Πλὴν οὕτω πρὸς χάριν αὐτῶν, παρὰ τὴν συνείδησίν του ἐνεργήσας, πάλιν εἶπεν· «Οὐδεμίαν αἰτίαν (θανάτου) εὑρίσκω ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. ιη’ 38, ιθ’ 6, Λουκ. κγ’ 4). Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν· «Ἀλλ’ ἡμεῖς αὐτὸν θὰ τιμωρήσωμεν, διότι ὀνομάζει τὸν ἑαυτόν του Υἱὸν Θεοῦ» (Ἰωάν. ιθ’ 7).

Τούτων δὲ λεγομένων, ὁ Ἰησοῦς ἐσιώπα. Οἱ δὲ ὄχλοι ἔκραζον πρὸς τὸν Πιλᾶτον· «Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν. ιθ’ 6). Διότι ἤθελον μὲ ἄδοξον καὶ ἐπαίσχυντον θάνατον νὰ τὸν ἐξαφανίσωσιν, ὥστε νὰ διαλύσωσι τὴν καλὴν φήμην, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἰησοῦς. Διεγείρων δὲ τὴν ἐθνικὴν φιλοτιμίαν αὐτῶν ὁ Πιλᾶτος, λέγει· «Τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω;» (αὐτ. 15). Οἱ δὲ ἀπήντησαν ὅτι δὲν ἔχουν βασιλέα ἄλλον, παρὰ τὸν Καίσαρα. Τοῦτο δὲ ἐπειδὴ δὲν ἐπέτυχον τίποτε, ἀναφέροντες τὴν βλασφημίαν ὅτι, δῆθεν, ὁ Ἰησοῦς ὠνόμασεν ἑαυτὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, προβάλλουσι τὸν Καίσαρα, οὕτως ὥστε, ἔστω καὶ διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ, νὰ ἱκανοποιήσωσι τὴν μανίαν των. Διότι λέγουν, ὅτι πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν, ἔρχεται ἀντιμέτωπος πρὸς τὸν Καίσαρα (αὐτ. 12). Ἐνῷ δὲ ἐγίνοντο αὐτά, ἀπέστειλεν εἴδησιν εἰς τὸν Πιλᾶτον ἡ γυνὴ αὐτοῦ, ταραχθεῖσα ἀπὸ φοβερὰ ὄνειρα λέγουσα· «Μηδέν σοι, καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ» (Ματθ. κζ’ 19)· διότι χάριν Ἐκείνου, «πολλὰ κατὰ τὴν νύκτα ἔχω πάθει» (αὐτόθι). Αὐτὸς τότε νιφθεὶς ἀποβάλλει δῆθεν τὴν εὐθύνην τοῦ αἵματος τοῦ Δικαίου. Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἔκραζον· «Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (Ματθ. κζ’ 25). «Ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, δὲν εἶσαι φίλος τοῦ Καίσαρος» (Ἰωάν. ιθ’ 12). Τὸν Καίσαρα λοιπὸν φοβηθεὶς ὁ Πιλᾶτος, ἂν καὶ βεβαίως ἐγνώριζε πολὺ καλά, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο ἀνεύθυνος, ἐπικυρώνει τὴν διὰ σταυρικοῦ θανάτου καταδικαστικὴν ἀπόφασιν καὶ ἀπέλυσε τὸν Βαραββᾶν, ὅπερ ἰδὼν ὁ Ἰούδας, ρίψας τὰ ἀργύρια ἀναχωρεῖ καὶ ἀπελθὼν παρέδωκε ἑαυτὸν εἰς ἀγχόνην, κρεμασθεὶς ἀπὸ ἕνα δένδρον.

Οἱ στρατιῶται λοιπὸν ἐμπαίξαντες μὲ τὸν κάλαμον ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Αὐτοῦ, φορτώνουν εἰς αὐτὸν τὸν Σταυρόν· εἶτα, καὶ τὸν ἀπὸ Κυρήνης Σίμωνα ἀγγαρεύσαντες, ὑποχρεώνουν Αὐτὸν νὰ βαστάζῃ τὸν Σταυρόν. Περὶ δὲ ὥραν τρίτην φθάσαντες εἰς τὸν τοῦ Κρανίου τόπον, σταυροῦσιν Αὐτὸν ἐκεῖ. Ἐκ δεξιῶν δὲ καὶ ἐξ ἀριστερῶν ἐκρέμασαν δύο ἄλλους λῃστάς, ὥστε καὶ Ἐκεῖνος νὰ φαίνεται ὡς κακοῦργος. Λόγῳ δὲ εὐτελείας, μερίζονται οἱ στρατιῶται τὰ ἱμάτια Αὐτοῦ, τὸν δὲ ἄρραφον Αὐτοῦ χιτῶνα ἔλαβον διὰ κλήρου· κάθε δὲ πρᾶγμα ἔκαμαν μὲ ὑπερβολικὸν πάθος, ὡς νὰ ἦσαν μεθυσμένοι.