Οἱ Χριστιανοὶ ἐπίστευσαν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ· ὅθεν ἔχουν καὶ τὴν ζωήν· ὅσοι δὲ ἔχουν τὴν ζωὴν δὲν ἀποθνῄσκουν, ἀλλ’ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπίστευσαν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Εὐτυχεῖς οἱ Χριστιανοί, οἱ πιστεύοντες τὴν ἀληθινὴν Πίστιν, οἱ ἑορτάζοντες κάθε Κυριακὴν τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν. Τρισάθλιοι οἱ ἄπιστοι, οἱ ὁποῖοι, καθὼς εἶναι καὶ εἰς ὅλα των τὰ ἔργα τυφλοί, οὕτω ἐξέλεξαν ἄλλοι τὴν Παρασκευὴν καὶ ἄλλοι τὸ Σάββατον, διὰ νὰ ἑορτάζωσι τὴν θρησκείαν των· σεῖς δὲ οἱ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ δοῦλοι καὶ ἀκόλουθοι τοῦ Κυρίου, ἔχετε τὴν Κυριακήν, τὴν Κυριακήν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, λαμπρὰ καὶ κοσμοχαρμόσυνος [1].
Μὴ λυπεῖσθε λοιπὸν, ὦ εὐλογημένοι δοῦλοι τοῦ Κυρίου διότι σεῖς δὲν ἀποθνῄσκετε (καθὼς ἠκούσατε), ἀλλ᾽ ὀλίγον κοιμώμενοι, θέλετε ἐγερθῆ ὡς ἀπὸ τὸν ὕπνον ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, ὁπόταν σαλπίσῃ ἐξ οὐρανοῦ ἡ σάλπιγξ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ θέλετε ἀναστηθῆ ἀπὸ τὰ μνημεῖα ἠλλοιωμένοι ἁπὸ τὸ φθαρτὸν εἰς τὸ ἄφθαρτον· ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τὸν Οὐρανόν· καὶ ἀπὸ τὰ βάσανα τὰ ὁποῖα πάσχετε ἐδῶ διὰ τὴν Πίστιν ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, εἰς τὰς χαρὰς καὶ ἀγαλλιάσεις τῶν Δικαίων καὶ εἰς τὰς ἀναπαύσεις καὶ δοξολογίας τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ καὶ Θεοῦ σας. Τελειώνει τὴν μαρτυρίαν ἐπάνω εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὁ μακάριος Παῦλος καὶ σᾶς φωνάζει εἰς τὴν πρώτην πρὸς Κορινθίους καὶ σᾶς βεβαιώνει διὰ τῶν ἑξῆς· «Ἰδού, μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γὰρ καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. Δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν... τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν τὸ νῖκος, διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α’ Κορ. ιε’ 51-57). Ἀμήν.