διὰ τοῦτο, ἵνα διδάξῃ ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν εἶναι χῶμα, ἀλλὰ πνεῦμα, δὲν εἶναι σῶμα ὑλικόν, ἀλλὰ οὐσία ἄϋλος, ἔβαλε τὴν λέξιν «ἐνεφύσησε», ἵνα παραστήσῃ δι’ αὐτῆς τὴν διαφορὰν μεταξὺ σώματος καὶ πνεύματος. Διότι ἂν καὶ αὐτὸ τὸ ἐμφύσημα ὑλικὸν ὑπάρχει καὶ σωματικόν, ὅμως, καθὸ ἀόρατον, καθὸ κινητικόν, καθὸ ἐνεργητικόν, ἔχει ὁμοιότητά τινα μετὰ τῆς ψυχῆς. Ὅθεν εἶπεν· «ἔπλασε καὶ ἐνεφύσησεν», ἵνα διδάξῃ ἡμᾶς, ὅτι ἄλλο εἶναι τὸ σῶμα καὶ ἄλλο ἡ ψυχή. Τὸ σῶμα σύνθετον, τὸ δὲ σύνθετον διαλύεται εἰς ἐκεῖνα, ἐκ τῶν ὁποίων σύγκειται. Ὅθεν τὸ σῶμα εἶναι κατὰ φύσιν φθαρτόν. Τὸ πνεῦμα εἶναι ἁπλοῦν, τὸ ἁπλοῦν οὐδέποτε διαλύεται· διὰ τοῦτο ἡ ψυχὴ εἶναι ἄφθαρτος καὶ ἀθάνατος. «Καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς» (αὐτόθι). Ἐκ ταύτης τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεοῦ ἔμαθον οἱ εὐσεβεῖς, ὅτι καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ ἐπλάσθησαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα εἶναι ὑλικόν, γήϊνον, ὁρατόν, θνητὸν καὶ φθαρτόν, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι πνεῦμα ἄϋλον, νοερόν, ἀόρατον, ἀθάνατον, ἄφθαρτον. Καὶ εἰς μὲν τὸ πρόσωπον τῶν Πρωτοπλάστων τότε ἐμφυσήσας ὁ Θεὸς ἔπλασε τὴν ψυχὴν αὐτῶν· τώρα δὲ παντὸς ἀνθρώπου τὴν ψυχὴν πλάττει, ὅπως αὐτὸς γνωρίζει, ἐν αὐτῷ τῷ σώματι αὐτοῦ. «Λέγει, Κύριος, ἐκτείνων οὐρανὸν καὶ θεμελιῶν τὴν γῆν καὶ πλάσσων πνεῦμα ἀνθρώπου ἐν αὐτῷ» (Ζαχαρ. ιβ’ 1).

Ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μανθάνομεν καὶ ποῖον εἶναι τὸ ἔργον τῆς ψυχῆς. Ἡ θεία Γραφὴ περιέγραψε πρῶτον τὴν πλάσιν τοῦ σώματος, ἔπειτα καὶ τὴν τῆς ψυχῆς. Ἐφανέρωσε δέ, ὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῆς εὐλογίας αὐτοῦ ἄλλα μὲν χαρίσματα ἔδωκεν εἰς τὸ σῶμα, ἄλλα δὲ εἰς τὴν ψυχήν. Εἰς τὸ σῶμα ἔδωκε τὴν αὔξησιν, τὸν πληθυσμόν, τὴν δύναμιν τοῦ πληρῶσαι τὴν γῆν καὶ κατακρατῆσαι αὐτῆς· «καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός λέγων· Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γεν. α’ 28). Εἰς τὴν ψυχὴν ἔδωκε τὸ ἄρχειν, ἤτοι τὴν ἐξουσίαν, τὴν κυριότητα, τὴν δεσποτείαν πάντων τῶν γηΐνων πραγμάτων καὶ πάσης τῆς γῆς «καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς» (αὐτόθι). Ἐπειδὴ δὲ ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἄρχειν, ἔδωκεν εἰς αὐτὴν καὶ πάσας τὰς δυνάμεις, ὅσαι εἶναι ἀναγκαῖαι διὰ νὰ ἄρχῃ καὶ νὰ ἐξουσιάζῃ· ταύτας δὲ τὰς θαυμασίας δυνάμεις τῆς ψυχῆς καθεὶς καὶ βλέπει καὶ αἰσθάνεται.