ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς καὶ καλλίνικος τῆς εὐσεβείας Ἀθλητὴς κατήγετο ἀπὸ τὴν Παραμυθίαν τῆς Ἠπείρου. Ἡμέραν τινὰ ἐξῆλθε μετ’ ἄλλων Χριστιανῶν εἰς τοὺς ἀγρούς, ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὴν ἀδελφήν του, διὰ νὰ θερίσουν. Ὁ υἱὸς τοῦ ἡγεμόνος τοῦ τόπου, Ὀθωμανοῦ ὄντος, Μουσᾶς λεγόμενος, διήρχετο ἐκεῖθεν μαζὶ μὲ ἄλλους Ἀγαρηνούς ἀποσταλεὶς ὑπὸ τοῦ πατρός του εἴς τινα ὑπηρεσίαν. Ἰδόντες οἱ ἀσεβεῖς Ἀγαρηνοὶ μὲ ἀκόλαστον ὀφθαλμὸν τὴν ἀδελφὴν τοῦ Ἀναστασίου, ὡραίαν οὖσαν καὶ εὐειδῆ, ἔδραμον κατ’ αὐτῆς πρὸς ἐκτέλεσιν τῆς κτηνώδους αὐτῶν ἐπιθυμίας. Ἀλλὰ προφθάσας ὁ Ἀναστάσιος καὶ συμπλακεὶς μετ’ αὐτῶν, ἔδωκε τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ καιρὸν καὶ ἔφυγε.
Προσβληθέντες οἱ Ἀγαρηνοὶ ἐκ τούτου, διότι μετὰ τοῦ Ἀναστασίου ἔδραμον καὶ οἱ ἄλλοι ἐκεῖ ὄντες Χριστιανοί, οἵτινες καὶ ὕβρισαν τοὺς ἀκολάστους τούτους Ἀγαρηνούς, διέβαλον τὸν Ἀναστάσιον, κατὰ τοῦ ὁποίου ἐστράφη ὅλη ἡ μανία αὐτῶν, ἀντιστρόφως καὶ ψευδῶς εἰς τὸν πασᾶν. Ὁ δὲ πασᾶς ὀργισθεὶς ἀπέστειλε στρατιώτας καὶ ἔφεραν δέσμιον τὸν ἀθῷον Ἀναστάσιον, ἐκ τοῦ ὁποίου μανθάνει ὅλην τὴν ἀλήθειαν. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν νέον καὶ ὡραῖον καὶ ἀνδρεῖον ἠβουλήθη, μὲ ὅποιον τρόπον δυνηθῇ, εἴτε μὲ κολακείας καὶ ὑποσχέσεις, εἴτε μὲ ἀπειλὰς καὶ τιμωρίας, νὰ φέρῃ αὐτὸν εἰς τὸν Ἰσλαμισμόν. Ὁμοῦ δὲ μὲ τὰ ἄλλα οἱ κατήγοροι τοῦ Ἀθλητοῦ εἶπον εἰς τὸν ἡγεμόνα, ὅτι δῆθεν ἔδωκε λόγον ἐξομώσεως τῆς πίστεώς του.
Ἀκούσας ὁ Ἀναστάσιος ταῦτα μετὰ μεγάλης παρρησίας καὶ εὐτολμίας καὶ ψυχικοῦ θάρρους εἶπε· «Οὐδέποτε εἶπον τοιοῦτον λόγον, Χριστιανὸς ἐγεννήθην, Χριστιανὸς καὶ θὰ ἀποθάνω, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ μου. Ὅσον διὰ τὰ ἀγαθά, ἅτινα μοῦ ὑπόσχεσαι, οὐδόλως ἐνδιαφέρομαι, διότι ἔχω πολλὰ ἀγαθὰ αἰώνια, ἀποκείμενα εἰς τοὺς οὐρανούς, ἅτινα δὲν ἔχουν καμμίαν σύγκρισιν μετὰ τῶν παρόντων». Ἀνακρινομένου τοῦ μακαρίου Μάρτυρος, ἵσταντο ἀκούοντες ταῦτα καὶ οἱ συκοφαντήσαντες αὐτὸν Ἀγαρηνοί, οἵτινες καὶ τῷ εἶπον· «Δὲν εἶσαι σύ, ὅστις ἔταξες τότε νὰ γίνῃς Ἀγαρηνός; διατί τώρα ἀρνεῖσαι καὶ δὲν θέλεις νὰ ἐκπληρώσῃς ὅ,τι εἶπες;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἀναστάσιος· «Οὔτε εἶπον τοιοῦτον λόγον, οὔτε κἂν ἐσκέφθην τοιοῦτόν τι, οὔτε ἀρνοῦμαι τὴν ἁγίαν Πίστιν μου, ὑπὲρ τῆς ὁποίας εἶμαι ἕτοιμος νὰ ἀποθάνω. Τὰ τοιαῦτα εἶναι συκοφαντίαι καὶ ψεύδη. Ἐγὼ Χριστιανὸς ἐγεννήθην, Χριστιανὸς καὶ ἀποθνῄσκω». Ταῦτα εἶπεν ὁ Μάρτυς καὶ κατὰ διαταγὴν τοῦ πασᾶ ἐδάρη καὶ ἐκλείσθη εἰς τὴν φυλακήν.