Τὴν δὲ πρωΐαν, συναχθείσης εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ὁσίου ὁλοκλήρου τῆς ἀδελφότητος, ἤρχισεν ὁ τίμιος Γέρων νὰ διηγῆται τὴν ὀπτασίαν καὶ νὰ λέγῃ εἰς αὐτοὺς ταῦτα· «Πατέρες μου καὶ ἀδελφοί· τὸ μὲν νὰ ἐννοήσω ὅλα ὅσα εἶδον κατὰ μέρος καὶ νὰ διηγηθῶ λεπτομερῶς, τοῦτο εἶναι ἀνώτερον ἀπὸ κάθε νοῦν καὶ ἀνθρωπίνην γλῶσσαν· ὅσα δὲ μόνον ἐνθυμοῦμαι, ἐκεῖνα καὶ θέλω διηγηθῆ. Ἐκεῖ ὃπου ἐκαθήμην εἰς τὴν κλίνην μου, βασταζόμενος ὑπὸ τῶν δύο ἀδελφῶν, μοῦ ἐφάνη ὅτι ἔβλεπον ἀπὸ τὸ ἀριστερόν μου μέρος πλῆθος πολὺ ἀνθρωπαρίων τινῶν μελανῶν εἰς τὰ πρόσωπα. Ἡ δὲ μελανότης δὲν ἦτο εἰς ὃλους ἡ αὐτή, ἀλλ’ εἰς ἄλλους μὲν ἦτο περισσοτέρα, εἰς ἄλλους δὲ ὀλιγωτέρα· καὶ ἄλλοι μὲν ἀπὸ ἐκείνους εἶχον τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνεστραμμένους, ἄλλοι δὲ εἶχον αὐτοὺς μαύρους, ὡς τὸ χρῶμα τοῦ μολύβδου, ἄλλοι δὲ εἶχον αὐτοὺς αἱματωμένους καὶ ἔβλεπον ὡς φονεῖς καὶ θηρία. Καὶ ἄλλος μὲν ἀπὸ ἐκείνους εἶχε μαῦρα τὰ χείλη καὶ πολλὰ ἐξωγκωμένα, ἄλλος δὲ εἶχε μαῦρον καὶ φουσκωμένον μόνον τὸ ἓν χεῖλος, καὶ ἄλλος μὲν εἶχε τοιοῦτον τὸ ἄνω χεῖλος, ἄλλος δὲ τὸ κάτω».
«Τὰ ἀνθρωπάρια λοιπὸν ἐκεῖνα ἦλθον παρὰ τὴν κλίνην μου, καὶ ἐσπούδαζον νὰ μὲ πάρουν ἀπὸ σᾶς· καὶ πρῶτον μὲν σᾶς ἔβλεπον ὅλους ἱσταμένους πέριξ ἐμοῦ καὶ μοὶ ἐφαίνετο, ὅτι δὲν τὰ φοβοῦμαι πολύ, οὔτε δειλιῶ τὰς ὁρμάς των· ὕστερον δέ, δὲν ἠξεύρω πῶς, ἔμεινα μόνος χωρὶς σᾶς καὶ εὐθὺς ἐκυριεύθην ἀπὸ ἐκεῖνα. Ὅθεν μὲ ἥρπασαν μὲ πολλὴν θρασύτητα καὶ ἄλλοι μὲν μὲ ἔσυρον ἐμπρὸς δεδεμένον, ἄλλοι δὲ μὲ ὠθοῦσαν ὄπισθεν. Καὶ ἄλλοι μὲν μὲ ἄλλον τρόπον εἰς ἄλλο μέρος μὲ συνεπόδιζον, ἄλλοι δὲ μὲ ἐστενοχώρουν δυνατά. Τέλος πάντων, φέροντές με εἰς ἕνα μεγαλώτατον καὶ βαθύτατον κρημνόν, τοῦ ὁποίου τὸ πλάτος ἦτο περισσότερον ἀπὸ μίαν λίθου βολήν, τὸ δὲ βάθος ἔφθανεν ἕως εἰς τὸν τάρταρον, εἰς τοῦτον, λέγω, τὸν φοβερὸν κρημνὸν μὲ βίαν μεγάλην μὲ κατεβίβασαν. Εἰς τὸ ἓν δὲ μέρος τοῦ φοβεροῦ ἐκείνου κρημνοῦ ἦτο μία ὁδὸς τόσον στενή, ὥστε μόλις ἠδύνατο νὰ χωρέσῃ εἰς αὐτὴν ἓν ἴχνος ποδός. Εἰς ταύτην λοιπὸν τὴν στενὴν καὶ δύσβατον ὁδὸν μὲ ἔσυρον μὲ βίαν μεγάλην, ἐγὼ δὲ προσεπάθουν νὰ κλίνω πάντοτε πρὸς τὸ δεξιὸν μέρος, φοβούμενος μήπως ὀλισθήσω καὶ πέσω κάτω εἰς τὸ ἀχανὲς ἐκεῖνο καὶ ἀμέτρητον βάθος. Εἰς δὲ τὸ χάος ἐκεῖνο ἐφαίνετο ὅτι διαπερᾷ ποταμός, τοῦ ὁποίου ἡ ροὴ ἔκαμνε μεγάλην καὶ φοβερὰν βοήν».