Τὴν αὐτὴν λοιπὸν στιγμὴν φραγγελώσαντες αὐτόν, ὡς ἄλλος Πιλᾶτος, τὸν ρίπτουσι καὶ πάλιν εἰς τὴν εἱρκτήν. Τῇ δὲ ἐπαύριον ἤτοι κατὰ τὴν παροῦσαν δεκάτην ἕκτην Αὐγούστου τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἡμέραν Δευτέραν περὶ ὄρθρον βαθύν, ἀφοῦ ὅλην ἐκείνην τὴν νύκτα σκληρότατα τὸν ἐβασάνισαν, εἷς τῶν ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν παρακολουθούμενος καὶ ὑπὸ εὐαρίθμων στρατιωτῶν καὶ τοῦ δημίου τὸν ἀπάγει εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης. Καὶ οἱ μὲν αἱμοβόροι ἐκεῖνοι δήμιοι τὸν ἐβίαζον εἰς τὸν δρόμον νὰ τρέχῃ. Ὁ δὲ Ἅγιος φαιδρὸς καὶ χαρούμενος ὡσεὶ ἐπορεύετο εἰς γάμον ἢ εἰς συμπόσιον ἐβάδιζε. Χριστιανοὺς δέ τινας ἀπαντήσας εἰς τὸν δρόμον τοὺς ἐχαιρέτησε καὶ τοὺς ἐζήτησε συγχώρησιν. Οὗτοι δὲ ἐννοήσαντες τὸν σκοπὸν τῆς ἀπαγωγῆς του, περίφοβοι ἠκολούθησαν αὐτὸν καὶ τὴν συνοδείαν του μακρόθεν καὶ αὐτόπται ἐγένοντο τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους τοῦ Μάρτυρος, ὅστις ἅμα ἔφθασεν εἰς τὸν προσδιωρισμένον τόπον, ἀκριβῶς εἰς τὴν σημερινὴν θέσιν, ἔξω τῆς τὸν Κεράτιον κόλπον βλεπούσης πύλης τοῦ ΓενὶΤζαμίου, ἐπάνω τῶν λιθίνων βαθμίδων τῆς αὐτῆς πύλης ἔκλινε τὰ γόνατα καὶ περιέμενε τὸν δήμιον. Οἱ δὲ υἱοὶ τοῦ σκότους, μὴ ὑποφέροντες τὴν καταισχύνην, τῆς ὁποίας ἔτυχον διὰ τὴν νίκην τοῦ Ἁγίου, ἤρχισαν καὶ πάλιν νὰ προβάλλωσιν εἰς αὐτὸν τὰς ὡς καὶ πρότερον ματαιότητας λέγοντες· «Μὴ θελήσῃς, νεανία, νὰ θυσιάσῃς τὴν ζωήν σου πρόσκαιρα· λυπήσου τὴν νεότητά σου· σκέψου πόσα καλὰ ἔχεις νὰ στερηθῇς, πόσα πλούτη καὶ βασιλικὰς τιμάς, καὶ τρυφὰς σωματικὰς θὰ χάσῃς, κατεχόμενος ὑπὸ ἀνοήτου ἰσχυρογνωμοσύνης».

Ταῦτα καὶ πλεῖστα ἄλλα ἔλεγον καὶ ἐνταῦθα πρὸς τὸν Ἅγιον οἱ ἄφρονες, πλὴν οὐδαμῶς ὠφελήθησαν. Τέλος δὲ ἰδόντες τὸ ἄκαμπτον τῆς γενναίας ψυχῆς του καὶ παντελῶς ἀπελπισθέντες πλέον, μὴ ἔχοντες δὲ καὶ τί ἄλλο νὰ προβάλωσιν, ἔδωσαν διαταγὴν εἰς τὸν δήμιον νὰ τὸν ἀποκεφαλίσῃ. Ὢν δὲ καὶ οὗτος τῆς αὐτῆς σατανικῆς ρίζης καὶ τὴν αὐτὴν λύσσαν κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ λυσσῶν, δὲν ἐστάθη καὶ αὐτὸς κατώτερος τῶν ὁμοφύλων του κατὰ τὴν θηριωδίαν. Ὅθεν θέλων νὰ αὐξήσῃ τὸν πόνον καὶ τὴν ὀδύνην τοῦ Ἁγίου, ἀφοῦ ἐκ τρίτου κατήνεγκε τὸ ξίφος κατὰ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ ἐπίτηδες ἀνεπιτυχῶς, τέλος περιτυλίξας εἰς τὴν αἱμοβόρον χεῖρά του τὴν κόμην τῆς ἱερᾶς κεφαλῆς του, δίκην σφαγίου τὸν ἀποκεφαλίζει ἀσπλάγχνως ὁ λιθοκάρδιος. Οὕτω λοιπὸν τελειωθέντος τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, ἡ μὲν ἁγία αὐτοῦ ψυχὴ ὑπὸ φωτεινῶν ἀγγέλων ἐφέρθη εἰς τοὺς οὐρανούς, ὅπως ἀπολαμβάνῃ παρὰ τοῦ μισθαποδότου Θεοῦ τοὺς καρποὺς τῶν μαρτυρικῶν ἀγώνων του· ὁ δὲ δήμιος μετὰ τῶν λοιπῶν ἀπεμακρύνθησαν ὀλίγον τι πέραν τοῦ ἱεροῦ τοῦ Μάρτυρος λειψάνου, ὅπως μικρὸν ἀνακουφισθῶσι.