πλὴν δύστροπος καὶ δαιμονιώδης οὖσα καὶ τοιαῦτα παθοῦσα, δὲν ἄφησε τὴν κακογνωμίαν της, ἀλλὰ μὲ τὴν αὐτὴν δυστροπίαν διέρρηξε τὴν μιαράν της ψυχὴν ἀπελθοῦσα εἰς τὸν ἡτοιμασμένον δι’ αὐτὴν καὶ πάντας τοὺς ὁμοίους της τόπον τῆς αἰωνίου κολάσεως ἔνθα ἀπολαμβάνει τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν.
Φθάσας δὲ ὁ Ἅγιος εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, τόπον ἔνθα ἐγίνοντο κατ’ ἐκείνους τοὺς καιροὺς αἱ συναλλαγαὶ (ἤτοι τὴν ἀγοράν), πλησίον εἰς τὴν εὑρισκομένην ἐκεῖ κυπάρισσον καὶ σουβλισθεὶς παρὰ τῶν ἀσπλάγχνων, εὐχαριστῶν παρέδωκε τὴν ἱερὰν καὶ τρισόλβιον ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, τῇ τετάρτῃ (4ῃ) τοῦ Δεκεμβρίου. Τὸ δὲ Ἅγιον αὐτοῦ σῶμα διέταξεν ὁ θηριώδης ἐκεῖνος ἄρχων νὰ μείνῃ ἐπὶ τοῦ ξύλου ἡμέρας πολλάς, δῆθεν διὰ σωφρονισμὸν τῶν ἄλλων· ἀλλὰ ἂν καὶ ἔμεινεν οὕτως ἡμέρας ἱκανάς, διὰ τῆς θείας Χάριτος οὐδὲν ἔπαθε, ἀπὸ ὅσα εἶναι ἴδιον τῆς φύσεως τῶν νεκρῶν σωμάτων νὰ πάσχουν, οὔτε ἐπρήσθη δηλαδή, οὔτε δυσοσμίαν τινὰ ἀνέδιδεν, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον, ἐφαίνετο ὡς ζῶν καὶ ἐξέβαλλεν εὐωδίαν ἄρρητον. Τοῦτο καὶ οἱ ἀλλοεθνεῖς βλέποντες ἐθαύμαζον· οἱ δὲ εὐσεβεῖς ἔχαιρον καὶ μεγάλας ἀπέδιδον τὰς εὐχαριστίας εἰς τὸν Θεόν, διὰ τὴν καλὴν ὁμολογίαν τοῦ Ἁγίου καὶ ὅτι εἰς τὴν ἐσχάτην ταύτην γενεὰν τοὺς ἠξίωσε νὰ ἴδωσιν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐξ ἀκοῆς ἐγνώριζον ὅτι ἔγιναν εἰς τοὺς παλαιοὺς καιρούς. Θέλοντες δὲ νὰ λάβουν τὸ ἀθλητικὸν ἐκεῖνο σῶμα, διὰ νὰ τὸ ἔχουν εἰς βοήθειάν των, δὲν ἠδυνήθησαν, διότι ὁ ἐξουσιαστὴς ἔβαλεν φύλακας ἱκανοὺς καὶ τὸ ἐφύλαττον ἡμέραν καὶ νύκτα.
Μετά τινας ἡμέρας ἔκοψαν οἱ τύραννοι τὴν μακαρίαν κεφαλὴν τοῦ Ἁγίου καὶ τὴν ἔφεραν εἰς Τρίκκαλα μετ’ ἄλλων κεφαλῶν κακούργων, τὰς ὁποίας βαλόντες εἰς κοντάρια, τὰς ἔστησαν κατὰ σειρὰν ὅλας βλεπούσας πρὸς δυσμάς· καὶ ταῦτα μὲν ἐποίουν τὸ ἑσπέρας, τὸ δὲ πρωΐ, ἅπασαι μὲν αἱ λοιπαὶ κεφαλαὶ τῶν κακούργων ἵσταντο καθὼς τὰς ἔβαλον, ἡ δὲ τοῦ Ἁγίου κεφαλὴ εὑρίσκετο βλέπουσα κατ’ ἀνατολάς· καὶ τοῦτο ὄχι ἅπαξ, ἀλλ’ ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας γενόμενον. Κατὰ δὲ τὸ διάστημα αὐτό, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐτελεῖτο τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, ἔτυχεν ἐκεῖ εἰς Τρίκκαλα ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς καλουμένης Δούσικον [2], ὅστις ἰδὼν ὀφθαλμοφανῶς τὸ θαῦμα, συνέλαβεν εἰς τὴν καρδίαν του βουλὴν καλὴν καὶ ζῆλον Θεοῦ, νὰ κάμῃ τρόπον νὰ λάβῃ τὴν ἱερὰν ἐκείνην καὶ πολύτιμον κεφαλὴν εἰς τὸ Μοναστήριόν του, νὰ τὴν ἔχῃ εἰς ἁγιασμὸν καὶ θησαυρὸν ἀνεκτίμητον τοῦ Μοναστηρίου. Ὅθεν συμφωνήσας μετά τινος Ἀλβανοῦ Χριστιανοῦ, τοῦ ὑπεσχέθη νὰ τοῦ δώσῃ πεντήκοντα γρόσια, ἐὰν εὕρῃ τρόπον νὰ πάρῃ τὴν θαυματουργὸν ἐκείνην κεφαλὴν νὰ τοῦ τὴν φέρῃ.