Εἶναι δὲ αὕτη ἡ Ἁγία Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ἐν ταύτη παρέστησαν χλ’ (630) Πατέρες, παρεκάθησαν δὲ ἐν αὐτῇ ἐπὶ θρόνων καὶ οἱ εὐσεβέστατοι οὗτοι βασιλεῖς Μαρκιανὸς καὶ Πουλχερία [5]. Κατεδίκασαν τότε οἱ Ἅγιοι οὗτοι Πατέρες τὴν ἐν Ἐφέσῳ λῃστρικὴν ψευδοσύνοδον τοῦ ἔτους υμθ’ (449) ἀναθεματίσαντες καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς μονοφυσιτικῆς αἱρέσεως Εὐτυχῆ καὶ Διόσκορον, ἐκράτυναν δὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἐδικαίωσαν τοὺς προμάχους αὐτῆς Φλαβιανόν, τὸν ἀοίδιμον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, Λέοντα Πάπαν Ρώμης καὶ πάντας τοὺς λοιπούς.
Συνέταξε δὲ ἡ Ἁγία αὕτη Σύνοδος καὶ ὅρον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, εἰς τὸν ὁποῖον μεταξὺ ἄλλων νομοθετεῖται ὅτι ὁ μὴ ὁμολογῶν δύο φύσεις εἰς Χριστόν, τὴν Θείαν καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ὁ τοιοῦτος δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος, ἀλλ’ αἱρετικὸς καὶ ἀπόβλητος ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ Σύνοδος αὕτη ἀπένειμε διὰ τοῦ κη’ (28ου) Κανόνος αὐτῆς τὰ ἴσα πρεσβεῖα τιμῆς τοῦ Κωνσταντινουπόλεως πρὸς τὸν Ρώμης, ὑπέταξεν ἀκόμη τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Θρᾴκης, καθὼς ἐπίσης καὶ πάντων τῶν ὑπὸ βαρβάρων κατοικουμένων τόπων εἰς τὸν Κωνσταντινουπόλεως. Ἀποκατέστησεν ἐπίσης ἡ αὐτὴ Σύνοδος καὶ τοὺς Ἐπισκόπους Κύρου Θεοδώρητον καὶ Ἐδέσσης Ἴβαν, οἱ ὁποῖοι εἶχον καταδικασθῆ ὑπό τε τῆς Ἁγίας Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡς καὶ ὑπὸ τῆς λῃστρικῆς τοιαύτης ὡς νεστοριανίζοντες, ἀφοῦ βεβαίως ἐδέχθησαν οὗτοι προηγουμένως νὰ ἀναθεματίσωσι τὸν Νεστόριον καὶ τοὺς μὴ ὁμολογοῦντας Θεοτόκον τὴν Παναγίαν Παρθένον. Πρὸς εὐταξίαν δὲ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κλήρου ἐξέδωκε καὶ τριάκοντα Κανόνας, σῳζομένους ἐν τῷ Πηδαλίῳ.
Ἀφοῦ ταῦτα πάντα λίαν καλῶς ἡ Ἁγία αὕτη Σύνοδος ἐνομομοθέτησε, θέλοντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες νὰ βεβαιωθῶσιν ἂν ταῦτα εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ οἱ αἱρετικοὶ δὲν ἤθελον νὰ συμφωνήσωσιν, ἔγραψαν εἰς ἕνα τόμον τὰ ὑπὸ τῆς Συνόδου ἀποφασισθέντα ὀρθόδοξα δόγματα, εἰς ἕτερον δὲ ἔγραψαν οἱ αἱρετικοὶ τὰ ἰδικά των καὶ ἀνοίξαντες τὴν λάρνακα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἔθεσαν ἐντὸς αὐτῆς ἀμφοτέρους τοὺς τόμους, ὕστερον ἔκλεισαν καὶ πάλιν τὴν λάρνακα καὶ ἀπεσύρθησαν ἀμφότερα τὰ μέρη εἰς προσευχὴν καὶ νηστείαν παρακαλοῦντες τὸν Θεὸν καὶ τὴν Ἁγίαν νὰ φανερώσῃ τὴν ἀλήθειαν. Μετὰ δὲ ἀπὸ ὀλίγας ἡμέρας ἀνοίξαντες τὴν λάρνακα εὗρον, ὤ τοῦ θαύματος! τὸν μὲν τόμον τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὰς ἀγκάλας τῆς Ἁγίας, τὸν δὲ τόμον τῶν αἱρετικῶν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς! Τοιουτοτρόπως ἐβεβαιώθη τὸ θεῖον θέλημα τῶν ὑπὸ τῆς Ἁγίας Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀποφασισθέντων.