Ὤ μακαρίας ψυχῆς! ὤ θαυμασίας πραότητος! καθὼς εἶπεν ὁ Δεσπότης εἰς τὸν Σταυρὸν και ὁ Πρωτομάρτυς αὐτοῦ καὶ ἀνεξίκακος Στέφανος, οὕτω καὶ ὁ ἀδελφός του Ἰάκωβος, δεικνύων γνησίαν τὴν ἀδελφότητα, προσηύχετο διὰ τοὺς φονεῖς καὶ ἀγνώμονας, οἵτινες, καίτοι ἤκουον αὐτὸν εὐχόμενον δι’ αὐτούς, δὲν ηὐλαβήθησαν τὴν μακροθυμίαν του οἱ ἀχάριστοι, ἀλλὰ ἀκόμη τὸν ἐλίθαζον. Ἱερεὺς δέ τις, ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ρηχάβ, ἐφώναζε λέγων· «Παύσασθε, τὶ ποιεῖτε, ταλαίπωροι; ὑπὲρ ἡμῶν εὔχεται ὁ Δίκαιος, ἡμεῖς δέ, ὦ ἄδικοι, τὸν λιθάζετε;». Τότε εἷς τῶν φονέων ἐκείνων ἥρπασε ξύλον διὰ τοῦ ὁποίου ἐστράγγιζε βαφεύς τις καὶ ἀπεσφόγγιζε τὰ ἱμάτια καὶ δι’ αὐτοῦ τὸν ἐκτύπησε δυνατὰ εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ ἐξέπνευσεν ὁ Δίκαιος, λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ φονεῖς τὸν ἐνεταφίασαν πλησίον τοῦ Ναοῦ. Ὅσοι δὲ ἦσαν εὔσπλαγχνοι καὶ καλόγνωμοι βαρέως ἔφερον αὐτὴν τὴν μιαιφονίαν καὶ ἔστειλαν κρυφίως πρὸς τὸν Ἀγρίππαν γράμματα, ὅστις ἦτο τῆς τετραρχίας τοῦ Ἡρῴδου διάδοχος, παρακαλοῦντες αὐτὸν νὰ προστάξῃ τὸν Ἄνανον, νὰ μὴ τολμήσῃ πλέον χωρὶς τὴν βουλὴν ἐκείνου νὰ συγκαλέσῃ συνέδριον· ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ἐστέρησε τῆς ἱερωσύνης τὸν Ἄνανον, ὅστις δὲν εἶχε παρὰ τρεῖς μόνον μῆνας εἰς τὴν ἀξίαν καὶ ἔκαμεν ἄλλον εἰς τὸν τόπον ἐκείνου. Οὐχὶ δὲ μόνον ταῦτα, ἀλλὰ τόσα κακὰ ἔπαθον οἱ Ἰουδαῖοι μετὰ τὸν φόνον τοῦ Ἰακώβου, ὥστε δὲν μᾶς φθάνει ἡ βίβλος αὕτη καταλεπτῶς νὰ τὰ γράψωμεν, ἀλλὰ ὅστις θέλει νὰ τὰ μάθῃ, ἂς ἀναγνώσῃ τὸν ἱστοριογράφον Ἰώσηπον, ὅστις ἦτο Ἰουδαῖος ἀψευδὴς καὶ δὲν ἔκρυψεν ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν τίποτε, ἡμεῖς δὲ εἰς τὸ προκείμενον ἐπανέλθωμεν.
Οὕτω λοιπὸν διὰ Μαρτυρίου προσετέθη ὁ Μάρτυς εἰς τοὺς Μάρτυρας καὶ εἰς τοὺς Δικαίους ὁ Δίκαιος, ὁ πρῶτος ὅστις ἔλαβε μεταξὺ τῶν Ἐπισκόπων τὸν στέφανον, διότι εἰς τοὺς Διακόνους προέλαβεν ὁ Στέφανος, εἰς τοὺς Ἀποστόλους ὁ Ζεβεδαίου Ἰάκωβος καὶ τώρα πάλιν εἰς τὸν πρῶτον Ἀρχιερέα Χριστὸν ὁ Ἀρχιερεὺς ἠκολούθησε, τοῦ ὁποίου κατ’ ἀλήθειαν πρέπουσιν ὄχι εἷς, ἀλλὰ πολλοὶ καὶ διάφοροι στέφανοι, τοῦ Μαθητοῦ, τοῦ Ἀρχιερέως, τοῦ Δικαίου, τοῦ Θεαδέλφου, τοῦ Μάρτυρος καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, καθὼς εἶχε μὲ πᾶσαν ἀρετὴν τὴν ψυχήν του ἐστολισμένην, οὕτω θέλει λάβει καὶ τὴν ἀμοιβὴν πλουσίαν εἰς τὸν Παράδεισον, παρὰ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ ὁμοουσίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.