Ὤ τῆς ἀσυγκρίτου ἀγλαΐας, ἡ ὁποία ἀστράπτει εἰς ὅλα τὰ πέρατα τοῦ κόσμου ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τὸν ἔμψυχον Ναὸν τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν ἡλιοστάλακτον θρόνον τῆς δόξης τοῦ Βασιλέως!
Χριστιανοί, δὲν εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὅταν προβάλλῃ ἡ ἀνατέλλουσα λάμψις τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου, χαρίζει παρευθὺς μὲ τὴν λαμπροτάτην παρουσίαν του μίαν ἄμετρον εὐφροσύνην καὶ χαρὰν εἰς ὅλον τὸ περίγειον ἐνδιαίτημα ὅπου φωτίζει; Δὲν σκεπάζει παρευθὺς μὲ ἀστραπηφόρους ἀκτῖνας τὸ μεμελανωμένον πρόσωπον τῆς νυκτός, ἀπαυγάζων τὸ ζωοπάροχον φῶς εἰς τὸν κόσμον; Δὲν ἀποδίδει τὴν κίνησιν εἰς τὰ ἔμψυχα; Δὲν ἐξυπνᾷ τοὺς ραθύμους καὶ ὀκνηρούς, εἰς ὕμνον καὶ δοξολογίαν τοῦ πλάστου, εἰς πᾶσαν προθυμοτάτην ὑπουργίαν τῶν καμάτων; Δὲν ἐγείρει τὰ ᾠδικὰ τῶν ὀρνέων εἰς μουσικόλαλον φωνήν, οὕτως ὥστε συμψάλλουν μὲ ταῦτα τὰ βουνά, αἱ κοιλάδες καὶ οἱ κάμποι; Δὲν ἀποσπογγίζει τὰ δάκρυα τὰ ὁποῖα ἔμειναν εἰς τὰ ὄμματα τῶν ἀνθέων ἀπὸ τὴν παρουσίαν τῆς κρυσταλλώδους αὐγῆς μὲ τὸ γαληνόμορφον τόξον τοῦ φωτός του; Δὲν στολίζει τὸ ρόδον μὲ πορφυρόχρυσον φύλλον, μὲ πάντερπνον εὐωδίαν εἰς τοὺς λειμῶνας; Δὲν ἐξάγει τὰ ζῷα τῶν ἄντρων εἰς νομὴν τῶν πρασινοχλόων πεδιάδων; Καὶ δὲν παρέχει εἰς πάντα φυτά τε κάρπιμα καὶ ἄκαρπα τὴν ζωήν; Ναί, βέβαια, οὐδεὶς ἀρνεῖται τὴν ἀλήθειαν. Ὤ τῆς τοιαύτης ὑπερμέτρου εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς!
Καὶ λοιπόν, ἀνίσως καὶ ἀπὸ τὴν ἀνατολὴν φεγγοβολοῦσα ἡ λάμψις τοῦ ἡλίου παρέχει τόσην χαρὰν εἰς τὸν κόσμον, πόσην νομίζετε νὰ παρέχῃ τὴν σήμερον ἡ χρυσαυγίζουσα λάμψις τῆς Παρθένου, ἥτις φεγγοβολεῖ εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην, ὄχι ἀπὸ τὸν ἥλιον, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τὸ λαμπρότατον φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ὤ! αὐτὴ εἶναι ἀσύγκριτος, διότι ὅσον διαφέρει ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, ὅσον τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἀνατέλλοντα ἥλιον, τόσῳ περισσότερον διαφέρει καὶ ἡ λάμψις τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὴν λάμψιν τοῦ ἡλίου· τόσῳ περισσότερον λάμπει· τόσον περισσότερον ζωογονεῖ, τόσον περισσότερον δίδει τὴν ἀγαλλίασιν εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ὅσον ἀσύγκριτος εἶναι ἡ δόξα τῆς μακαρίας Τριάδος ἀπὸ τὴν δόξαν τοῦ ἡλίου.
Καὶ πάλιν, καθὼς διαφέρει τὸ φῶς ἀπὸ τὸ σκότος, ὁ ἥλιος ἀπὸ τὰ ἄστρα, ὁ οὐρανὸς ἀπὸ την γῆν καὶ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, τοιουτοτρόπως διαφέρει καὶ τὸ φῶς καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ χαρὰ τῆς Παρθένου, τὴν ὁποίαν λαμβάνομεν σήμερον, ἀπὸ ἐκείνην τὴν ὁποίαν δεχόμεθα ἀπὸ τὸν ἥλιον·