Ἐπιθυμῶν νὰ διαφωτισθῇ ἐπ’ αὐτῶν καὶ νὰ λάβῃ σαφεῖς πληροφορίας, κατώρθωσε νὰ ὑπάγῃ κρυφίως εἰς τὴν φυλακὴν διὰ νὰ συνομιλήσῃ μὲ τὸν Ἀναστάσιον. Ἰδὼν ὁ Θεὸς τὴν ἀγαθὴν τοῦ νεανίου προαίρεσιν, ἔδειξε τὸ ἑπόμενον θαῦμα, διὰ νὰ διαθερμάνῃ τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ ἔτι περισσότερον. Ὡς εἰσῆλθεν εἰς τὴν φυλακήν, ἀνοίξαντος τοῦ δεσμοφύλακος, ἰδοὺ βλέπει δύο νέους ἀστραπομόρφους πλησίον τοῦ Ἀναστασίου, τῶν ὁποίων τὴν ἐξαισίαν λάμψιν μὴ ὑποφέρων ἔπεσε πρηνὴς ὅλος ἔμφοβος. Ποιήσαντος δὲ νεῦμα τοῦ Ἁγίου εἰς τοὺς ἀστραπομόρφους ἐκείνους, ἵνα ἀναχωρήσωσιν ἐκεῖθεν, ἐπλησίασεν ὁ Μουσᾶς καὶ πρῶτον μὲν ἐρωτᾷ περὶ ἐκείνων ποῖοι ἦσαν καὶ μαθὼν ὅτι ἦσαν Ἄγγελοι, οἱ φύλακες τῶν Χριστιανῶν, πάλιν ἐρωτᾷ ἐὰν ἔχωσι τοιούτους φύλακας καὶ οἱ Ἀγαρηνοί, ἀλλὰ καὶ διατί οἱ Χριστιανοὶ καταφρονοῦσιν ὅλα τοῦ κόσμου τὰ ἀγαθὰ καὶ δὲν δειλιῶσι βάσανα καὶ τιμωρίας καὶ θάνατον.
Εἰς τὰς ἐρωτήσεις αὐτὰς τοῦ ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς εἰπών· «Ὅλοι ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἔχομεν ἀπὸ ἕνα τοιοῦτον Ἄγγελον, ὅστις μᾶς φυλάττει ὅσον καιρὸν εἴμεθα εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καί, ὅταν ἀποθάνωμεν, λαμβάνει τὴν ψυχήν μας καὶ τὴν ὑπάγει εἰς τὸν Παράδεισον, σεῖς δέ, καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη, ἔχει ἕκαστον ἔθνος ἀνὰ ἕνα. Ὅσον δέ, διατί κατεφρόνησα τὰ προτεινόμενα ἀγαθὰ παρὰ τοῦ πατρός σου, τοῦτο ἔπραξα, διότι ἡμεῖς ἔχομεν πλούτη εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἀγαθὰ ἀνεκλάλητα καὶ αἰώνια, πρὸς τὰ ὁποῖα παραβαλλόμενα ὅλου τοῦ κόσμου τὰ καλὰ καὶ ἀγαθὰ εἶναι σκιὰ καὶ μηδέν». Ταῦτα ἀκούσας ὁ νέος καὶ πληροφορηθεὶς τὴν ψυχὴν διὰ τῆς ἐνεργείας τῆς θείας Χάριτος, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀναστασίου, παρακαλῶν νὰ τὸν κάμῃ Χριστιανόν. Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ εἶπεν· «Αὐτὸ ποὺ ζητεῖς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ λάβῃς τώρα, διότι ὅταν τὸ μάθῃ ὁ πατήρ σου θὰ ἐξοντώσῃ ὅλους τοὺς Χριστιανούς· μόνον πίστευε κρυφίως εἰς τὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ παρακάλει αὐτὸν νὰ σὲ ἀξιώσῃ τοῦ πόθου καὶ ἀσφαλῶς ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου θὰ οἰκονομήσῃ τὸ συμφέρον σου». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Μάρτυς εἰς τὸν Μουσᾶν, τοῦ ἔδειξε πῶς νὰ κάμνῃ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ.
Ὁ δὲ ἐπάρατος ἐκεῖνος πατὴρ τοῦ θεόφρονος Μουσᾶ, ἐκβαλὼν τῆς φυλακῆς τὸν Ἀναστάσιον, καὶ ἰδὼν ὅτι οὔτε μὲ βίας, οὔτε με κολακείας δύναται νὰ πείσῃ αὐτὸν πρὸς ἐξόμωσιν, ἔδωκε διαταγὴν καὶ ἀπεκεφάλισαν αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως, πλησίον τοῦ ἐκεῖ εὑρισκομένου Μοναστηρίου.