ΙΑΚΩΒΟΣ ὁ Ἀδελφόθεος, ὁ θεῖος τοῦ Κυρίου Ἀπόστολος καὶ πρῶτος Ἐπίσκοπος τῶν Ἱεροσολύμων, ἦτο ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν, υἱὸς ὣν τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ. Ἐπειδὴ δὲ ἄλλο δὲν εἶναι εἰς τοὺς ζηλωτὰς τῆς εὐσεβείας καὶ ἐναρέτους γλυκύτερον, ὡς ἡ τοῦ δικαίου ἐνθύμησις, ἡ ὁποία τοὺς εὐφραίνει περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι ὁ χρυσὸς τοὺς φιλαργύρους ἢ τοὺς φιληδόνους τὸ κάλλος τοῦ σώματος καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶναι μόνον γλυκεῖα ἡ τοῦ δικαίου ἐνθύμησις, ἀλλὰ καὶ ὑπερλίαν ὠφέλιμος, διότι ἐμφυτεύει εἰς τὰς ψυχὰς κέντρον θεϊκοῦ ζήλου καὶ διεγείρει εἰς τὴν μίμησιν αὐτοῦ τοὺς ἐντυγχάνοντας, διὰ τοῦτο θὰ εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς ὀλίγα τινὰ διὰ τὸν ἀληθῶς καὶ δικαίως δίκαιον ὄντα καὶ ὀνομαζόμενον θεῖον τοῦτον Ἰάκωβον, ὅστις ἐπλούτησε καὶ τῆς θείας ταύτης ἐπωνυμίας, νὰ λέγηται ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους διαφερόντως καὶ ἐξαιρετώτερα Ἀδελφόθεος, διότι οὐδεὶς ἄλλος ἠξιώθη νὰ ὀνομάζηται ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ εἰμὴ μόνον αὐτὸς ὁ ἀοίδιμος. Περὶ τούτου δὲ θὰ εἴπωμεν ὅσα ἐμάθομεν ἀπὸ τὸν Ἡγήσιππον καὶ τὸν Κλήμεντα.

Οὗτος ἦτο, ὡς εἴπομεν, υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ [1], ὅστις διὰ τὰς ἀρετάς του ἐμνηστεύθη καὶ ἠρραβωνίσθη διὰ νύμφην τὴν πρὸ τοῦ τόκου καὶ ἐν τῷ τόκῳ καὶ μετὰ τόκον ἀειπάρθενον Θεοτόκον· τοῦτον ὠνόμαζον Ἰοβλίαν τὸ πρότερον, τὸ ὁποῖον σημαίνει ἐν τῇ Ἑβραϊκῇ γλώσσῃ δίκαιον, διότι τόσον ἐνάρετα ἐβίου ἀπὸ βρέφους καὶ τοσαύτην ἐγκράτειαν εἶχεν εἰς ὅλας του τὰς αἰσθήσεις καὶ τὰ μέλη του, ὥστε ἦτο ἀληθῶς ξένον θέαμα. Ὁ ὀφθαλμὸς ἔβλεπε πάντοτε δίκαια, ὅθεν καὶ τοῦ θείου ἐλέους ἦτο πάντοτε ἄξιος· ἡ ἀκοὴ ἦτο ἠνεῳγμένη εἰς τὰ σωτήρια ἀναγνώσματα, τὸ στόμα εἶχε τὸν νόμον ἐντρύφημα, ἡ δεξιὰ ἑτοίμη εἰς ἐλεημοσύνην καὶ συμπάθειαν πάντοτε, ἡ δὲ γαστὴρ ἐγκρατεύετο ἀπὸ ὅλα τὰ περιττὰ καὶ ἄχρηστα. Οὔτε ἔφαγεν ἔμψυχον πρᾶγμα εἰς ὅλην τὴν ζωήν του, ἤτοι κρέας, ὀψάριον, καρκίνον (κάβουραν) ἢ ἄλλο ἔχον πνοὴν καὶ ζωήν, οὔτε οἶνον ἔπιέ ποτε, μόνον μὲ ὓδωρ ἄδολον ἐθεράπευε τὴν δίψαν του. Ἡ τροφή του ἦτο ἄρτος μόνον καὶ δάκρυα. Τὰς δὲ μετανοίας, τὰς ὁποίας ἐποίει, ἐφανέρωναν τὰ μεμαραμμένα καὶ ἐξηντλημένα γόνατα, τῶν ὁποίων μόνον τὸ δέρμα ἐφαίνετό μετὰ τῶν ὀστῶν, ἐν ᾧ ἡ σάρξ του ἦτο ἠφανισμένη ἀπὸ τὴν πολλὴν ἐγκράτειαν. Τὸ ἔνδυμά του ἦτο ράσον τρίχινον, λινὸν δὲ ὅταν εἰσήρχετο εἰς τὸ ἱερόν.