Τοῦ λέγει ὁ Ἡγούμενος· «Τί φοβεῖσαι; κάμε τὸν Σταυρόν σου καὶ ὕπαγε μὲ θάρρος». Ἐπῆγε λοιπὸν ἀλλὰ καὶ πάλιν ἔβλεπε τὸν νέον· ὅθεν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἡγούμενον. Ὡς ἤκουσε τοῦτο ὁ Ἡγούμενος, ἠγέρθη καὶ ἐπῆγε μὲ τὸν ἐκκλησιάρχην ἐκεῖνον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, βλέπει δὲ καθαρῶς ὅτι ἦτο ἀληθινὸν τὸ βλεπόμενον, ὁ δὲ νέος ἐκοιμᾶτο ἐπάνω εἰς τὰ μάρμαρα καὶ εἶχε καὶ τὸν λίθον δεδεμένον εἰς τὸν λαιμόν του. Τότε ἐκτύπησε μὲ τὴν ράβδον καὶ τὸν ἐξύπνησε. Λέγει δὲ πρὸς αὐτοὺς ὁ νέος· «Εἰπέτε μοι, ἀδελφοί, ποῦ εἶμαι; Μοὶ φαίνεται ὅτι εἰς τὴν θάλασσαν εἶμαι, ὡς μὲ ἔρριψαν οἱ Μοναχοί». Ὁ δὲ Ἡγούμενος τοῦ λέγει· «Δὲν γνωρίζεις ποῦ εἶσαι; ἰδοὺ τὸ Μοναστήριον· ἰδοὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δοχειαρίου· ἰδοὺ καὶ ἐγὼ ὁ Ἡγούμενος Νεόφυτος· ἀλλὰ εἰπὲ εἰς ἡμᾶς πῶς εὑρέθης ἐδῶ;». Τότε τοὺς λέγει ὁ νέος· «Ἀφῆτε με ὀλίγην ὥραν ἕως νὰ ἔλθω εἰς ἑαυτόν». Ἀφοῦ δὲ παρῆλθεν ἀρκετὴ ὥρα, διηγήθη τὰ ὅσα ἔπαθεν ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς ἐκείνους. Τότε λέγει ὁ Ἡγούμεμενος· «Σὺ μένε αὐτοῦ ἕως πρωΐας καὶ ἡμεῖς νὰ ψάλωμεν τὴν ἀκολουθίαν ἔξω, ἕως νὰ ἔλθουν ἀπὸ τὸν ἀρσανᾶν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ οἱ τρεῖς κακοῦργοι νὰ ἴδωσι τὸ θαῦμα».
Πρωΐας γενομένης παρήγγειλεν ὁ Ἡγούμενος εἰς τοὺς τρεῖς ἐκείνους καὶ ἦλθον ἔπειτα τοὺς λέγει· «Πῶς ἐκάματε, πατέρες, διὰ τὸ εὕρημα;». Λέγουν ἐκεῖνοι· «Ψέμματα ἦτο, Γέροντά μου, ἡ ὑπόθεσις· μᾶς ἠπάτησεν ὁ νέος, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἠπειλήσαμεν καὶ ἔφυγε». Τοὺς λέγει ὁ Ἡγούμενος· «Δόξα σοι ὁ Θεός· ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν Θεόν». Καὶ εἰσελθόντες βλέπουσι τὸ παιδίον δεδεμένον ἀπὸ τὸν λαιμὸν μὲ τὸν λίθον κρεμασμένον. Καὶ ὡς τὸ εἶδον οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι κακοῦργοι, ἀπὸ τὸν θαυμασμόν των ἔμειναν ἄφωνοι. Τότε τοὺς ἠπείλησεν ὁ Ἡγούμενος καὶ ἔφερον ὅλον τὸν θησαυρὸν εἰς τὸ Μοναστήριον, πάραυτα δὲ τοὺς ἐδίωξεν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον καὶ ἔκειρε Μοναχὸν τὸ παιδίον, ἐζωγράφησε δὲ καὶ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν ἐπωνόμασαν εἰς τὸ ὄνομα τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ.
β’. Ἡ εὕρεσις τοῦ ὕδατος τοῦ Δοχειαρίου.
Καὶ ἄλλο δὲ θαῦμα ἐποίησαν οἱ Ἀρχάγγελοι εἰς τὸ Μοναστήριον αὐτὸ τοῦ Δοχειαρίου, τὸ ὁποῖον ἀκούσατε: Κατὰ τὸν χρόνον τοῦ βασιλέως Ἀνδρονίκου τοῦ Παλαιολόγου συνήχθησαν οἱ Μοναχοὶ διὰ νὰ ποιήσωσιν ἔργον τι πρὸς μεταφορὰν τοῦ ὕδατος, διότι ἦτο τοῦτο τρία μίλια μακρὰν καὶ ἕως νὰ ἔλθῃ μὲ αὐλάκια εἰς τὸ Μοναστήριον, ἐμολύνετο ἀπὸ τὴν καῦσιν τοῦ ἡλίου καὶ ἀπὸ τὸ χῶμα τῆς γῆς καὶ ἐπροξένει πολλὰς ἀσθενείας, προπάντων δὲ εἰς τοὺς πόδας ἐπροξένει ὀγκώσεις καὶ ποδαλγίας·