Τοῦτο τὸ θαῦμα ἀκούσασα ἡ βασίλισσα τοῦ τότε καιροῦ, ἐπῆγε καὶ τὸ εἶδεν ὀφθαλμοφανῶς, ἀφοῦ δὲ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ παλάτιον ἔστειλε πρὸς τὸν Ἅγιον δύο ἄρχοντας μὲ γράμματα καὶ χρήματα πολλὰ καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ τῆς δώσῃ τὸν Σταυρὸν ἐκεῖνον, νὰ τὸν ἔχῃ εἰς τὰ βασίλεια.

Ὁ δὲ Ὅσιος μεταξὺ τῶν ἄλλων χαρισμάτων εἶχε καὶ τὸ προορατικόν, γνωρίζων ὄχι μόνον τὰ παρόντα εἰ καὶ μακρὰν γενομενα, ἀλλὰ καὶ τὰ μέλλοντα· ὅθεν γνωρίζων ὅτι εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἔμελλε νὰ κοιμηθῇ ἡ βασίλισσά, τῆς ἀπήντησε νὰ ἔχῃ ὀλίγην ὑπομονήν, καὶ θέλει λάβει ὡς προῖκα τὸ ζητούμενον· πρὸς δὲ τοὺς δύο, οἵτινες τοῦ ἔφεραν τὴν ἐπιστολὴν καὶ τὰ ἀργύρια, εἶπεν ὅτι ὁ εἷς μέλλει νὰ γίνῃ βασιλεὺς καὶ ὁ ἄλλος Ἀρχιεπίσκοπος, τὰ ὁποῖα εἰς ὀλίγον ἐτελειώθησαν. Ὄχι δὲ μόνον ταῦτα προεφήτευσεν ὁ ἀείμνηστος, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἤρχοντο καὶ τὸν ἠρώτων διὰ συγγενεῖς καὶ φίλους των, οἵτινες ἔλειπαν εἰς χώρας μακρινὰς νὰ τοὺς εἴπῃ ὡς προφήτης, ἐὰν θὰ ἤρχοντο κατευόδιον· ἕτεροι δὲ ἔχοντες ἀσθενεῖς, καὶ ἄλλοι ἄλλα διάφορα βάσανα, ἤρχοντο ζητοῦντες λύσιν τῶν λυπηρῶν καὶ παράκλησιν. Εἰς πάντας τούτους ἦτο ἰατρὸς ἄμισθος καὶ πανάριστος, θεραπεύων πᾶσαν ἀσθένειαν μὲ λόγον, χωρὶς νὰ βάλῃ ἀλοιφήν τινα ἢ βότανον εἰς τὴν πληγήν· ἄλλοι δὲ πάλιν, οἵτινες εἶχον ἔχθραν πρὸς ἀλλήλους τοσαύτην ὥστε ἐπεθύμουν ὁ εἷς τοῦ ἑτέρου τὸν θάνατον, ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ ἀκούοντες τὴν διδαχὴν καὶ παραίνεσιν αὐτοῦ, ἔστρεφον τὸ μῖσος εἰς φιλίαν ἀνείκαστον καὶ πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεόν· ὁ δὲ Ὅσιος, ὡς μεσίτης τῆς εἰρήνης, υἱὸς Θεοῦ ἐγνωρίζετο, κατὰ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον.

Ἐὰν δὲ εἶναι «μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε’ 4), κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου φωνήν, τίς τοῦ Ἀλυπίου μακαριώτερος, ὅστις ἐλυπεῖτο καθ’ ἑκάστην, ἐκδιηγούμενος τοῦ Κυρίου τὸ πάθος, καὶ ραίνων ἀπὸ τὸν πόνον τῆς καρδίας του τόσα δάκρυα, ὥσπερ νὰ ἔβλεπε τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Σταυρὸν καθηλούμενον; Εἰς δὲ τὴν ἐλεημοσύνην ἦτο τοσοῦτον ἐπιμελέστατος, ὥστε, ὅταν ἔδιδε τίποτε, ἐχαίρετο αὐτὸς περισσότερον παρὰ ἐκεῖνος ὅστις τὴν ἐλάμβανεν. Ἐλθὼν δέ ποτε πτωχός τις καὶ γυμνός, ἐδέετο κάτωθεν τοῦ στύλου νὰ τοῦ δώσῃ, ἐὰν ἔχῃ, κανὲν παλαιόρρασον· ὁ δὲ Ὅσιος ἐξεδύθη τὸ ἔνδυμά του καὶ τοῦ τὸ ἔρριψε λαβὼν δὲ τοῦτο ὁ πτωχὸς τὸ ἐπῆρε καὶ εὐχαριστήσας τὸν Ἅγιον ἀνεχώρησε χαίρων· ὁ δὲ Ὅσιος ἔμεινε στενοχωρούμενος ἀπὸ τὸ ψῦχος, ἕως ὅτου τὸν εἶδε τις ἀπὸ τὴν ποίμνην του καὶ τοῦ ἔφερεν ἄλλο ἱμάτιον.