Εἰς δὲ τὴν ἄκραν τῆς πόλεως ἦσαν κτισμένα θαυμαστὰ βασίλεια, εἰς τῶν ὁποίων τὴν θύραν καὶ εἴσοδον ἦτο εἷς θάλαμος, δηλαδὴ θαυμαστὸς νυμφικὸς κοιτών, τοῦ ὁποίου ὁ γῦρος ἦτο τόσον μέγας, ὅση εἶναι μία βολὴ λίθου. Εἰς τὰ ἄκρα δὲ τοῦ θαλάμου ἐκείνου ἕως εἰς τὰ ἄλλα ἄκρα του ἦτο ἐξηπλωμένη μία τράπεζα, κατεσκευασμένη ὅλη ἀπὸ μάρμαρον Ρωμαϊκόν, ἡ ὁποία ἦτο ὑψηλὴ ἀπὸ τὴν γῆν τόσον, ὅσον νὰ κάθηται καὶ νὰ ἀκουμβᾷ ἄνθρωπος. Ὅλη δὲ ἡ τράπεζα ἐκείνη ἦτο γεμάτη ἀπὸ συμποσιάζοντας».
«Καὶ ὁ οἶκος δὲ ὅλος ἐκεῖνος ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ καθαρώτατον φῶς καὶ ἀπὸ εὐωδίαν καὶ πᾶσαν χάριν πρὸς τὸ τέλος δὲ τοῦ θαλάμου ἐκείνου ἦτο μία οἰκοδομὴ μακρά, εἰς εἶδος κοχλίου κατεσκευασμένη, καὶ πλησίον ἡλιακὸν ὡραῖον καὶ πανευφρόσυνον, τὸ ὁποῖον ἔβλεπε πρὸς τὴν τράπεζαν. Ἀπὸ τοῦτο λοιπὸν τὸ ἡλιακὸν ἔσκυψαν δύο φωτόμορφοι νέοι, ὅμοιοι εἰς τὸ πρόσωπον μὲ τὴν ἀστραπὴν καὶ γεμᾶτοι ἀπὸ πᾶσαν λαμπρότητα [6], οἵτινες εἶπον εἰς τοὺς δύο Γέροντας ἐκείνους περὶ ἐμοῦ. «Ἄς καθίσῃ καὶ οὗτος εἰς τὴν τράπεζαν»· καὶ ὁμοῦ μὲ τὸν λόγον ἔδειξαν καὶ μὲ τὸν δάκτυλον τὸν τόπον τῆς καθέδρας, εἰς τὸν ὁποῖον οἱ δύο Γέροντες φέροντες μὲ ἐκάθισαν. Αὐτοὶ δὲ ἐπῆγαν εἰς τὸ ἄλλο μέρος καὶ ἐκάθισαν καὶ αὐτοί, οἱ δὲ νέοι εὐνοῦχοι ἐκεῖνοι ἐμβῆκαν δῆθεν εἰς τὸ ἐνδότερον μέρος τῆς λαμπρᾶς ἐκείνης οἰκίας, τὸ ὁποῖον ἦτο πλησίον εἰς τὸ ἡλιακόν, καὶ ἔμενον ἐκεῖ πολλὰς ὥρας».
«Τότε λοιπὸν ἐγὼ θεωρῶν μὲ περιέργειαν τὰ τῆς τραπέζης ἐκείνης ἐγνώριζον πολλοὺς τοὺς ὁποίους εἶχον φίλους ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ καὶ λαϊκοὺς κοσμικούς, οἵτινες ἀνεστρέφοντο εἰς τὰ βασίλεια, καὶ Μοναχοὺς τοῦ ἰδικοῦ μας Μοναστηρίου. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐπέρασαν ὧραι πολλαί, πάλιν ἔσκυψαν ἀπὸ τὸ ἡλιακὸν οἱ νέοι ἐκεῖνοι εὐνοῦχοι καὶ εἶπον πρὸς τοὺς μετ’ ἐμοῦ δύο Γέροντας. «Ἐπιστρέψατε τοῦτον ὀπίσω, διότι πολλὰ λυποῦνται καὶ πενθοῦσι δι’ αὐτὸν τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα· ὅθεν ὁ βασιλεύς, παρακινηθεὶς ἀπὸ τοὺς στεναγμούς των, θέλει νὰ μένῃ οὗτος ἀκόμη εἰς τὴν μοναδικὴν ζωήν· ἐπιστρέφοντες λοιπὸν τοῦτον δι’ ἄλλης ὁδοῦ, λάβετε ἀντ’ αὐτοῦ τὸν Μοναχὸν Ἀθανάσιον, ἀπὸ τὸ Μοναστήριον τοῦ Τραϊανοῦ». Παρευθὺς τότε οἱ δύο Γέροντες παραλαβόντες με ἐξῆλθον ἀπὸ τὸν θάλαμον καὶ ἀπὸ τὴν πύλην ἐκείνην δι’ ἄλλης ὁδοῦ συντομωτέρας. Κατὰ τὴν ὁδὸν δὲ ἀπηντήσαμεν ἑπτὰ λίμνας ἀπὸ διαφόρους κολάσεις καὶ τιμωρίας, διότι ἄλλη μὲν λίμνη ἦτο γεμάτη ἀπὸ σκότος, ἄλλη δὲ ἀπὸ πῦρ.