Ὅθεν ἐν μετανοίᾳ καὶ εὐλαβείᾳ πρὸς τὴν παντάνασσαν Δέσποιναν ἂς πλησιάζωμεν καὶ ποσῶς μὴ ἀμφιβάλλωμεν, ὅτι τῆς κραταιᾶς αὐτῆς προστασίας θὰ ἐπιτυγχάνωμεν· πᾶσαν ἡμῶν τὴν ἐλπίδα μετὰ Θεὸν εἰς ταύτην ἂς ἀναθέτωμεν καὶ παρ’ αὐτῆς ἂς περιμένωμεν ἐν μὲν ταῖς δυστυχίαις τοῦ παρόντος βίου πᾶσαν βοήθειαν καὶ παρηγορίαν, ἐν δὲ τῇ αἰωνιότητι τὴν μακαρίαν ἡμῶν ἀποκατάστασιν καὶ σωτηρίαν. Μὴ παύωμεν δὲ παρακαλοῦντες τὴν Παρθένον, ὅπως πρεσβεύῃ ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Υἱὸν αὐτῆς, διότι μεγάλως ἰσχύει παρ’ αὐτῷ ἡ δέησις αὐτῆς, καθόσον ἐγένετο Μήτηρ Θεοῦ συλλαβοῦσα ἀσπόρως καὶ τεκοῦσα ἀδιαφθόρως τὸν ὑπὲρ ἡμῶν παθόντα καὶ ἀναστάντα Σωτῆρα Χριστόν, καὶ τὸ ὕδωρ τοῦτο τὸ ζῶν ἂς σπουδάζωμεν, ὅπως ἐντὸς ἡμῶν λαμβάνωμεν. Καὶ τότε παντὸς μὲν ρύπου κεκαθαρμένοι θὰ διατελῶμεν, εὐτυχεῖς δὲ καὶ ἐπὶ γῆς ὅσον τὸ δυνατὸν θὰ καταβῶμεν καὶ ἐν τῇ αἰωνιότητι τῆς ἀρρήτου ἐκείνης μακαριότητος θὰ ἀξιωθῶμεν. Γένοιτο.