίου· οὗ ταῖς θείαις πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.