Τότε ὑπάγει ἔμπροσθέν των καὶ τοὺς λέγει· «Τίνα ζητεῖτε;» (Ἰωάν. ιη’ 4). Ἀποκρίνονται ἐκεῖνοι· «Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον» (αὐτ. 5). Λέγει ὁ Χριστός· «Ἐγὼ εἶμαι» (αὐτόθι). Τότε ἐκεῖνοι, ἐπειδὴ ἔγινε θαῦμα πρὸς αὐτούς, ἐστράφησαν ὀπίσω καὶ ἔπεσον χαμαί. Καὶ πάλιν τοὺς εἶπε· «Τίνα ζητεῖτε;» (αὐτ. 7). Λέγουν ἐκεῖνοι· «Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον» (αὐτόθι). Ἀπεκρίθη ὁ Χριστός· «Σᾶς εἶπον, ὅτι ἐγὼ εἶμαι· ἂν ἐμὲ ζητεῖτε, ἐδῶ εἶμαι καὶ συλλάβετέ με» (αὐτ. 8). Παρευθὺς τότε μὲ τὸν λόγον ἔβαλαν οἱ ἄνομοι τὰς χεῖρας των ἐπάνω Του καὶ τὸν ἔδεσαν, ἔφερον δὲ Αὐτὸν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ Ἄννα τοῦ ἀρχιερέως, διὰ νὰ τὸν κρίνωσι.
Βλέπετε, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, πόσον κακὸν εἶναι ἡ φιλαργυρία; Εἶναι ρίζα πάντων τῶν κακῶν βλέπετε πόσον κακὸν εἶναι τὸ νὰ φύγῃ τις ἀπὸ τὴν σύναξιν τῆς Ἐκκλησίας; Ἐὰν δὲν ἔφευγεν ὁ Ἰούδας ἀπὸ τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον, δὲν ἤθελε γίνει προδότης τοῦ Χριστοῦ. Ἄς φυλαχθῶμεν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί, νὰ μὴ φεύγωμεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἕως ἂν τελειωθῇ ἡ θεία Λειτουργία, διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν καὶ τῆς Αὐτοῦ Βασιλείας· ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.