Καὶ τίς γλῶσσα δύναται νὰ διηγηθῇ ὅσα θαυμάσια τὸ ὕδωρ τοῦτο ἐνήργησε καὶ μέχρι σήμερον ἐνεργεῖ; Ὠκεανὸς ἀναδείχθη νοητὸς τὰ Νειλῷα ρεῖθρα ὑπερβαίνων τῇ χύσει τῆς Χάριτος καὶ δεύτερος Σιλωὰμ τὴν χάριν τοῦ Ἰορδάνου δεξάμενος. Τὸ ζωήρυτον ὕδωρ αὐτῆς διὰ τὴν πάσχουσαν ἀνθρωπότητα, τὴν τηκομένην ὑπὸ ἀπείρων παθῶν καὶ φλογιζομένην ὑπὸ νοσημάτων δεινῶν, εἶναι νέκταρ οὐράνιον καὶ ξένη ἀμβροσία ἀληθῶς, εἶναι θαυμάσιον λουτρὸν θεραπεῦον νοσήματα σωμάτων καὶ ψυχῶν τῶν μετὰ πίστεως προσερχομένων εἰς αὐτὸ ἅμα τῇ προσψαύσει αὐτοῦ· διότι εἶναι ὕδωρ τῆς Βασιλίσσης τῆς γῆς καὶ τοῦ Οὐρανοῦ, τῆς πανσθενοῦς Μητρὸς τοῦ Δεσπότου τῶν ὅλων καὶ Θεοῦ.

Τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας μεγίστη ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ προστασία θερμὴ καὶ ἡ πρὸς τὸν Υἱὸν αὐτῆς καὶ Θεὸν παράκλησις ἀποτελεσματική. Διὰ τοῦτο εἰς τὰς καταιγίδας τῆς πολυταράχου ἡμῶν ζωῆς, ὅταν αἱ ἀλγηδόνες μᾶς κεντῶσι καὶ τὰ κύματα τῶν συμφορῶν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ μᾶς κτυπῶσιν, ὅταν αἱ θλίψεις πανταχόθεν μᾶς στενοχωρῶσι καὶ πολιορκῶσι καὶ πέριξ ἡμῶν εἰς τὰς ἐπικλήσεις καὶ φωνὰς ἡμῶν κωφεύωσιν ἢ καὶ δι’ ἀπελπισίας μᾶς ἀπαντῶσι, τὸ πνεῦμα ἡμῶν πραΰνεται καὶ εἰς μόνην τὴν ἐνθύμησιν, ὅτι δυνάμεθα ν’ ἀναπέμψωμεν υἱϊκὴν δέησιν πρὸς τὴν εὔσπλαγχνον καὶ οἰκτήρμονα κατὰ χάριν Μητέρα ἡμῶν, ἥτις εἶναι κατὰ φύσιν Μήτηρ τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ ἡμῶν. Ὡς τὸ μικρὸν παιδίον εἰς πᾶσαν στενοχωρίαν καὶ δυσκολίαν αὐτοῦ, εἰς πᾶν δάκρυ καὶ πάντα στεναγμὸν αὐτοῦ, μίαν καὶ μόνην βοηθὸν ἐπικαλεῖται, τὴν μητέρα αὐτοῦ, οὕτω καὶ πάντες οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστὸν εἰς τοὺς κυματισμοὺς καὶ τὰς δοκιμασίας τοῦ βίου ἡμῶν ἀπὸ τοῦ ἔαρος τῆς νεότητος μέχρι τοῦ χειμῶνος τοῦ γήρατος πρὸς τὴν Παρθένον καταφεύγομεν καὶ ταύτην ἐπικαλούμεθα βοηθόν· διότι γινώσκομεν καλῶς, ὅτι ἔχει ὑπὲρ ὅλων ἡμῶν σπλάγχνα φιλοστόργου Μητρός, καὶ ὅτι παρακαλεῖ δι’ ἡμᾶς μὲ ὅλην τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν θέρμην τῆς ἰσχυρᾶς δυνάμεως καὶ διαπύρου εὐσπλαγχνίας αὐτῆς. Αὕτη συνεργεῖ πρὸς σωτηρίαν ἡμῶν διὰ πολυειδῶν θαυμάτων, αὕτη βοηθεῖ καὶ χάριν εἰς ἡμᾶς χορηγεῖ καὶ δι’ ὑδάτων.