Λόγος Β’. Πανηγυρικὸς εἰς τὴν ΕΙΣΟΔΟΝ τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ, Μακαρίου τοῦ Σκορδίλη, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

διότι ἀπὸ τὴν λάμψιν αὐτὴν τῆς Παρθένου, ἥτις φεγγοβολεῖ ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ζωογονεῖται ὅλη ἡ κτίσις, φωταγωγεῖται ὁ κόσμος, λάμπει ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, ὑμνεῖται ἡ Τρισήλιος Μοναρχία καὶ λαμπροφορεῖ ὅλη ἡ φύσις, Ἀγγελικὴ καὶ ἀνθρώπινος, τὴν χρυσαυγίζουσαν λαμπηδόνα τῆς Παρθένου· ἀπὸ αὐτὴν τέλος πάντων τὴν λάμψιν τῆς Κεχαριτωμένης Μαρίας ἐφωταγωγήθημεν ἕως εἰς αὐτὴν τὴν Ἁγίαν Τριάδα, γνωρίζοντες μίαν οὐσίαν καὶ φύσιν, εἰς τρεῖς τελείας τὰς ὑποστάσεις, ἡνωμένας ἀτρέπτως καὶ ἀδιστάκτως διαιρουμένας· ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη ἐλπίζομεν νὰ ἴδωμεν καὶ τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τὴν ἄρρητον ἡδονήν, τὴν ἀσύγκριτον χαράν, τὴν ἀπαυγάζουσαν θείαν δόξαν. Ὤ τῆς τοιαύτης ἀνεκφράστου ἀγαλλιάσεως, τῆς ὁποίας ἀπολαμβάνομεν ἐκ τῆς Παρθένου! ὤ τῆς τοιαύτης λαμπηδόνος, διὰ τῆς ὁποίας τὴν σήμερον ἐλαμπρύνθημεν!

Ἀλλ’ ὦ Παναγία Παρθένε, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ μετὰ τῶν γεννητόρων τῶν σῶν ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Κυρίου προσελθοῦσα καὶ μετὰ τῶν λαμπαδηφόρων Παρθένων ὡς Παρθένος περιαστράπτουσα, ἡ μέχρι τῶν Ἁγίων ὡς Ἁγία κατοικήσασα καὶ σεαυτὴν ὡσεὶ ἐλαίαν κατάκαρπον ἐπιδείξασα, λάμψον, δεόμεθα, καὶ εἰς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς τὴν χρυσαυγίζουσαν λαμπηδόνα, τὴν ὁποίαν ἐπὶ σοὶ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα ἀπήστραψε σήμερον οὐρανόθεν· ἄστραψον τὰς ἀκτῖνας τοῦ νοητοῦ ἡλίου ἐπὶ τὴν ἐσκοτισμένην μας καρδίαν, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τηλαυγῶς τὴν μίαν μόνην οὐσίαν καὶ φύσιν τῆς Θεότητος, λάμπρυνον καὶ ἡμᾶς μὲ τὴν ἀκτινοβολίαν τοῦ Παρακλήτου, διὰ νὰ κηρύττωμεν δύο προόδους ἀπὸ μίαν ἀρχὴν καὶ αἰτίαν, ἄχρονον τὴν γέννησιν ἐν Υἱῷ καὶ ἀΐδιον ἐν Πνεύματι τὴν ἐκπόρευσιν.

Ναί, ὦ Κεχαριτωμένη Μαρία· ὡς ἔλαμψε σήμερον ἐπὶ τὴν καθαράν σου ψυχὴν τὸ Τρισήλιον Φῶς καὶ ἐγνώρισας τὰς Τρεῖς Ὑποστάσεις, οὕτω πρέσβευε, διὰ νὰ ἐπιλάμψῃ καὶ εἰς ἡμᾶς ἡ Τρισυπόστατος Λάμψις, ὅπως λατρεύωμεν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, μίαν ὑπέρθεον Θεότητα, μίαν ὑπεράρχιον Ἀρχήν, μίαν Δόξαν καὶ Βασιλείαν ἐν μιᾷ μόνῃ λατρείᾳ καὶ προσκυνήσει· ὁδήγησον καὶ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν δοθεῖσάν σοι λάμψιν τῶν τῆς Θεότητος σχέσεων, διὰ νὰ θεολογῶμεν ἁγνῶς τε καὶ καθαρῶς ἀγέννητον καὶ ἀναίτιον τὸν Πατέρα, γεννητὸν τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκ μόνου τοῦ Πατρὸς ἐκπορευτόν· φρούρησον τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς τὴν τοιαύτην ἁγίαν ἀμώμητον Πίστιν μέχρι συντελείας αἰώνων, φωταγωγοῦσα καὶ καταυγάζουσα τὰς ψυχὰς ἡμῶν μὲ τὴν λάμψιν τῆς δόξης σου, ἕως εἰς αὐτὴν τὴν ἐσχάτην πνοήν μας, διὰ νὰ δοξάζωμεν τὴν τρισυπόστατον Θεότητα καὶ νὰ ὑμνοῦμεν τὴν Χάριν σου. Ἀμήν.

           

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ