Χριστιανοί, ἀνίσως ὁ πατριάρχης Ἀβραὰμ μετὰ τῆς Σάρρας ἔλαβον μεγάλην χαράν, ὅταν ὁ Θεὸς ἐχάρισεν εἰς αὐτοὺς ζῶντα τὸν υἱόν των Ἰσαάκ, ἀλλὰ πάλιν μὲ χρόνους, ἀποθνῄσκοντες οἱ γονεῖς μετὰ τοῦ υἱοῦ καὶ πορευόμενοι ὅλοι μὲ τὴν λοιπὴν συγγένειαν εἰς τὴν κόλασιν καὶ μὴ δυνάμενοι νὰ ἐλευθερωθοῦν ἁπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου διὰ τὴν παρακοὴν τοῦ Ἀδάμ, ἐλυποῦντο καὶ ἐτυραννοῦντο μεγάλως. Ἀλλ’ ἡμεῖς τώρα πιστεύοντες τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καὶ βεβαιούμενοι, ὅτι ἂν καὶ ἀποθνῄσκομεν πρὸς ὥραν, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς κατήργησε τὸ βασίλειον καὶ τὴν τυραννίαν τοῦ διαβόλου δὲν φοβούμεθα νὰ δέσῃ τὰς ψυχάς μας εἰς τὴν κόλασιν, καθὼς ἔδενε τοὺς προπάτορας καὶ τοὺς ἐβασάνιζεν ὅλους. Ὅθεν καὶ μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ἰδική μας χαρὰ βέβαια καὶ ἡ εὐφροσύνη παρὰ τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ· «Οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν Ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφ. β’ 19)· «Εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ» (Ρωμ. ϛ’ 8). «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή»· (εἶπεν ὁ Χριστός)· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται · καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. ια’ 25-26).

Κατῆλθεν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Τάφον, δεδεμένος μὲ τὸ σουδάριον, μὲ τὴν σμύρναν, καὶ κατερχόμενος εἰς τὸν βυθὸν τῆς κολάσεως βλέπει τὸ μέγα θηρίον, τὸν διάβολον, μὲ ὅλους τοὺς συντρόφους του, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμουν βιαίως καὶ ἐτυράννουν τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων τέσσαρες χιλιάδες καὶ ἑξακοσίους ἐννέα χρόνους, φόβῳ δὲ μεγάλῳ περισχεθέντος τοῦ μιαροῦ, τὸν δένει ὁ οὐράνιος Βασιλεὺς καὶ παρευθὺς ἁρπάζει ἀπὸ τὰς χεῖρας του ὅλους τοὺς αἰχμαλώτους προπάτορας. Ταράττει ὁ μέγας σεισμὸς τὰ μνημεῖα καὶ ἀνοιγόμενοι οἱ τάφοι, ἐγείρεται ἐπάνω ὁ Βασιλεὺς ἀβλαβὴς καὶ τροπαιοῦχος ἀπὸ τὴν κόλασιν καὶ ἀπὸ τὸν ᾍδην. Εὐτυχεῖς λοιπὸν οἱ ἐγερθέντες ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ τρισάθλιοι οἱ παράνομοι Ἰουδαῖοι. Εὐτυχεῖς οἱ Χριστιανοί, διότι ἐπιστεύσατε τὸν Χριστόν, ὅστις εἶναι ἡ ζωὴ καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἀποθνῄσκετε, λέγει ὁ Ἰωάννης. «Αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ὑμῖν ὁ Θεός· καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ Υἱῷ Αὐτοῦ ἐστιν· ὁ ἔχων τὸν Υἱόν, ἔχει τὴν ζωήν ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α’ Ἰωάν. ε’ 11-12).