Ὁ δὲ ἔπαρχος ἀκούσας τὸ πῦρ, πῦρ κατὰ τῆς Ἁγίας ηὐτρέπιζε πρόσκαιρον· καὶ ἐκκαύσας κάμινον δυνατὰ μὲ ξύλα καὶ ἑτέραν εὔκαυστον ὕλην, ἔρριψαν ἐντὸς αὐτῆς τὴν ἀήττητον Μάρτυρα· εὐθὺς δὲ ὡς ἐρρίφθη ἐκείνη ἡ μακαρία εἰς τὴν κάμινον ὕψωσε τὰ βλέμματα πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἐδάκρυσεν, αἱ δὲ μικραὶ σταγόνες τῶν δακρύων αὐτῆς τὸ πῦρ ἐκεῖνο τὸ φοβερὸν καὶ ἄμετρον ἔσβεσαν, ὡς νὰ ἦσαν αὗται ποταμὸς μέγας καὶ ἀκατάπαυστος.
Βλέποντες ὁ λαὸς τῶν Νικομηδέων, ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν πεντακόσιοι, τοιοῦτον φρικτὸν θαυμάσιον, μὲ μίαν φωνὴν καὶ γνώμην ἐβόησαν· «Εἷς εἷναι ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς Μάρτυρος Ἰουλιανῆς, τὸν ὁποῖον καὶ ἡμεῖς σεβόμεθα, κἄν μὲ πῦρ ἢ μὲ ξίφος μᾶς θανατώσῃς». Τούτους προσέταξεν ὁ ἔπαρχος καὶ ἀπεκεφάλισαν ἅπαντας, ἔτι, δὲ καὶ γυναῖκας ἑκατὸν καὶ τριάκοντα, αἱ ὁποῖαι ὁμοίως τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθῆ ὡμολόγησαν· ἔπειτα βράζων ἀπὸ τὸν θυμόν του ὁ ἔπαρχος, ἔβαλε τὴν Ἁγίαν εἰς λέβητα γεμᾶτον βρασμένον μόλυβδον. Ἡ δὲ θεία Χάρις αὐτὴν μὲν ἐφύλαξεν ἀβλαβῆ, τὸν δὲ μόλυβδον περιέχυσεν εἰς τὰ πρόσωπα τῶν στρατιωτῶν μὲ τρόπον θαυμάσιον, καὶ ὅλους τοὺς περιεστῶτας ἐκύκλωσε παραδόξως ὡς ἡ χαλδαϊκὴ κάμινος, καὶ δικαίως τοὺς ἀδίκους ἡ θεία δίκη ἐνέπρησε καὶ ὡς κακοὺς κακῶς ἐθανάτωσεν. Ἰδὼν δὲ τοὺς δημίους ἀναλωθέντας δεινῶς ὁ δεινὸς καὶ δείλαιος ἐδαιμονίσθη ἀπὸ τὸν θυμόν, καὶ ξεσχίζων τὰ ἐνδύματά του ἐβλασφήμει τοὺς ἀνισχύρους καὶ ἀναισθήτους θεοὺς ὁ τούτων ἀναισθητότερος, βλέπων ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ νικήσῃ μίαν τρυφερὰν κορασίδα ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον.
Συλλογιζόμενος λοιπὸν καθ’ ἑαυτὸν ὁ τύραννος, ὅτι καὶ ἐὰν τῆς δώσῃ καὶ ἕτερα κολαστήρια, δὲν τὴν νικᾷ ἀλλὰ μάλιστα θέλουν πιστεύσει καὶ ἄλλοι εἰς τὸν Χριστόν, καὶ θέλει ζημιωθῆ καὶ χλευασθῆ περισσότερον, ἔδωκε κατ’ αὐτῆς τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν, νὰ τὴν ἀποκεφαλίσωσιν. Ἡ δὲ καλλίνικος Ἰουλιανὴ ἐπορεύετο πρὸς τὸν θάνατον χαίρουσα, μὲ ἡδονὴν καὶ ἀγαλλίασιν ἄμετρον, ὅτι ἐλυτρώνετο ἀπὸ τὰ λυπηρὰ τοῦ παρόντος ματαίου βίου καὶ ἀπήρχετο εἰς τὰ χαρμόσυνα καὶ πανευφρόσυνα κάλλη τοῦ Παραδείσου. Ἐδίδασκε δὲ τοὺς ἀκολουθοῦντας νὰ προτιμοῦν τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα, καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑπομείνουν ὅλα τὰ κολαστήρια καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν πανώδυνον θάνατον, ἵνα αὐτὸν κερδήσωσι.