Ἐπῆρε δὲ μαζί Του τὸν Πέτρον, τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην, οἱ ὁποῖοι εἶδον τὴν δόξαν Του εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος πρὸ ἓξ μηνῶν, ὁπόταν καὶ καταβαίνων ἀπ’ ἐκεῖ ἔκαμε πρόρρησιν περὶ αὐτῆς τῆς ἀγωνίας Του. Πηγαίνων λοιπὸν παρέκει ἤρχισε νὰ θλίβεται καὶ νὰ λέγῃ· «Πολὺ λυπημένη εἶναι ἡ ψυχή μου, ἕως θανάτου· ἀπομείνατε ἐδῶ καὶ ἀγρυπνεῖτε» (Ματθ. κϛ’ 38, Μάρκ. ιδ’ 34). Αὐτὸς δὲ ἀπεμακρύνθη ὀλίγον καὶ ἐγονάτισεν εἰς τὴν γῆν παρακαλῶν τὸν οὐράνιον Αὑτοῦ Πατέρα καὶ λέγων· «Πάτερ μου, ἂν εἶναι δυνατόν, ἂς περάσῃ μακρὰν ἀπ’ ἐμοῦ τὸ πικρότατον τοῦτο ποτήριον τοῦ θανάτου· πλὴν ὄχι καθὼς ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὡς Σὺ θέλεις» (Ματθ. κϛ’ 39).

Τελέσας τὴν προσευχὴν ὁ Κύριος, ἦλθεν εἰς τοὺς τρεῖς Μαθητὰς καὶ τοὺς εὑρίσκει κοιμωμένους καὶ λέγει προς τὸν Πέτρον, ὅστις ἐκαυχᾶτο, ὅτι ποτὲ δὲν θέλει Τὸν ἀρνηθῆ· «Ὦ Σίμων, κοιμᾶσαι; Δὲν ἠδυνήθης νὰ ἀγρυπνήσῃς μετ’ ἐμοῦ μίαν ὥραν; Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε διὰ νὰ μὴ ἐμπέσητε εἰς πειρασμόν» (Ματθ. κϛ’ 40-41, Μάρκ. ιδ’ 37-38). Καὶ πάλιν δεύτερον καὶ τρίτον ἐπῆγε καὶ παρεκάλεσε καὶ εἶπεν ὡς καὶ πρότερον. Ἐγένετο δὲ πόλεμος τῆς σαρκὸς πρὸς τὸ πνεῦμα, ἡ δὲ σὰρξ οὐδόλως ἤθελε νὰ πάθῃ. Διὰ τὸν πόλεμον δὲ τοῦτον λέγει ὁ Λουκᾶς, ὅτι ἦλθεν ὁ Χριστὸς εἰς ἀγωνίαν πολλήν, ἦτο δὲ ὁ πόλεμος τῆς σαρκὸς τόσον δυνατός, ὥστε ἵδρωσεν ὁ Χριστὸς αἷμα καὶ ἔσταζεν εἰς τὴν γῆν ὡς θρόμβοι ἀπὸ τὴν σάρκα τοῦ Κυρίου. Τότε ἐφάνη Ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωσε (Λουκ. κβ’ 43-44). Καὶ πάλιν ἔρχεται πρὸς τοὺς τρεῖς Μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς κοιμωμένους καὶ τοὺς λέγει· «Κοιμᾶσθε λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε; ἰδοὺ ἔφθασεν ὁ προδότης μου· ἔφθασεν ἡ ὥρα νὰ παραδοθῶ εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν· ἐγερθῆτε νὰ φύγωμεν ἀπ’ ἐδῶ (Ματθ. κϛ’ 45-46, Μάρκ. ιδ’ 41-42, Λουκ. κβ’ 45-46). Ἐλάτε νὰ ὑπάγωμεν ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκονται καὶ οἱ λοιποὶ Μαθηταί».

Ἐπῆγαν λοιπὸν ἐκεῖ, ὅπου ἦσαν καὶ οἱ ἄλλοι Μαθηταί· ἐνῷ ὅμως συνωμιλοῦσαν, ἰδοὺ ἦλθεν ὁ Ἰούδας εἰς τὸν κῆπον καὶ ὄχλος πολὺς μαζὶ μὲ αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ στρατιῶται μὲ μαχαίρας καὶ ξύλα. Ὁ Ἰούδας τοὺς εἶχε δώσει σημεῖον, ὅτι ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον θὰ φιλήσω ἐγώ, ἐκεῖνος εἶναι καὶ συλλάβετέ τον, διὸ καὶ ἦλθαν μετὰ φανῶν καὶ πολλῆς φωτοχυσίας. Ὅταν δὲ ἐπλησίασαν εἰς τὸν Χριστὸν ἐνηγκαλίσθη ὁ Ἰούδας Αὐτὸν καὶ τὸν ἐφίλησε λέγων· «Χαίροις, Διδάσκαλε» (Ματθ. κϛ’ 49, Μάρκ. ιδ’ 45). Ὁ δὲ Χριστὸς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν· «Φίλε, πῶς ἦλθες ἐδῶ οὕτω;» (δηλαδὴ μὲ φανοὺς καὶ ὅπλα;) (Ματθ. κϛ’ 50).