Ἀλλ’ οἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἕλληνες τὸν ἀπέτρεψαν ἀπὸ τὸ Μαρτύριον, διὰ νὰ μὴ ἐπακολουθήσῃ ἐκ τούτου ἀνωμαλία καὶ διωγμὸς εἰς τοὺς ἐκεῖ Χριστιανούς, ὁπότε καὶ ἠναγκάσθη νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς Κέρκυραν. Ὁ πόθος ὅμως τοῦ Μαρτυρίου δὲν τὸν ἄφηνε νὰ ἡσυχάσῃ καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Λακεδαιμονίαν, μὲ σκοπὸν νὰ μεταβῇ ἐκεῖθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν ἐκ νέου, ἀλλ’ ἐκεῖ παρέμεινεν ὀλίγον καιρόν, συνηντήθη δὲ καὶ συνωμίλησε μὲ εὐλαβῆ τινα Χριστιανόν, ὅστις καὶ διηγήθη ταῦτα, ὡς τὰ ἤκουσεν ἐκ στόματος τοῦ ἰδίου Δανιήλ. Εἶδε δὲ καὶ εἰς χεῖρας τοῦ Δανιὴλ τὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τὴν ὁποίαν τοῦ εἶχε δώσει ὁ γέρων Ἀσκητής, ἀποστέλλων αὐτὸν εἰς Βενετίαν καὶ τὴν ὁποίαν οἱ Χριστιανοὶ εἶχον ἐπαργυρώσει. Εἰς τὸν αὐτὸν ἀδελφὸν Χριστιανὸν εἶπεν ὁ Δανιὴλ ὅτι ἔχει τὸ κατὰ πλάτος Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου καὶ τὰς κατὰ μέρος ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις. Ἀλλαχοῦ γράφεται ὅτι ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐπέστρεψεν εἰς Κέρκυραν καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ,ἀφ’ οὗ πρῶτον ᾠκοδόμησε Ναὸν τῆς Θεοτόκου, Μυρτιὰν καλούμενον μέχρι τοῦ νῦν, ἔνθα καὶ τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου καὶ ἡ ὀπτασία αὐτοῦ τοῦ Δανιὴλ ἰδιοχείρως γεγραμμένα εὑρίσκονται. Ἀπετμήθη δὲ ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος τῇ 18ῃ Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1750 εἰς δόξαν Θεοῦ. Ἀμήν.