Πολλοὶ ἄνθρωποι ἔρριπτον λίθους εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ στύλου καὶ τίποτε δὲν εὕρισκον. Ἡ ἐπιγραφὴ ὅμως αὕτη ἐννοοῦσε ὅτι εἰς τὴν σκιὰν τῆς κορυφῆς τοῦ στύλου ἦτο κρυμμένος θησαυρὸς ἐντὸς τῆς γῆς· ὅταν δὲ ἠθέλησεν ὁ Θεὸς νὰ φανερωθῇ τὸ χρυσίον ἐκεῖνο, ᾠκονόμησε καὶ τοιοῦτον ἔργον.
Εἰς τὸ μετόχιον ἐκεῖνο τοῦ Μοναστηρίου ἦτο νέος τις ἕως εἴκοσι ἐτῶν ἐργάτης μὲ μισθόν, πολλάκις δὲ ἐπήγαινε καὶ αὐτὸς εἰς τὸν στῦλον ἐκεῖνον καὶ ἐθαύμαζε τὴν ὑπόθεσιν. Ἡμέραν τινὰ κατὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, ἐπῆγεν ὁ νέος εἰς ἐκεῖνον τὸν στῦλον καὶ ἔβλεπε ποῦ κτυπᾷ ἡ σκιὰ τοῦ στύλου· καὶ ὡς τὴν εἶδεν, ἔσκαψεν ὀλίγον τὴν γῆν καὶ εὗρε μαρμάρινον λίθον, κάτωθεν δὲ ἦτο χάλκινον ἀγγεῖον μέγα, γεμᾶτον χρυσᾶ νομίσματα. Ὡς εἶδεν ὁ νέος, ἠλλοιώθη ὅλος καὶ ἀμέσως πάλιν ἐκάλυψε τὴν θέσιν καὶ πηγαίνει εἰς τὸ Μοναστήριον, λέγει δὲ τοῦ Ἡγουμένου Νεοφύτου· «Δέσποτα ἅγιε, χρυσίον πολὺ εὗρον εἰς τὸ μετόχι μας καὶ στεῖλε μαζί μου Μοναχούς, νὰ ὑπάγωμεν νὰ τὸ φέρωμεν εἰς τὸ Μοναστήριον». Τότε ἐξέλεξεν ὁ Ἡγούμενος τρεῖς Μοναχούς, τοὺς φαινομένους εὐλαβεῖς, καὶ τοὺς στέλλει μὲ τὸ πλοῖον τοῦ Μοναστηρίου νὰ φέρουν τὸ χρυσίον. Ἐπῆγαν λοιπὸν αὐτοὶ καὶ εὑρόντες τὸ χρυσίον τὸ ἐπῆραν ὁμοῦ μὲ τὸ δοχεῖον καὶ τὸν λίθον, ὅστις τὸ ἐκάλυπτεν. Ἐρχόμενοι ὅμως εἰς τὴν θάλασσαν ἐδελεάσθησαν ἀπὸ τὸν θησαυρὸν οἱ κακότροποι ἐκεῖνοι Μοναχοὶ καὶ ἀπεφάσισαν νὰ τὸν κρατήσουν αὐτοί. Ὅθεν λαμβάνουσι καὶ δένουσι τὸν λίθον ἀπὸ τὸν λαιμὸν τοῦ νέου καὶ τὸν ρίπτουσιν εἰς τὴν θάλασσαν, ὅταν ἤρχισεν ἡ ἑσπέρα. Ὁ νέος πίπτων εἰς τὴν θάλασσαν ἐπεκαλέσθη τὴν βοήθειαν των Ταξιαρχῶν, παρευθὺς δὲ οἱ δύο Ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ ἐφάνησαν ἔμπροσθέν του ὡς ἀετοὶ χρυσόπτεροι καὶ τὸν ἥρπασαν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς θαλάσσης, στιγμιαίως δὲ εὑρέθη εἰς τὸ μέσον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Δοχειαρίου· οἱ δὲ Μοναχοὶ ἐκεῖνοι διεμοίρασαν τὸν θησαυρὸν μεταξύ των, ἔπειτα ἐπῆγαν καὶ τὸν ἔκρυψαν ἔξω τοῦ Μοναστηρίου, αὐτοὶ δὲ ἔμειναν εἰς τὸν ἀρσανᾶν (νεωλκεῖον)· ὁ δὲ νέος ἀπὸ τὸν φόβον του δὲν ἐκινήθη ποσῶς καὶ ἀπεκοιμήθη ἐκεῖ εἰς τὸν Ναόν.
Κατὰ τὸν ὄρθρον ἠγέρθη ὁ κανδηλανάπτης καὶ ἐπῆγε νὰ ἀνάψῃ τὰς κανδήλας διὰ νὰ ψάλουν τὴν ἀκολουθίαν· βλέπων δὲ τὸν νέον ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, ἐνόμισεν ὅτι ἦτο φάντασμα καὶ ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω· ἀλλὰ κατόπιν ἐπῆγε πάλιν καὶ εἶδε τὸ αὐτό. Τότε μετέβη εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ τοῦ λέγει· «Γέροντά μου, φάντασμα εἶναι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ δὲν δύναμαι νὰ ἔμβω».