Λόγος Πανηγυρικὸς εἰς τὴν Ζωηφόρον ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ, τοῦ Μακαρίου Σκορδίλη τοῦ Κρητός, ἀκμάσαντος κατὰ τὸν ΙΗʹ αἰῶνα, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Πιστεύομεν βέβαια τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, διότι μᾶς τὴν ἐκήρυξε σήμερον πρὸ τῶν ἄλλων ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ αἱ λοιπαὶ Μυροφόροι, αἵτινες ἔδραμον μὲ τὰ μύρα διὰ νὰ ἀλείψωσι τὸν Ἰησοῦν, Αὐτὸς δὲ ἐφάνη εἰς αὐτὰς ἐν τῇ ὁδῷ λέγων τῇ Μαγδαληνῇ· «Μαρία ... μή μου ἅπτου» (Ἰωάν. κ’ 16-17). Πιστεύομεν τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, διότι μᾶς τὴν ἐκήρυξαν ὁ Κλεώπας καὶ ὁ Λουκᾶς, ὁδεύοντες μετὰ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν πόλιν Ἐμμαοὺς καὶ ἀνοίγων αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς Γραφάς. Ναί, πιστεύομεν καὶ κηρύττοντες ψάλλομεν χαρμοσύνως· «Ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τὰ δεσμά· εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν».

Εὐαγγελίζου ὁ οὐρανός, ἡ γῆ, ὅλη ἡ κτίσις οὐράνιος καὶ ἐπίγειος, χαρὰν μεγάλην, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ συνέτριψε τοὺς αἰωνίους μοχλοὺς τοῦ ᾍδου. Εὐαγγελίζου, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ διέρρηξε τὴν παμφάγον γαστέρα τοῦ ᾍδου καὶ τοῦ θανάτου. Εὐαγγελίζου, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἀνέστησε τὸν προπάτορα Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν ἀπὸ τὴν κόλασιν. Εὐαγγελίζου, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ συνήγειρε μετ’ αὐτοῦ τοὺς πιστεύσαντας εἰς αὐτὸν ἀπ’ αἰῶνος νεκρούς. Διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἠνοίχθη ὁ κεκλεισμένος Παράδεισος· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἐθανατώθη ὁ θάνατος· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἐβασίλευσεν ἡ αἰώνιος ζωή· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἀποφεύγουσα ἡ κατάρα τῆς παρακοῆς, ἀντεισῆλθεν ἡ εὐλογία τῆς ἀθανάτου τρυφῆς. Εὐαγγελίζου, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἐσκλαβώθη τὸ βασίλειον τοῦ ᾍδου. Διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ κλαίει ὁ μιαρὸς διάβολος· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ὀδύρεται ὁ παμφάγος καὶ ἀχόρταγος ᾌδης· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἐσκυλεύθη ἡ πολυχρόνιος ἁρπαγὴ τοῦ ᾍδου· διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἀνέστη ἐκ τοῦ θανάτου ἡ ἀνθρώπινος ὀλισθήσασα φύσις.

Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ χαίρονται πάντα τὰ κτίσματα καὶ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ ὄρη καὶ τὰ βουνὰ καὶ αἱ κοιλάδες καὶ αἱ πεδιάδες καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῷα καὶ τὰ κήτη καὶ τὰ πετεινὰ καὶ πάντα τὰ θηρία τῆς γῆς. Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, διότι ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν καὶ ἀγάλλονται οἱ Προφῆται καὶ οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατριάρχαι καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ αἰχμάλωτοι καὶ οἱ ἐλεύθεροι καὶ ὅλη ἡ λογικὴ φύσις τῶν ἀνθρώπων.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ παροῦσα τῆς ἑβδομάδος ἡμέρα, ἥτις τυγχάνει ἡ πρώτη τῶν λοιπῶν, ἀφιερωθεῖσα εἰς τιμὴν τοῦ Κυρίου, ἐπωνομάσθη ἐκ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ Κυριακὴ καὶ εἰς αὐτὴν μετετέθη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἡ ἀργία καὶ ἀνάπαυσις τῆς τοῦ Σαββάτου ἑορτῆς τοῦ παλαιοῦ νόμου.