Οὗτος τὸ ἐπεμελήθη ὡς πατὴρ πνευματικὸς καὶ εὐσεβῶς τὸ ἀνέτρεφε, διδάσκων αὐτὸ τὸν Νόμον τοῦ Κυρίου· καὶ τόσον ἦτο ἀπὸ μικρὸν γνωστικὸν καὶ εὔτακτον, ὥστε ἐφαίνετο θαῦμα ἐξαίσιον, καὶ ὄντως ἐφαίνετο ὡς τὸ φυτόν, ὅπερ εἶναι πεφυτευμένον πλησίον τοῦ ὕδατος· ὅθεν καὶ μὲ τὸν καιρὸν ἀπέδωκε τὸν καρπὸν καλὸν εἰς βρῶσιν, ὡραιότατον καὶ πολλαπλάσιον, καθὼς θέλομεν εἴπει ἐν συνεχείᾳ σαφέστερον.
Ἔβαλε λοιπὸν παιδιόθεν ὁ Ἅγιος πρῶτα θεμέλια τὴν σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν, καὶ ὅταν ἤθελε τοῦ ἔλθει ἐπιθυμία νὰ φάγῃ κανὲν εἶδος ἀπὸ τὰ βρώσιμα, ἐπολέμει ἀνδρικῶς τὸν πολέμιον καὶ οὔτε ἄρτον δὲν ἐχόρταινεν, ἀλλὰ ἐδάμαζε τὴν σάρκα καὶ ἔσβυνε τὰς ὁρμὰς καὶ κινήματα αὐτῆς μὲ τὴν ἀντίδικον ἐγκράτειαν· τὸν δὲ θυμὸν ἐνίκα μὲ τὴν ταπείνωσιν, ὁμοίως καὶ τὰ ἐπίλοιπα πάθη ἐκυρίευε μὲ τὰς ἐναντίας ἀρετὰς καὶ τὰ ἔκαμνεν ὑπήκοα τῆς ψυχῆς. Ἰδὼν λοιπὸν τὴν ἐνάρετον αὐτοῦ πολιτείαν τὸν ἐχειροτόνησεν ὁ Ἀρχιερεὺς Ἱεροδιάκονον καὶ τοῦ ἔδωκε πᾶσαν τὴν φροντίδα καὶ διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὴν κυβερνᾷ ἐπιμελέστατα, τὴν ὁποίαν εὑρίσκων ὑπὸ πολλῶν ἀκανθῶν ἀγριαίνουσαν καὶ ξηραινομένην ἀπὸ τὴν τῶν θείων ὑδάτων ὑστέρησιν, ἔβαλε πολλὴν ἐπιμέλειαν καὶ κόπον ἀνείκαστον, μὲ νηστείας καὶ προσευχάς, νὰ μεταβάλῃ μὲ τέχνην τὴν ἀγριότητα εἰς ἡμερότητα, καὶ τὸ ἄγονον ταύτης εἰς γονιμότητα. Καὶ κατὰ ἀλήθειαν (διὰ νὰ εἴπωμεν τὰ προφητικὰ λόγια), μετέβαλεν εἰς λίμνας ὑδάτων τὴν ἔρημον, κατῴκισεν ἐκεῖ τοὺς πεινῶντας, ἔσπειρεν ἀγροὺς καρδίας ἐξ ἀλογίας κεχερσωμένας καὶ ἀμπελῶνας ἐφύτευσε [2], καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν κατὰ πολλὰ ἐβοήθησε τὸν Ἀρχιερέα εἰς τοὺς πόνους καὶ τὰς φροντίδας τῆς Ἐκκλησίας ὁ θαυμαστὸς Ἀλύπιος.
Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Ἅγιος εἶχε πόθον ἀνείκαστον νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὸν κόσμον, διὰ νὰ εὕρῃ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ κατὰ μόνας πολιτευόμενος, ἐφανέρωσεν εἰς τὴν μητέρα αὐτοῦ μόνον πνευματικὰ τὴν γνώμην του, λέγων ὅτι ἐμελέτησε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Ἀνατολήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦσαν Ἡσυχαστήρια καὶ νὰ τοῦ δώσῃ συγχώρησιν· ἡ δὲ εὐλαβὴς μήτηρ δὲν ἐλυπήθη ὡς γυνὴ χήρα καὶ ἀσθενὴς τοῦ φιλτάτου παιδὸς τὴν ὑστέρησιν, ἀλλὰ μάλιστα τὸν ἐπροθυμοποίησε λέγουσα· «Ὕπαγε, τέκνον, ὅπου σὲ φωτίσῃ ὁ Κύριος, εἰς τὸν ὁποῖον σὲ παραδίδω νὰ στείλῃ τὸν Ἄγγελον αὐτοῦ πρὸ προσώπου σου νὰ σὲ ὁδηγῇ εἰς τὸ Ἅγιον αὐτοῦ καὶ σωτήριον θέλημα, καὶ νὰ λάμψῃ ὡς μεσημβρία ἡ δικαιοσύνη τῶν ἔργων σου, ἐπειδὴ πανσόφως ἠγάπησες αὐτὸν τὸν Δεσπότην καὶ Σωτῆρά σου καὶ ἐπροτίμησες αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς γονεῖς καὶ φίλους καὶ τὴν πατρίδα σου».