Ταῦτα ἀκούσασα ἡ γυνὴ ἠγέρθη ἔντρομος καὶ συναθροίσασα τοὺς πλέον ἐπιφανεῖς καὶ εὐλαβεστέρους τῶν Κληρικῶν, προϋπήντησαν μὲ πολλὴν τιμὴν τὸν Ἅγιον, τὸν ὁποῖον καὶ ἀπέθεσαν εἰς τόπον ἁρμόδιον, ἔξω τῆς πόλεως πεντήκοντα στάδια. Ἔκτισε δὲ ὕστερον ἐκεῖ ἡ Ἀγλαῒς Ναὸν περικαλλῆ καὶ περίφημον, εἰς τὸν ὁποῖον ἐτελέσθησαν καὶ τελοῦνται ἕως τὴν σήμερον παράδοξα θαύματα, δαίμονες διώκονται καὶ νόσοι ἀνίατοι θεραπεύονται. Ὄχι δὲ μόνον ἀπο σωματικὰς ἀσθενείας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ψυχικὰς ἰατρεύθη σαν ἀναρίθμητοι.
Ἡ δὲ μακαρία Ἀγλαῒς μετετράπη θείαν ἀλλοίωσιν διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου· ὅθεν διαμοιράσασα ὅλον τὸν πλοῦτον της εἰς τοὺς πτωχούς, ἐπολιτεύθη τὸ ἐπίλοιπον τῆς ζωῆς της τοσοῦτον σώφρονα καὶ ἐνάρετα καὶ μὲ τοσαύτην σκληραγωγίαν καὶ ἄσκησιν, ὥστε ἐπερίσσευσεν ἡ ἁγιωσύνη τὴν προτέραν φαυλότητα καὶ τόσον εὐηρέστησε τὸν Θεόν, ὥστε τῆς ἔδωκε χάριν νὰ κάμνῃ θαυμάσια καὶ ἐδίωκεν ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς τὰ δαιμόνια· ἔζησε δὲ μετὰ τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν ἔτη δεκαπέντε, καὶ τότε ἡ μὲν ἁγία ψυχή της ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, τὸ δὲ μακάριον αὐτῆς Λείψανον ἔβαλον ὁμοῦ μετὰ τοῦ ἠγαπημένου της Βονιφατίου, τοῦ θαυμαστοῦ καὶ τρισμάκαρος. Τοιοῦτον τέλος ἠξιώθησαν νὰ λάβουν διὰ τὸν Κύριον ἡ Ἀγλαῒς καὶ ὁ Βονιφάτιος, οἵτινες πρότερον μὲν ὡς ἄνθρωποι ἔπιπτον εἰς τὰ σαρκικὰ πάθη, ὕστερον δὲ διὰ τὸν Χριστὸν κατὰ τῶν παθῶν ἠγωνίσθησαν καὶ κατεφρόνησαν νεανικῶς καὶ ἀνδρείως τὰς σαρκικὰς ἡδονὰς καὶ πᾶσαν ἀπόλαυσιν πρόσκαιρον, διὰ νὰ ἀπολαύσουν τὴν ἀεὶ καὶ πάντοτε διαμένουσαν· τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς, Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ Αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ Δεσπότου μας. ᾯ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τὸν αἰῶνα τὸν ἀτελεύτητον. Ἀμήν.