Ὅταν δὲ ἔμελλε νὰ μετασταθῇ ἀφῆκεν ἐντολὴν εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ φοβερὸν ἐπιτίμιον, νὰ μὴ ἐνταφιάσωσι τὸ σῶμά του, ἀλλὰ νὰ τὸ ρίψωσιν εἰς τὸ δάσος διὰ νὰ τὸ φάγωσι τὰ θηρία καὶ τὰ ὄρνεα. Οἱ μὲν λοιπὸν μαθηταί, ὡς ὑπήκοοι μέχρι θανάτου, ἐποίησαν ὡς τοὺς προσέταξε καὶ σύροντες τὸ ἅγιον ἐκεῖνο καὶ πάντιμον λείψανον τὸ ἔρριψαν ἀτίμως εἰς τὸ δάσος μακρὰν ἀπὸ τὸ κελλίον ἐννέα στάδια· ὁ δὲ τῶν θαυμασίων Θεός, ὅστις ἀντιδοξάζει τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας καὶ ἀνυψοῖ τοὺς ταπεινόφρονας δὲν ἀφῆκε καταφρονημένον τὸ σεβάσμιον αὐτὸ λείψανον, ἀλλὰ τὸ ἐφανέρωσεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους μὲ τοιοῦτον τρόπον θαυμάσιον.
Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας Μοναχός τις ἐπῆγεν εἰς τὸν αἰγιαλὸν διὰ νὰ ἁλιεύσῃ καὶ ἔμεινε τὴν νύκτα ἐκεῖ, τὸ δὲ πρωΐ, πρὶν ἐξημερώσῃ, ὅτε ἐπέστρεφεν εἰς τὴν κέλλαν του, εἶδεν εἰς τὸ δάσος φῶς μέγα καὶ νομίζων ὅτι ἦτο πῦρ ὑλικόν, ἐπλησίασε νὰ ζεσταθῇ διότι ἦτο ψυχραμένος ἀπὸ τὴν θάλασσαν. Ὅταν ὅμως ἐπλησίασε, βλέπει τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὁσίου ἐπάνω εἰς τὰ ὀστᾶ του καὶ ἤστραπτεν ὡς ἄστρον πολύφωτον. Ὅθεν φοβηθεὶς ὥρμησε νὰ φύγῃ ὡς μικρόψυχος ὅπου ἦτο ἐκ φύσεως, ἀλλ’ εὐθὺς ἡ θεία Χάρις τὸν ἐθάρρυνεν ἄνωθεν καὶ τοῦ ἐφανέρωσεν ὅτι αὕτη ἦτο ἡ ἁγία κάρα τοῦ Ὁσίου Φιλοθέου καὶ νὰ τὴν λάβῃ μετὰ θάρρους ἄφοβα. Ὅθεν ἔλαβεν αὐτὴν μὲ φόβον πολὺν καὶ εὐλάβειαν καὶ πορευθεὶς εἰς τὸ κελλίον του τὴν ἐθυμίασε καὶ τὴν ἔκρυψε, χωρὶς νὰ ὁμολογήσῃ εἰς ἄλλον τινὰ τὴν ὑπόθεσιν, διότι ἐμελέτα νὰ μὴ τὴν φανερώσῃ τελείως· ἀλλὰ τὴν ἑπομένην νύκτα εἶδε, τὸν Ἅγιον καθ’ ὕπνον, ὅστις τοῦ ἔλεγε μὲ ἦθος σοβαρὸν καὶ ἄγριον· «Ἀπόδος τὴν κεφαλήν μου εἰς τοὺς μαθητάς μου ταχέως, εἰ δὲ μή, οὐαί σοι, ταλαίπωρε!». Τότε μετὰ βίας τὴν ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε τὴν ὑπόθεσιν ἅπασαν, οἱ δὲ λαβόντες αὐτὴν μεγάλως ἐχάρησαν καὶ τὴν εἶχον ὡς θησαυρὸν μέγαν καὶ φυλακτήριον ἄσυλον, εἰς ἀποτροπὴν παντὸς πειρασμοῦ ψυχικοῦ τε καὶ σωματικοῦ καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, δεόμενοι νὰ τοὺς ἀξιώσῃ καὶ αὐτοὺς νὰ μιμηθῶσι τὸν διδάσκαλον. Ἐτελειώθη δὲ ὁ Ὅσιος κατὰ τὴν εἰκοστὴν πρώτην τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.