ΙΟΥΛΙΑΝΗ ἡ ἔνδοξος Μάρτυς τοῦ Κυρίου ἦτο ἀπὸ τὴν Νικομήδειαν καὶ ἔζη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοῦς βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305). Ἦτο δὲ αὕτη ἀπὸ γένος ἐπιφανὲς καὶ ἔκλαμπρον, ὡραία τὴν ὄψιν καὶ τὸν τρόπον ἐπαινετὴ καὶ φιλάρετος, ἐπάνω δὲ εἰς τὰς ἄλλας της ἀρετὰς εἶχε καὶ τὴν εὐσέβειαν, ἡ ὁποία εἶναι τὸ θαυμασιώτερον, διότι ὁ πατὴρ αὐτῆς καὶ οἱ λοιποὶ συγγενεῖς της ἦσαν Ἕλληνες εἰδωλολάτραι, ἡ δὲ μήτηρ της οὔτε τὰ εἴδωλα ἐσέβετο, οὔτε τὸν Χριστόν, ἀλλὰ ἵστατο ἀμφίβολος. Ἐπὶ πλέον ὁ πατὴρ τῆς Ἰουλιανῆς ἐμίσει πολὺ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς ἐμάχετο σφόδρα. Ἀλλὰ ἡ πάνσεμνος Ἰουλιανή, ὡς γνωστικὴ ὅπου ἦτο ἐκ φύσεως, βλέπουσα τὴν γῆν, τὸν οὐρανόν, τὸν ἀέρα, τὴν θάλασσαν καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ Κτίστου ποιήματα, ἐζήτει τὸν τούτων Δημιουργόν, ἔχουσα τὸν Παῦλον διδάσκαλον καὶ διὰ μέσου τῶν κτισμάτων ἠννόησε τὸν Ποιητὴν ἡ ἀοίδιμος· καὶ ἔλεγε καθ’ ἑαυτὴν τοιαῦτα ὡς πάνσοφος· «Ἐὰν εἶναι εἷς μόνον Θεὸς ἀληθέστατος, αὐτὸν πρέπει νὰ προσκυνῶ καὶ νὰ σέβωμαι, τὰ δὲ εἴδωλα ὡς ἀπωλείας αἴτια νὰ βδελύσσωμαι». Ταῦτα ἔλεγε, καὶ τὰ ἔργα εἰς τοὺς λόγους ἐπηκολούθησαν· ὅθεν καταφρονοῦσα τὰς φροντίδας πάσας τοῦ σώματος, μόνον τὰ ψυχικὰ ἐπόθει καὶ καθ’ ἑκάστην ἀνεγίνωσκε τὰς θείας Γραφάς, προσηύχετο καὶ εἴ τι ἄλλο θεάρεστον ἐγνώριζε, τὸ ἐποίει προθύμως.

Ἦτο δὲ τότε εἰς τὴν Νικομήδειαν, ἄρχων τις ὀνόματι Ἐλεύσιος, φίλος μέγας τοῦ βασιλέως καὶ τῶν δαιμόνων λάτρης ἐπιμελέστατος, μὲ τὸν ὁποῖον εἰχον ἀρραβωνίσει οἱ γονεῖς της τὴν Ἰουλιανὴν καὶ ἐκεῖνος ἐβιάζετο νὰ τελέσουν τοὺς γάμους, μὴ γνωρίζων τὴν γνώμην της· ἡ δὲ Ἁγία τοῦ διεμήνυσε νὰ μὴ ἔχῃ ἐλπίδα τινὰ εἰς αὐτήν, ὅτι θὰ τὴν λάβῃ γυναῖκά του, ἐὰν δὲν γίνῃ πρότερον ἔπαρχος τῆς πόλεως. Ταῦτα μὲν εἶπε, διὰ νὰ εὕρῃ πρόφασιν νὰ ἐμποδίσῃ τοὺς γάμους, ἐὰν δὲν λάβῃ τὴν ἀξίαν. Ἐὰν δὲ πάλιν καὶ γίνῃ ἔπαρχος, νὰ τοῦ προβάλῃ καὶ ἄλλην ἀξίωσιν, καθὼς κατωτέρω φαίνεται σαφέστερον. Ὁ δὲ Ἐλεύσιος, ἐπειδὴ ἦτο εἰς τὴν ἀγάπην αὐτῆς αἰχμάλωτος, ἔκαμεν ὅ,τι ἠδύνατο καὶ ἠγόρασε τὴν ἐπαρχίαν μὲ χρυσίον πολύ. Ἔπειτα τῆς ἔστειλε μήνυμα, ὅτι ἔγινεν ὁ νυμφίος αὐτῆς εἰς τὴν ἀξίαν λαμπρότερος. Ἡ δὲ πάλιν ἀντέγραψεν εἰς αὐτὸν λέγουσα· «Ἐὰν δὲν προσκυνήσῃς τὸν Θεὸν καὶ Δεσπότην μου, ζήτησε νὰ εὕρῃς ἄλλην ὁμόζυγον· διότι τοῦτο μόνον θέλω διὰ προῖκα καὶ νυμφικά μου χαρίσματα». Ταῦτα ἀκούσας ἐθυμώθη πολὺ ὁ Ἐλεύσιος, καὶ τὸ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν πατέρα της, τὸν ὁποῖον μάλιστα καὶ ἠπείλησεν ὅτι θὰ κακοποιήσῃ, ἐὰν δὲν τὴν ἐξαναγκάσῃ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὸν πόθον του.