Τῇ ἁγίᾳ Μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ΑΓΙΑ σωτήρια καὶ φρικτὰ ΠΑΘΗ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ἐπιτελοῦμεν, πρὸ πάντων τὸν Σταυρὸν καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι’ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο· καὶ τοῦ συσταυρωθέντος εὐγνώμονος λῃστοῦ τὴν σωτήριον ὁμολογίαν.

Λέγεται δὲ ὅτι τὸ κρανίον τοῦ Ἀδὰμ ἔκειτο ἐκεῖ, ὅπου καὶ ὁ Χριστός, ἡ κεφαλὴ τῶν ἁπάντων, ἐσταυρώθη καὶ ἐβαπτίσθη μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖον ἀπ’ Αὐτοῦ ἔτρεξε. Κρανίου δὲ τόπος λέγεται, διότι κατὰ τὸν κατακλυσμὸν ἡ γῆ μαζὶ μὲ ἄλλα ἐξέβαλεν ἔξω καὶ τὸ κρανίον τοῦ Ἀδάμ, τὸ ὁποῖον περιεφέρετο μόνον, βλεπόμενον ὡς σημεῖον φοβερόν. Αὐτὸ ὁ Σολομών, ἐκ σεβασμοῦ πρὸς τὸν Προπάτορα κατεκάλυψε μὲ πολλοὺς λίθους· διὸ καὶ ὁ τόπος ἀπὸ τότε ὠνομάσθη Λιθόστρωτος. Λέγουν ἀκόμη τῶν Ἁγίων οἱ ἔγκριτοι, ὅτι ὑπάρχει παράδοσις, ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ Ἀδὰμ ἐκεῖσε, ὑπὸ Ἀγγέλου, ἐτάφη. Ὅπου λοιπὸν τὸ πτῶμα, ἐκεῖ καὶ ὁ ἀετὸς ἐπέστη Χριστός, ὁ αἰώνιος Βασιλεύς, ὁ νέος Ἀδάμ, τὸν παλαιὸν καὶ διὰ ξύλου πεσόντα ξύλῳ ἰώμενος.

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ