Οἱ δὲ ἱστόρησαν διὰ λόγου τὸν Βονιφάτιον λέγοντες, ὅτι ἦτο νέος τὴν ἡλικίαν, ξανθὸς τὴν τρίχα, τὴν ὄψιν ὡραῖος καὶ τὰ ἐπίλοιπα τῆς μορφῆς του σημεῖα καὶ χαρακτῆρας τῆς ὄψεως. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἐκεῖνος ἦτο κατ’ ἀλήθειαν». Αὐτοὶ ὅμως δὲν ἐπίστευον, γνωρίζοντες τὴν προτέραν αὐτοῦ πολιτείαν τὴν ἀσελγῆ καὶ ἄσχημον· ὅθεν παραλαβὼν αὐτοὺς τοὺς ὡδήγησεν εἰς τὸ στάδιον καὶ τοὺς ἔδειξε τὸ ἱερὸν τοῦ Μάρτυρος Λείψανον.
Βλέποντες οἱ σύντροφοι τοῦ Ἁγίου τὸ ἱερὸν αὐτοῦ σῶμα χωρὶς τὴν κεφαλὴν δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν, ἕως οὗ εὗρον καὶ τὴν τιμίαν του κεφαλήν, τὴν ὁποίαν σμίξαντες μὲ τὸ σῶμα ἐβεβαιώθησαν, ὅτι αὐτὸς ἐκεῖνος ἦτο ὁ Βονιφάτιος· ὅθεν ἔλαβον φόβον πολὺν καὶ ἀγαλλίασιν ἐκθαμβούμενοι· ἐφοβοῦντο μέν, μήπως καὶ κακίσῃ διὰ τὴν κατάκρισιν τὴν ὁποίαν τοῦ ἔκαμαν, ἔχαιρον δὲ διότι ἠξιώθησαν νὰ ἀπολαύσουν τοιοῦτον θησαυρὸν πολύτιμον. Ἔκλαιον λοιπὸν ἀπὸ τὴν χαράν των καὶ ἐδέοντο τοῦ Ἁγίου νὰ τοὺς συγχωρήσῃ τὸ πταίσιμον. Ὁ δὲ Θεός, ὅστις δοξάζει τοὺς Ἁγίους του, ἐνήργησε καὶ ἄλλο θαυμάσιον καὶ καθὼς ἐκόλλησαν τὴν τιμίαν κεφαλὴν μὲ τὸ ὑπόλοιπον σῶμα, ἤνοιξεν ὁ Ἅγιος τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ ἐκύτταξε τοὺς συντρόφους του φιλικὰ καὶ ἥμερα μὲ εὐσπλαγχνίαν μεγάλην, φανερώνων ἀσφαλῶς μὲ τὸ ἱλαρὸν ἐκεῖνο βλέμα τὴν ἀγάπην του καὶ ὅτι τοὺς συνεχώρησε τὸ ἁμάρτημα καὶ δὲν ἐνεθυμεῖτο τὴν προτέραν ὕβριν ὡς ἀμνησίκακος. Οἱ δὲ ἰδόντες τοιοῦτον θαυμάσιον ἐξεθαμβήθησαν καὶ χέοντες δάκρυα θερμὰ ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν των, ἔλεγον· «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ, μὴ ἐνθυμηθῇς τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ τὸν παραλογισμόν, τὸν ὁποῖον κατὰ τῆς θείας καὶ ἱερᾶς κεφαλῆς σου ἐλαλήσαμεν, ἀλλὰ συγχώρησον ἡμᾶς ὡς ἀμνησίκακος, ὅτι ἐξ ἀγνοίας ἡμάρτομεν».
Ἔδωσαν λοιπὸν φλωρία χρυσᾶ πεντακόσια καὶ ἀγοράσαντες τὸ ἅγιον ἐκεῖνο καὶ πολυτιμότατον Λείψανον καὶ εὐωδιάσαντες αὐτὸ μὲ μύρα καὶ ἀρώματα, τὸ ἔβαλαν εἰς θήκην πολύτιμον καὶ δὲν ἐζήτησαν ἄλλο Λείψανον, ἔχοντες ἐκεῖνο τοῦ γνωρίμου καὶ φίλου των. Καθὼς δὲ ἤρχοντο πρὸς τὴν Ρώμην, κατέβη Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ πρὸς τὴν Ἀγλαΐδα καὶ τῆς λέγει· «Ἔγειραι νὰ προϋπαντήσῃς τὸν ποτὲ μὲν δοῦλόν σου, νῦν δὲ ἀδελφὸν ἡμῶν τῶν Ἀγγέλων καὶ συλλειτουργὸν γενόμενον· ὑπόδεξαι τὸν πρότερον ἱκέτην καὶ ὑπηρέτην σου καὶ τώρα δεσπότην σου καὶ τίμησον αὐτὸν εὐλαβῶς ὡς τῆς ψυχῆς σου σωτῆρα καὶ τῆς ζωῆς σου χρησιμώτατον φύλακα.