Τῇ ΚΑ’ (21ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ.

Ὅθεν βαθέως στενάξασα ἐδάκρυσε λέγουσα· «Κύριε καὶ ποιητὰ τῶν ἁπάντων, τὸν ὁποῖον ὑμνοῦσιν οἱ Ἄγγελοι καὶ φρίττουσιν οἱ σκοτεινοὶ δαίμονες, μὴ μὲ καταφρονήσῃς καὶ μὲ ἀπατήσῃ ὁ πονηρὸς διάβολος, ἀλλὰ δεῖξον μοι τίς εἶναι οὗτος, ὅστις μὲ συμβουλεύει τοιαῦτα, καὶ προσποιεῖται ὅτι εἶναι δοῦλος καὶ ὑπηρέτης σου».

Ταῦτα εἰποῦσα, εὐθὺς ἐπήκουσεν ὁ ἐπικαλούμενος καὶ φωνὴ οὐρανόθεν ἠκούσθη λέγουσα· «Ἔχε θάρρος, Ἰουλιανή, ὅτι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ, καὶ σοῦ δίδω δύναμιν νὰ νικήσῃ τὸν πειράζοντα, ὅστις θέλει σοῦ ὁμολογήσει καὶ τὴν ἀλήθειαν». Μὲ τὴν φωνὴν καὶ τὸ θαῦμα ἠκολούθησε πάραυτα, καὶ τῆς μὲν Ἁγίας τὰ δεσμὰ ἐλύθησαν, ὁ σίδηρος τῶν μηρῶν ἐξέπεσεν, ὁ δὲ φαινόμενος δαίμων ἐδέθη μὲ τρόπον θαυμάσιον, τὸν ὁποῖον ἐπιλαβομένη ἀνδρείως ἡ Μάρτυς ἐξήταζεν αὐτὸν ὡς δοῦλον κάκιστον, νὰ εἴπῃ τίς ἦτο, διατὶ ἦλθε καὶ τίς τὸν ἔστειλεν, ὁ δὲ δαίμων, ὑπὸ ἀοράτου δυνάμεως μαστιγούμενος, ἐφανέρωσεν εὐθὺς ὁ φιλοψευδὴς τὴν ἀλήθειαν, εἰπὼν ὅτι ἦτο εἷς ἐκ τῶν πρώτων δαιμόνων καὶ ἐστάλη ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ σατανᾶ νὰ τὴν πλανήσῃ, διότι καὶ αὐτὴ τὸν κατεπλήγωσε μὲ τοὺς ἀνδρείους ἀγῶνάς της. Εἰς τὸ τέλος δὲ εἶπε καὶ ταῦτα ὁ ἀλιτήριος· «Ἐγὼ τὴν Εὔαν ἠπάτησα· τὸν Κάϊν ἀδελφοκτόνον ἀπέδειξα· τὸν Ἡρώδην βρεφοκτόνον κατέστησα, τὸν Ἰούδαν προδότην καὶ φονευτὴν ἑαυτοῦ κατήντησα· τοὺς Ἰσραηλίτας εἰδωλολάτρας ἐποίησα καὶ τὸν σοφὸν Σολομῶντα ἐμώρανα καὶ παίγνιον ἔρωτος κατέστησα». Ταῦτα ἡ Μάρτυς ἀκούσασα, ἔπτυσεν αὐτόν, τὸν δὲ Θεὸν ἐδόξασεν, εὐχαριστοῦσα ὅτι τὴν ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὰς κακουργίας ἐκείνου καὶ ὅλας τὰς πληγὰς αὐτῆς ἐθεράπευσε.

Τῇ ἐπαύριον ἔστειλεν ἀνθρώπους ὁ ἔπαρχος νὰ τὴν φέρουν (ἐὰν ἔζη ἀκόμη) εἰς τὸ κριτήριον. Ἡ δὲ Μάρτυς Ἰουλιανὴ ἀπῆλθε χαίρουσα, ἠκολούθει δὲ αὐτὴν καὶ ὁ δαίμων ἀοράτως συρόμενος. Ὁ δὲ ἄρχων ἰδὼν αὐτὴν ὅλως ὑγιᾶ καὶ τεθεραπευμένην, ἐξίστατο λέγων· «Εἰπέ μας πότε καὶ ποῖος σοῦ ἔμαθε τὰς μαντείας καὶ τελεῖς τοιαῦτα τερατουργήματα;». Ἀπεκρίθη ἡ Μάρτυς· «Αὐτὸ δὲν ἔγινεν ἀπὸ τέχνην ἀνθρωπίνην, ἀλλὰ ἀπὸ θείαν καὶ ἄρρητον δύναμιν, ἥτις κατῄσχυνε καὶ σὲ καὶ τὸν σατανᾶν τὸν πατέρα σου, ἐμὲ δὲ ἀνωτέραν τῆς ἰδικῆς σου καὶ τῆς ἐκείνου κακοτεχνίας ἀπέδειξε καὶ οὕτως ἐδῶ μὲν ὁ Χριστὸς τὴν δύναμίν σας παντελῶς ἐξενεύρισεν, ἐκεῖ δὲ σᾶς ἔχει ἡτοιμασμένον πῦρ φοβερὸν καὶ τάρτατον χαλεπόν, σκότος καὶ σκώληκα καὶ ἕτερα δεινὰ κολαστήρια».