ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ὁ Ἅγιος καὶ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἐκ τῆς ἐν Πόντῳ ἐπαρχίας Χαλδείας, ἔκ τινος χωρίου Λοτσίων λεγομένου, τῆς περιφερείας Δεραίνης. Ἐγεννήθη ἐν ἔτει ͵αψλη’ (1738) ἐκ γονέων εὐσεβῶν καὶ ἐναρέτων. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ὅστις ἦτο καὶ Ἱερεύς, ἐλέγετο Γεώργιος Σερταρίδης, ἡ δὲ μήτηρ του Βαρβάρα, καὶ ἐκαλεῖτο κατὰ κόσμον Συμεών. Ἀδελφοὺς εἶχε πέντε, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ μετ’ αὐτὸν Δημήτριος ἦτο Ἱερεύς, καὶ ἀδελφὰς τέσσαρας. Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἔτρεφε πρὸς τὰ θεῖα θερμὸν καὶ διάπυρον πόθον καὶ ἀγάπην, μάλιστα πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, τὴν ὁποίαν καὶ ἠσπάσθη, νεαρώτατος ὤν, καὶ προσῆλθε κατ’ ἀρχὰς εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χουτουρᾶ λεγομένην, ὡς δόκιμος. Μετὰ τρεῖς μῆνας ἐξελθὼν ἐκεῖθεν μετέβη εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Σουμελᾶ, ὁπόθεν μετὰ τριετῆ δοκιμὴν προσῆλθεν εἰς τὴν ἐκεῖσε εὑρισκομένην Ἱερὰν Μονὴν Βαζελῶνος, τὴν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Μεγίστου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ὑποταχθεὶς εἰς τὸν ἐν αὐτῇ ἀσκούμενον θεῖον αὐτοῦ ὀνόματι Μελέτιον.
Εἰς τὰς τρεῖς ταύτας, Ἱερὰς Μονάς, καὶ μάλιστα εἰς τὴν τοῦ Βαζελῶνος, ἐκδιδαχθεὶς τὰ ἱερὰ γράμματα, καὶ ἐκπαιδευθεὶς ἱκανῶς «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» καὶ στοιχειωθεὶς «ἐν φόβῳ Κυρίου» τὰς τῆς Μοναχικῆς πολιτείας ἐπιδόσεις καὶ ἀναβάσεις καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀρετήν, ἐκάρη Μοναχός, καὶ ἀπὸ Συμεὼν μετωνομάσθη Σωφρόνιος, μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἐχειροτονήθη καὶ Ἱερεύς. Ἔκτοτε ὁ ἱερὸς Σωφρόνιος ἐπεδόθη μετὰ πλείονος ζήλου καὶ θερμοτέρας προθυμίας εἰς τὰς ἐπιδόσεις τῆς Μοναχικῆς πολιτείας, ἐπιλανθανόμενος, κατὰ τὸν θεῖον Παῦλον, τῶν ὄπισθεν καὶ ἐπεκτεινόμενος ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. Καὶ ζηλῶν τὰ κρείττονα χαρίσματα ἄγγελος ἐφαίνετο ἐν σώματι, καὶ ὑποτύπωσις καλῶν ἔργων καὶ ἄστρον φαεινὸν ἐν μέσῳ τῆς ἱερᾶς ἐκείνης ἀδελφότητος, τὴν ὁποίαν καὶ κατηύγαζε διὰ τῶν ἱερῶν αὐτοῦ ἀρετῶν καὶ ἀσκητικῶν πράξεων τῆς κατὰ Χριστὸν πολιτείας.
Μετὰ ἑπταετῆ ἄσκησιν καὶ δόκιμον διακονίαν ἐν τῇ Μονῇ ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Ἡγουμένου Ἰγνατίου, κατὰ τὸ ἔτος ͵αψος’ (1776), πρὸς τὸ ἐν Ἀχταλείᾳ τῆς Ἰβηρίας μεταλλεῖον, ἔνθα εἶχον συγκεντρωθῆ, μετακληθέντες ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῆς Ἰβηρίας ἐκ τῆς περιφερείας Χαλδείας, πλέον τῶν πεντακοσίων μεταλλουργοί, οἵτινες καὶ ἀποκατεστάθησαν ἐκεῖ οἰκογενειακῶς, καὶ ἀπετέλεσαν ἴδιον χωρίον ὑπὸ τὸ ὄνομα Δὰλ-βέρ, ἤτοι πολύτιμοι λίθοι.