Καιροφυλακτήσας λοιπὸν ὁ Χριστιανὸς αὐτὸς ὅλην ἐκείνην τὴν νύκτα, ὅταν πλέον ἐπλησίαζε νὰ ἐξημερώσῃ, ἰδὼν τοὺς φύλακας, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀγρυπνίαν νικηθέντες ἐτράπησαν εἰς ὕπνον, ἐπλησίασεν ὅσον ἠδύνατο προσεκτικώτερα καὶ ἐπεχείρησε νὰ κατεβάσῃ τὴν τιμίαν κεφαλὴν ἀπὸ τὸ ξύλον. Ἀπὸ τὴν βίαν ὅμως καὶ τὸν φόβον του ἀφῆκε τὸ ξύλον, τὸ ὁποῖον πεσὸν ἐκτύπησε τοὺς φύλακας καὶ τοὺς ἐξύπνησεν. Βλέποντες δὲ ἐκεῖνοι τὸν καλὸν αὐτὸν Χριστιανόν, νὰ ἐπιχειρῇ τὴν τοιαύτην θαυμαστὴν κλοπήν, ἔδραμον νὰ τὸν συλλάβουν. Ὁ δὲ γενναῖος ἐκεῖνος, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐκ θείου ζήλου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ καὶ διὰ τὸν μισθόν, τολμήσας ἥρπασε τὸν πολύτιμον θησαυρὸν ἀπὸ τὰς τρίχας καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τοὺς ὤμους του καὶ ὅσον ἠδύνατο ἔφευγεν. Ἐδίωκον δὲ αὐτὸν καὶ οἱ φύλακες μὲ πολλὴν ὁρμήν, ἀπὸ τὴν ἐντροπὴν καὶ τὸν φόβον των. Ὁ δὲ καλὸς ἐκεῖνος Χριστιανὸς γενόμενος ἐπάνω εἰς μίαν γέφυραν τοῦ Πηνειοῦ καὶ βλέπων τοὺς φύλακας, ὅτι ἐπλησίαζον, φοβηθεὶς ἔρριψε τὴν θαυμαστὴν Κάραν εἰς τὸν ποταμόν· ὅθεν καὶ οἱ φύλακες, ἰδόντες τὸ γεγονός, ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι. Εἰς δὲ τὸν ποταμὸν ἐκεῖνον, εἰς ἱκανὸν διάστημα κάτωθεν τῆς γεφύρας, ἁλιεῖς τινες εἶχον κατασκευάσει φράκτας, διὰ νὰ συλλάβουν ἰχθῦς. Φερομένη λοιπὸν ἡ τρισόλβιος ἐκείνη κεφαλὴ εἰς τοὺς φράκτας, ἐπιάσθη ἀπὸ τὰς τρίχας. Ἦσαν δὲ δύο οἱ ἁλιεῖς ἐκεῖνοι, καὶ ὁ μὲν εἷς εἶχε φύγει διὰ τὴν οἰκίαν του, ὁ δὲ ἕτερος εἶχε μείνει τὴν νύκτα ἐκείνην νὰ φυλάττῃ τοὺς φράκτας.

Καθήμενος λοιπὸν ὁ ἁλιεὺς εἰς τὴν στρωμνήν του καὶ βλέπων πρὸς τὸν φράκτην (ὢ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ!) εἶδε στῦλον πύρινον, ὅστις ἀρχίζων ἀπὸ τὸν φράκτην ἔφθανεν ἕως τὸν οὐρανόν, ἤκουε δὲ καὶ ψαλμῳδίας θαυμαστάς, ἀλλὰ τίποτε δὲν ἔβλεπε. Ὅθεν ἔμφοβος γενόμενος, ἐξῆλθε τοῦ ποταμοῦ καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη εἰς τὸ κούφωμα δένδρου τινὸς καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ὅλην τὴν νύκτα ἄϋπνος. Ἀφοῦ δὲ ἐξημέρωσεν, ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ἐπῆγεν εἰς τὰ Τρίκκαλα καὶ διηγήθη εἰς τὸν σύντροφον αὐτοῦ τὸ θαυμάσιον· ὅθεν τὴν ἑπομένην νύκτα ἐπῆγαν καὶ οἱ δύο νὰ ἴδωσι τὶ ἦτο τὸ φανέν· καὶ διανυκτερεύσαντες, εἶδον πάλιν ὁμοίως τὸν πύρινον στῦλον καὶ ἤκουσαν τὰς ψαλμῳδίας· μὴ ὑπομείναντες δὲ τὸ φοβερὸν τοῦ θαύματος, φεύγοντες ἐκεῖθεν, ἐπῆγαν πάλιν εἰς τὸ κουφωτὸν δένδρον· καὶ εἰσελθόντες εἰς αὐτὸ ἔβλεπον ἀπὸ τὴν ὀπὴν τὸ θαυμάσιον, μὴ κοιμηθέντες ὅλην τὴν νύκτα τελείως ἀπὸ τὸν φόβον των.