ὅθεν ἀφῆκα τὴν ὡραιοτάτην πατρίδα μου, ἐπέρασα τόσην θάλασσαν καὶ ἦλθα διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μου καὶ τῶν ἁγίων Εἰκόνων ἢ νὰ λυτρώσω σᾶς ἀπὸ τὴν πλάνην ἢ νὰ θυσιάσω ἐγὼ τὴν ζωήν μου διὰ τὸν Δεσπότην Χριστόν, ὅστις ἔλαβε δι’ ἡμᾶς ἐπονείδιστον θάνατον». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ τύραννος· «Τόσον μεγάλην γνῶσιν ἔχεις σὺ καὶ τόσην φρόνησιν, ὥστε ἦλθες ἀπὸ τὴν Κρήτην διὰ νὰ μεταβάλῃς τὴν γνώμην τόσων ἀρχόντων καὶ Ἀρχιερέων, οἵτινες πείθονται εἰς ἡμᾶς καὶ νὰ μᾶς κάμῃς νὰ προσκυνῶμεν εἴδωλα καὶ ἔργα χειρῶν εὐτελέστατα; ἀλλὰ ἂς ἀφήσωμεν τὴν πολυλογίαν καὶ ὑποτάξου εἰς τὸ πρόσταγμά μου πάραυτα, εἰ δὲ ἐγὼ θὰ σὲ κάμω νὰ γνωρίσῃς πόσον κακὸν εἶναι ἡ ἀπερισκεψία καὶ ἡ ἔπαρσις καὶ ἡ πρὸς τοὺς βασιλεῖς αὐθάδεια».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος ἐκοίταξε πρὸς τὸν οὐρανὸν λέγων· «Δὲν θέλω σὲ ἀπαρνηθῆ, Χριστὲ Βασιλεῦ, οὔτε ποτὲ θέλω ἀτιμάσει τὴν Εἰκόνα σου, ἔστω καὶ ἂν ξεσχίσουν τὰ μέλη μου οἱ μισόχριστοι, καὶ ἂν ἐξορύξωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ κόψωσι τὴν γλῶσσάν μου. Ἂς κόψωσι μᾶλλον τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας μου καὶ ἄς μοῦ δώσωσι τὰ δεινότερα κολαστήρια, ἅτινα ἠκούσθησαν πρότερον ἢ νὰ καταφρονήσω τὸν σεβάσμιον χαρακτῆρά Σου». Λέγει ὁ τύραννος· «Διατί ἔχεις τόσην ἀγνωσίαν καὶ παχύτητα νοός, νὰ περιγράφῃς τὸν ἀπερίγραπτον; δὲν ἤκουσες τοῦ Μωϋσέως, ὅστις ἐνομοθέτησε νὰ μὴ κάμῃ τις τοῦ Θεοῦ κανὲν ὁμοίωμα; διατί λοιπὸν προσκυνεῖτε σανίδια καὶ τοίχους, δυστυχεῖς καὶ ἀνόητοι; νομίζεις ὅτι θὰ λάβῃς τὰ παιδευτήρια, τὰ ὁποῖα θὰ σοῦ δώσω, διὰ μισθὸν καὶ σωτηρίαν σου; πλανᾶσαι, ταλαίπωρε, διότι δὲν βασανίζεσαι διὰ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ διὰ τὴν παράλογον γνώμην σου καὶ παιδεύεσαι δικαίως διὰ τὴν αὐθάδειάν σου». Ὁ δὲ Ἅγιος, μὴ ὑποφέρων τὴν ὕβριν τῆς θείας Εἰκόνος, ἐξύβρισε τὸν τύραννον λέγων· «Μιαρὰ κεφαλή, οὕτω νομίζεις ὅτι δὲν ἔχει μισθόν, ὅστις παιδευθῆ διὰ τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων; ἡ τιμή, τὴν ὁποίαν δίδομεν εἰς αὐτάς, δὲν διαβαίνει εἰς τὸ πρωτότυπον; ἀλλὰ πῶς σεῖς παιδεύετε μὲ σκληρὰ κολαστήρια ὅσους ὑβρίσουν καὶ ἀτιμάσουν τὰς στήλας σας καὶ τὰ μορφώματά σας, τῶν ὁποίων πρέπει καταφρόνησις, ἐπειδὴ ἀπ᾽ ἔξω εἶναι χάλκωμα ἢ χρυσὸς καὶ τὰ ἔσωθεν αὐτῶν εἶναι πίσσα καὶ ξύλα καὶ ὕλη εὐκαταφρόνητος; σεῖς δυσώδεις καὶ ἀνάξιοι τιμᾶσθε καὶ θέλετε νὰ προσκυνῶμεν τοὺς ἀνδριάντας σας καὶ τὰ μορφώματά σας, τὸ δὲ νὰ ὑβρίζητε τὰς Εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων δὲν σᾶς φαίνεται ἁμάρτημα;».