Ὅθεν κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ ἄρχοντος, λαβόντες οἱ δήμιοι τὸν Ἅγιον τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν χείμαρρον, καὶ πρῶτον μὲν ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν διὰ λίθων, κατόπιν δὲ ἀπέτεμον τὴν τιμίαν αὐτοῦ κεφαλὴν τὴν ἕκτην Ὀκτωβρίου· εὐθὺς δὲ ἠκολούθησαν ἀστραπαί, βρονταὶ καὶ ταραχὴ μεγάλη, ἡ ὁποία ὀλίγον ἔλειψε νὰ φονεύσῃ τοὺς δημίους· εὑρόντες ὅμως οὗτοι τόπον κατάλληλον ἐφυλάχθησαν ἀβλαβεῖς. Ἔμεινε δὲ τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου ἄταφον εἰς τὸν χείμαρρον, ἔβλεπον δὲ οἱ πιστοὶ κάθε νύκτα ὅτι κατήρχετο οὐρανόθεν θεῖον φῶς εἰς τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου. Τινὲς δὲ Χριστιανοὶ ἐπῆραν αὐτὸ κρυφίως καὶ τὸ ἐνεταφίασαν, μετὰ δὲ ταῦτα τὸ διεμοίρασαν· ἔστειλαν δὲ τὴν ἁγίαν κάραν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, εἰς τὴν Σκήτην τῆς Ἁγίας Ἄννης, εἰς τὴν ὁποίαν ἠσκήτευεν· ἔλαβεν ἐπίσης μέρος καὶ ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου καὶ καθιέρωσαν τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τὴν πατρίδα του· ἔμειναν δὲ καί τινα ἃγια λείψανα εἰς τὴν Προῦσαν, ἅτινα βρύουσιν εὐωδίαν καὶ θαύματα, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.