Ταῦτα λέγουσα ἔκαμε, προσευχὴν δι’ αὐτὸν μὲ θερμὰ δάκρυα, καὶ ἐναγκαλισθέντες ἐφίλησαν ἀλλήλους στενάζοντες καὶ οὕτως αὐτὸς μὲν ἀνεχώρησεν, οἱ δὲ συμπολῖται του ὅλοι ἐλυπήθησαν μαθόντες τὴν αἰφνίδιον αὐτοῦ ἀναχώρησιν καὶ ἐξόχως ὁ Ἀρχιερεὺς Θεόδωρος, ὅστις, ὡς τὸ ἤκουσεν, ἔδραμεν εὐθὺς κατόπιν καὶ τὸν ἐπρόφθασεν εἰς τὰ Εὐχάϊτα, εἰς τὴν ὁποίαν ἔκαμναν τὴν πανήγυριν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, καὶ τὸν παρεκάλεσε μὲ δέησιν καὶ δάκρυα να ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα του.
Ὁ δὲ Ἅγιος ἐλυπήθη, ὅτι τὸν ἠμπόδιζεν ὁ Ἀρχιερεὺς ἀπὸ τὸν σκοπόν του· κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἤκουσε θείαν φωνήν, ἥτις τοῦ ἔλεγε· «Μὴ λυπεῖσαι ὅτι ἐπιστρέφεις εἰς τὰ ὀπίσω, ὅτι, ὅπου ἂν ζήσῃ τις εὐσεβῶς καὶ θεάρεστα, ἐκεῖ εἶναι τὰ Ἱεροσόλυμα». Οὕτω λοιπὸν Θεοῦ εὐδοκοῦντος ἐπέστρεψε πάλιν ὁ γλυκὺς καρπὸς εἰς τὰ ἴδια καὶ ζητῶν εἰς τὰς ἐρήμους, τόπον κατὰ τὸν σκοπὸν αὐτοῦ ἐπιτήδειον, ἀνέβηκεν εἰς ὄρος τι πρὸς τὸν νότιον μέρος τῆς πόλεως καὶ σταθεὶς εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους ηὐφράνθη ἡ ψυχή του, ἐπειδὴ ἦτο ὁ τόπος πολλὰ ἐπιτήδειος· ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶχεν ὕδωρ, ἔμεινε περίλυπος ὁ Ἀλύπιος καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν πάλιν ἀνέβη βαστάζων σκαφεῖον καὶ δικέλλιον, καὶ σκάπτων διαφόρους τόπους δὲν εὕρισκεν ὑγρασίαν ὕδατος· ὅθεν ἀπὸ τὸν πολύν του κόπον ἐκάθισε καὶ ὑπνώσας εἶδεν ἄνθρωπόν τινα εἰς τὸ ὅραμά του, ὅστις τοῦ ἔδειξε τόπον τινὰ καὶ τοῦ εἶπε νὰ σκάψῃ ἐκεῖ νὰ εὕρῃ τὸ ποθούμενον. Ὅθεν ἐγερθεὶς ἔσκαψε καὶ ἐξῆλθεν ὕδωρ πολὺ καὶ γλυκύτατον, ἡ δὲ ψυχὴ τοῦ Ἁγίου ἠγαλλιάσατο καὶ εὐχαριστήσας τὸν Κύριον ἐπῆγεν εἰς τὴν χώραν καὶ τὸ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον, ζητῶν νὰ οἰκοδομήσῃ Ἐκκλησίαν ἐκεῖ ὅπου τὸ ὕδωρ ἀνέβλυσεν· ὁ δὲ ἔταξε, κατὰ τὸ φαινόμενον, νὰ ἐκτελέσῃ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Ἀλυπίου, ἀλλὰ κρυφίως ἔστειλεν ἀνθρώπους καὶ ἔφραξαν το στόμιον τῆς πηγῆς, διὰ νὰ μὴ κατοικήσῃ ἐκεῖ ὁ Ἅγιος, διότι ἦτο ὁ τόπος κακὸς καὶ δύσβατος, ἀλλὰ νὰ μείνῃ κάτω εἰς τὸ ἐπίπεδον διὰ νὰ ἠμποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ πηγαίνωσιν εἰς αὐτὸν πρὸς ψυχικήν των ὠφέλειαν.
Βλέπων ὁ Ὅσιος ὅτι τὸν ἠμπόδισαν καὶ ἀπ’ ἐκεῖ, ἔβαλεν εἰς τὸν νοῦν του νὰ ἀναβῇ εἴς τινα στῦλον νὰ γίνῃ μετέωρος· ἀλλὰ γνωρίζων, ὡς γνωστικός, ὅτι τὸ τάχος πολλάκις καὶ τὸ αἰφνίδιον τῆς πολλῆς σκληραγωγίας φέρει τὸν ἄνθρωπον εἰς κίνδυνον, ἠθέλησε νὰ δοκιμάσῃ πρῶτον εἰς οἶκον τινὰ ἥσυχον, ἔπειτα νὰ δοκιμάσῃ καὶ ἀγῶνα μεγαλύτερον.