Ὁ δὲ γενναῖος τὴν ψυχὴν καὶ ὄντως φίλος τοῦ Θεοῦ Φιλόθεος δὲν ἐνικήθη εἰς τοσοῦτον κινδυνώδη καὶ χαλεπὸν πόλεμον, ἀλλ’ ὡς ἄλλος Ἰωσὴφ τὴν νέαν Αἰγυπτίαν ἀπέκρουσε καὶ μὲ λόγους ψυχωφελεῖς σοφῶς ἐνουθέτησεν αὐτήν, ἐνθυμίζων εἰς αὐτὴν τὴν γέενναν τοῦ πυρός, τὸν βρυγμὸν τῶν ὀδόντων, τὸν ἀκοίμητον σκώληκα καὶ τὰς λοιπὰς κολάσεις, τὰς ὁποίας κληρονομοῦσιν οἱ ἁμαρτάνοντες· ἡ δὲ Μοναχή, ὅσον ἔβλεπε τὸν σώφρονα παραιτούμενον, τόσον αὕτη ἡ ἄφρων καὶ ἄσεμνος ὑπὸ τοῦ πυρὸς τῆς φιληδονίας κατεφλέγετο καὶ τοῦ ἔδωκε τόσον πόλεμον, καὶ τόσα τοῦ εἶπεν, ὥστε δὲν τὸν ἄφηνε νὰ ἔχῃ οὐδόλως ἀνάπαυσιν. Ὅθεν ἐφοβήθη ὁ σωφρονέστατος μήπως νικηθῇ καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν πολλὴν τῆς κόρης ἐνόχλησιν, καὶ τὸ ὡμολόγησε πνευματικὰ εἰς τὸν Ἡγούμενον διὰ νὰ τὴν κανονίσῃ, νὰ μὴ τοῦ δώσῃ πλέον δευτέραν πείραξιν· ὁ δὲ προεστὼς ἐπιτιμήσας τὴν ἄσεμνον ἐκείνην καὶ πάντολμον, τὴν ἐδίωξεν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, ἡ πρᾶξις δὲ αὕτη ἠκούσθη εἰς ὅλην τὴν ἀδελφότητα καὶ ἐθαύμαζον πάντες τὸν σώφρονα καὶ ὡς νέον Ἰωσὴφ τὸν ἐφήμιζον.

Ὁ δὲ μισόδοξος καὶ ὄντως φίλος Θεοῦ Φιλόθεος, μὴ ὑποφέρων τὴν τιμὴν τῶν ἀνθρώπων ὡς ψυχοβλαβῆ καὶ ἐπικίνδυνον, ἐμελέτησε νὰ φύγῃ ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν προεστῶτα συγχώρησιν, ἀλλ’ ἐκεῖνος δὲν τὸν ἄφηνεν· κινήσας δὲ πάντα λίθον ἠγωνίσθη πολὺ νὰ τὸν κρατήσῃ καὶ δὲν ἠδυνήθη· ὅθεν καὶ διὰ τῆς βίας τὸν ἀπέλυσε, γνωρίσας τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του. Λοιπὸν ἀποχαιρετήσας αὐτὸν καὶ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς καὶ λαβὼν συγχώρησιν ἀνεχώρησε καὶ τρέχων ὡς διψῶσα ἔλαφος, ἔφθασε μεθ’ ἡμέρας τινὰς εἰς τὸν Ἄθωνα, πορευθεὶς δὲ εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Διονυσίου ἔβαλεν εἰς τὸν προεστῶτα μετάνοιαν καὶ ἐποίει ὅλας τὰς ὑπηρεσίας, τὰς ὁποίας τὸν ἐπρόστασσον, μὲ τόσην ἐπιμέλειαν, ὥστε ὅλοι τὸν ἐθαύμαζον καὶ ἐδόξαζον τὸν Κύριον, ὅστις τοὺς ἔστειλε τοιοῦτον ἐπιδέξιον ἄνθρωπον. Ἀφοῦ δὲ ἐποίησε πολὺν καιρὸν εἰς τὸ Κοινόβιον, ἐπόθησε νὰ ἀναχωρήσῃ κατὰ μόνας εἰς τόπον ἥσυχον καὶ ἀτάραχον, διὰ νὰ προσεύχηται καὶ μόνος του πρὸς μόνον τὸν Θεὸν ὁ θεόπνευστος. Διὰ νὰ μὴ τὸν ἐμποδίσῃ λοιπὸν ὁ Ἡγούμενος, προσεποιήθη ὅτι τοῦ ἦλθεν ἀσθένεια καὶ ἐβωβάθη καὶ ἐκωφώθη· ὅθεν λαβὼν συγχώρησιν ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, καὶ περιπατήσας ἕως ἓξ στάδια, εὗρε τόπον ἁρμόδιον δι’ ἄσκησιν, εἰς τὸν ὁποῖον ἐποίησε μικρὰν καλύβην καὶ ἔμεινε μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ προσευχόμενος καὶ μὲ ἄρτον μόνον καὶ ἅλας ἡμέραν παρ’ ἡμέραν τρεφόμενος, πολλάκις δὲ καὶ ὃλην τὴν ἑβδομάδα ἐνήστευε καὶ μόνον τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακὴν ἔτρωγεν.