Δὲν εἶχε παρέλθει οὐδὲ λεπτὸν τῆς ὥρας, καὶ ἰδοὺ αἴφνης ἀστὴρ καταβαίνων ἐξ οὐρανοῦ ἐστάθη ἄνω τοῦ λειψάνου τοῦ Μάρτυρος, σχηματίζων τὸν πανάγιον Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ καὶ πλῆθος ἀνθρώπων περιεκύκλωσεν αὐτό. Ταῦτα δὲ ἰδόντες οἱ μετὰ τοῦ δημίου συγκαθήμενοι, καὶ νομίσαντες ὅτι Χριστιανοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, ἐλθόντες ἐκεῖ ὅπως κλέψωσι τὸ λείψανον, ὥρμησαν πρὸς τὸ μέρος ἐκεῖνο· ἀλλ’ ὦ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ! οὐδένα εἶδον, ἐκτὸς τοῦ ἱεροῦ σώματος τοῦ Ἁγίου. Ἔκθαμβοι δὲ τότε ἐπὶ πολλὴν ὥραν γεγονότες, ἐλογομάχουν μεταξύ των περὶ τῶν φανέντων ἐκείνων σημείων. Ὡς δὲ ὑπέφωσκεν ἡ ἡμέρα, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐξυπνήσαντες ἤρχισαν νὰ περιφέρωνται εἰς τὰς ὁδούς, φοβηθέντες οὗτοι μήπως, ἰδόντες οἱ Χριστιανοὶ τὰ φαινόμενα, ἐξαιτήσωσι καὶ λάβωσι τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, ἵνα τὸ τιμῶσι, λαβόντες αὐτὸ τὸ ἔρριψαν ἐντὸς τοῦ Κερατίου κόλπου εἰς τὴν θάλασσαν, ὅπως βυθισθῇ, ἀλλ’ ἀντὶ νὰ βυθισθῇ ὡς πτηνὸν ἐπιπλέον ἐπὶ τῶν κυμάτων ἐξῆλθε τοῦ Κερατίου κόλπου, ἀλλ’ ἄγνωστον ποῦ προσωρμίσθη καὶ τίνες ἔσχον τὴν τύχην νὰ τὸ ἀπολαύσωσι. Καὶ περὶ μὲν τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου τόσον γινώσκομεν. Ἡ δὲ ἁγία αὐτοῦ κάρα μετεφέρθη εἰς τὰ ἀνάκτορα, ὡς δεῖγμα ὅτι ἐξετελέσθησαν αἱ διαταγαὶ τῶν ἀνωτέρων. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.
Ὡς δὲ ἐγένετο ἡ ἡμέρα καὶ ἐπληροφορήθησαν οἱ ἐν τοῖς Πατριαρχείοις τὰ κατὰ τὸν Μάρτυρα ὑπὸ τῶν Χριστιανῶν ἐκείνων, τοὺς ὁποίους ὁ Ἅγιος ἀπαντήσας καθ’ ὁδὸν τοὺς ἐχαιρέτησε καὶ συγχώρησιν τοὺς ἐζήτησεν, ἔστειλαν κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ ἐζήτησαν τὴν ἱερὰν τοῦ Ἁγίου κάραν, προσποιούμενοι, ὡς εἰκός, ὅτι ἔμελλον νὰ ἀποδώσωσιν εἰς αὐτὴν τὰ ὑπὸ τῆς θρησκείας νενομισμένα. Τούτου δὲ γενομένου, κατ’ ἐπίμονον αἴτησιν τῶν Χριστιανῶν ἐκείνων, αἰτούντων νὰ ἀποδοθῇ εἰς αὐτοὺς ἡ ἱερὰ τοῦ Ἁγίου κάρα, τὴν ἀπέδωσαν οἱ ἐν τοῖς Πατριαρχείοις εἰς αὐτούς, οἵτινες ἐμβαλόντες αὐτὴν εἰς ἀργυρᾶν θήκην, τὴν κατέθεσαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἐν Ταταούλοις, ὅθεν μετέπειτα λαβὼν ταύτην ὁ Σελευκείας Δοσίθεος, συμπατριώτης τοῦ Μάρτυρος, μετά τινων φορεμάτων ἀπέστειλεν εἰς τὴν πατρίδα του, ἔνθα κατετέθη εἰς τὴν ἰδίαν τοῦ Μάρτυρος οἰκίαν, ἀνοικοδομηθεῖσαν εἰς Ναὸν τῇ προτροπῇ αὐτοῦ πρὸς τοὺς συμπατριώτας του, διὰ θαυμάτων ζωντανῶν ἐπανειλημμένως κατ’ ἐκείνους τοὺς χρόνους.