Τότε ὁ φανείς, ὅστις ἦτο Ἄγγελος Κυρίου Παντοκράτορος, παραδώσας τὸν Μουσᾶν εἰς ἐκεῖνον τὸν Ἀσκητὴν λέγει· «Εἰς τοῦτον ἀκολούθει καὶ αὐτὸς θέλει σὲ ὁδηγήσει εἰς ὅ,τι ἐπιθυμεῖς». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Μουσᾶν ἐγένετο ἀφανής· ὁ δὲ Μουσᾶς, ἀκολουθήσας τὸν Γέροντα ἐκεῖνον, ἔφθασαν εἰς Πελοπόννησον. Εὑρόντες δὲ μίαν Ἐκκλησίαν εἰς ἔρημον τόπον, προσεκύνησαν ἐκεῖ. Ἀλλ’ ὁ νέος ἠτόνησεν ἐκ τοῦ κόπου καὶ τῶν στερήσεων, διότι καθ’ ὁδὸν ἔτρωγον μόνον χόρτα καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ εὑρίσκοντο εἰς μεγάλην ἀδημονίαν.
Εἶχε δὲ ὁ νέος ἀφόρητον λύπην, διότι ὁ ἐχθρὸς ἤρχισε νὰ τὸν πολεμῇ μὲ τὴν ἐνθύμησιν τῶν γονέων του καὶ τῶν ἄλλων τερπνῶν καὶ ἀπολαυστικῶν, ἅτινα ἐγκατέλειψε καὶ ἤδη ὑποφέρει στερηθεὶς τὰ πάντα. Ὁ δὲ γέρων Ἀσκητής, βλέπων αὐτὸν εἰς τοιαύτην ἀνάγκην, τοῦ εἶπε νὰ εἰσέλθῃ καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ προσευχηθῇ. Προσκυνήσας τότε ἐκεῖνος τὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἤκουσε φωνὴν ἐξ αὐτῆς λέγουσαν· «Μὴ λυπῆσαι, τέκνον, διὰ τὰ πρόσκαιρα ἀγαθά, ἅτινα ἀφῆκες, διότι ὁ Υἱός μου καὶ Θεὸς πολλὰ ἔπαθε διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε δὲ μᾶλλον καὶ εὐφραίνου, ὅτι πολλῶν ἀγαθῶν μέλλεις νὰ ἀξιωθῇς ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ ἤκουσε φωνὴν τὰ αὐτὰ λέγουσαν. Ἀπὸ ταῦτα ὁ Μουσᾶς, χαρᾶς ἀπείρου πλησθείς, ἐλησμόνησεν ὅλην τὴν κακοπάθειαν, ἀπηλλάγη δὲ καὶ τῶν σατανικῶν προσβολῶν καὶ ἠρώτησε τὸν Γέροντα ἐὰν πάντοτε ὁμιλῶσιν αἱ ἅγιαι Εἰκόνες. Ὁ δὲ λέγει πρὸς αὐτόν· «Οὐχὶ πάντοτε, τέκνον, ἀλλ’ ὅταν εἶναι ἀνάγκη». Ὁδεύσαντες μετὰ ταῦτα ὀλίγας ἡμέρας, ἔφθασαν εἰς τὰς Πάτρας καὶ εὑρόντες πλοῖον διὰ Βενετίαν ἐπεβίβασεν εἰς αὐτὸ ὁ Γέρων τὸν Μουσᾶν καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους μὲ συστατικὰ γράμματα, δώσας εἰς αὐτὸν καὶ μίαν θαυματουργὸν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Φθάσας ὁ Μουσᾶς εἰς Βενετίαν καὶ ὑποδεχθεὶς ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ἐβαπτίσθη ὑπ’ αὐτῶν μετονομασθεὶς Δημήτριος. Μετά τινα καιρόν, ἀκούσας τὰ περὶ τοῦ Ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος, ἀπῆλθεν εἰς Κέρκυραν, εἰσελθὼν δὲ ἐκεῖ εἰς Κοινόβιον καὶ γενόμενος Μοναχός, μετωνομάσθη Δανιήλ. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε σφοδρὰν ἐπιθυμίαν νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τοῦ Κυρίου, ἀπῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου καὶ ἀπεκαλύφθησαν εἰς αὐτὸν διὰ θαυμαστῆς ὀπτασίας τὰ περὶ τῆς ἐλευθερίας τῶν Χριστιανῶν ἐκ τῆς τουρκικῆς δουλείας, τὴν ὁποίαν καὶ συνέγραψεν.