Ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας, ἐπῆγαν νὰ ἴδωσι τὶ ἦτο τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἔβλεπον τὴν νύκτα. Βλέποντες λοιπὸν πρὸς τὸ μέρος ἐκεῖνο, εἰς τὸ ὁποῖον εἶδον τὸν πύρινον στῦλον, ἀντίκρυσαν τὴν μαρτυρικὴν καὶ χαριτόβρυτον κεφαλήν, περιπεπλεγμένην εἱς τὸν φράκτην, γνωρίσαντες δὲ αὐτήν, ἐχάρησαν διὰ τὴν εὕρεσιν τοῦ πολυτίμου αὐτοῦ θησαυροῦ. Περιστείλαντες ὅθεν αὐτὴν καὶ ἀναλαβόντες, τὴν ἔφεραν εἰς τὸν ρηθέντα Ἡγούμενον· ὁ δὲ καλότυχος Ἡγούμενος ἰδὼν τὸ ποθούμενον ἀνεσκίρτησε· καὶ λαβὼν τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο θήραμα, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς χάριν τῆς εὑρέσεως γρόσια πεντήκοντα.
Μετὰ παρέλευσιν καιροῦ, μαθόντες οἱ ἀδελφοὶ τῆς Κρυερᾶς Πηγῆς τὴν ὑπόθεσιν, ἀπέστειλαν τὸν Ἡγούμενον των μετά τινος προεστοῦ τοῦ Νεοχωρίου, Παναγιώτου Κωσκολᾶ ὀνομαζομένου, νὰ ζητήσουν τὴν ἱερὰν καὶ μαρτυρικὴν Κάραν ἀπὸ τὸ Δούσικον, ὡς ἀνήκουσαν εἰς αὐτούς, διότι ὁ Ἅγιος ἦτο συγκοινοβιάτης των. Ἀπερχόμενοι δὲ κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, εὗρον εἰς Τρίκκαλα καὶ τὸν Μητροπολίτην Λαρίσης, εἰς τὸν ὁποῖο ἐφανέρωσαν τὴν γνώμην των καὶ τὸν παρεκάλεσαν νὰ τοὺς βοηθήσῃ εἰς τὸ δίκαιόν των ζήτημα. Κρίνας δὲ δίκαιον ὁ Μητροπολίτης τὸ αἴτημά των, ἀπεφάσισε νὰ λάβουν οἱ Δουσικιῶται τὰ πεντήκοντα γρόσια καὶ νὰ δώσουν τὸν θησαυρόν, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Ὁ δὲ Ἡγούμενος καὶ ὁ ρηθεὶς Παναγιώτης, λαβόντες τὸ ποθούμενον, τὴν ἔφεραν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Κρυερᾶς Πηγῆς· καὶ κατασκευάσαντες κιβώτιον θαυμαστὸν τὴν ἔβαλον εἰς αὐτὸ καὶ τὴν ἀπέθεσαν εἰς τόπον ἱερὸν καὶ ἐπιτήδειον, εἰς τὸν ὁποῖον μένει καὶ μέχρι τοῦδε σῴα, εὐωδιάζουσα καὶ θαύματα βρύουσα ἄπειρα, ἐλευθερώνουσα τοὺς πιστῶς προσερχομένους ἐκ παντοίων νοσημάτων. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀλέθριον πανὼλη ἐφάνη μυριάκις θαυματουργοῦσα καὶ πολλὰς χώρας εὐσεβῶν ἐλευθεροῦσα, μέχρι τῆς σήμερον ἀπὸ τὴν χαλεπὴν ταύτην ἀσθένειαν.