Εἰς τοῦτο δὲ εὐκόλως ἕκαστος πείθεται, ἐὰν ἀναγνώσῃ τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ τρίτου κεφαλαίου τοῦ Ἰωήλ, καὶ νοήσῃ τὴν ἐν αὐτοῖς ἀλληγορίαν. Ἐφανέρωσε δὲ ὁ Θεάνθρωπος τὴν δόξαν, μεθ’ ἧς πάλιν ἔρχεται, ἵνα μὴ νομίσωμεν ὅτι καὶ ἡ Δευτέρα αὐτοῦ Παρουσία θὰ εἶναι ταπεινὴ καὶ ἀγνώριστος, καθὼς καὶ ἡ πρώτη. Εἰς τὴν πρώτην ἐφάνη Βρέφος ἐσπαργανωμένον, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων κείμενον· εἰς τὴν δευτέραν θὰ ἐμφανισθῇ Θεὸς πανυπερένδοξος, «ἐπὶ θρόνου» κρίσεως καθήμενος. Τὴν δόξαν καὶ λαμπρότητα τῆς Δευτέρας αὐτοῦ Παρουσίας περιγράφει πλατύτερον ὁ Ἅγιος Προφήτης Δανιήλ, μέγαν φόβον ἐνστάζων εἰς τὴν καρδίαν παντὸς πιστοῦ ἀνθρώπου. «Ἐθεώρουν», λέγει, «ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον· ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· κριτήριον ἐκάθισε καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν» (Δαν. ζ’ 9-10).
«Καὶ συναχθήσονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων. Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὑτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.»
«Πάντα τὰ ἔθνη», πάντες οἱ ἀπ’ αἰῶνος ἄνθρωποι, οἱ γεγενημένοι ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως τῆς ὥρας ἐκείνης, ἀφοῦ συναθροισθοῦν, θέλουν παρασταθῆ ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, περιμένοντες τὴν δικαίαν αὐτοῦ ἀπόφασιν. Τοῦτο αὐτὸ ἐκήρυττε καὶ ὁ θεηγόρος Ἀπόστολος, λέγων· «Τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακὸν» (Β’ Κορινθ. ε’ 10). Τότε δὲ χωρίζει ὁ Κριτὴς τοὺς Δικαίους ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν, καθὼς «ὁ ποιμὴν» χωρίζει «τὰ πρόβατα» διὰ τὸ πρᾶον τοῦ ἤθους καὶ ἥμερον, εἰς τὰ δεξιά, τοὺς δὲ ἁμαρτωλούς, οὓς ἐκάλεσεν «ἐρίφια» διὰ τὸ ἄγριον καὶ ἄτακτον, εἰς τὰ ἀριστερὰ αὐτοῦ μέρη· ἔπειτα ἐπιφέρει καὶ τὴν ἀπόφασιν, κηρύττων καὶ τὸν λόγον τῆς αὐτοῦ ἀποφάσεως.
«Τότε ἐρεῖ ὁ Βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὑτοῦ· Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν· ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με· ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με· γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με· ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με· ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με».