Μετὰ παρέλευσιν ἡμερῶν τινων ἦλθεν εἰς ἐπίσκεψιν τοῦ πασᾶ κάποιος ἐκ τῶν φίλων του, ὅστις, μαθὼν τὰ περὶ τοῦ Ἀναστασίου, συνεβούλευσε τοῦτον τί νὰ πράξῃ, εἰπὼν ἐπὶ λέξει· «Αὐτοὶ οἱ Χριστιανοὶ εἶναι πολὺ σκληροὶ καὶ ἐπίμονοι καὶ δὲν ἀφήνουν τὴν πίστιν των, ἐὰν κάμῃ τις εἰς αὐτοὺς καὶ τὰς πλέον φοβερὰς τιμωρίας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν θάνατον μετὰ προθυμίας δέχονται ὑπὲρ τῆς πίστεώς των. Ἐὰν λοιπὸν θέλῃς νὰ ἐπιστρέψῃς αὐτὸν τὸν νέον, μὴ τὸν τιμωρήσῃς πλέον, ἀλλ’ ἐξάγαγε αὐτὸν τῆς φυλακῆς καὶ μετὰ καλοῦ τρόπου νὰ τοῦ ὑποσχεθῇς δωρεὰς καὶ πλούτη καὶ ἄλλας χάριτας καὶ τοιουτοτρόπως ἴσως κατορθώσῃς καὶ τὸν ἐπιστρέψῃς». Ἀκούσας ἐκεῖνος ταῦτα ἐξήγαγε τὸν Μάρτυρα τῆς φυλακῆς καὶ ἤρχισε νὰ τὸν κολακεύῃ καὶ νὰ τοῦ ὑπόσχεται πλεῖστα ὅσα ἐπίγεια ἀγαθὰ καὶ ἐν τέλει ὅτι θὰ τὸν θεωρῇ ὡς υἱόν του γνήσιον, ἂν ὑπακούσῃ εἰς ὅ,τι τοῦ λέγει. Εἰς ταῦτα συνῄνεσε καὶ ὁ εἰρημένος φίλος τοῦ πασᾶ, προσθέσας ὅτι ἔχει θυγατέρα ὡραίαν καὶ πάγκαλον, τὴν ὁποίαν θὰ δώσῃ εἰς γυναῖκά του, ὑπέσχοντο δὲ ἀκόμη καὶ ἵππους καὶ κοσμήματα καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀρκεῖ νὰ δεχθῇ νὰ γίνῃ Μωαμεθανός.
Μετὰ φρίκης καὶ βδελυγμίας καὶ ἀποστροφῆς ἤκουσε τὰς τοιαύτας ματαιολογίας ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ ἔχω εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀγαθά, ὄχι ὡσὰν αὐτὰ τὰ ἰδικά σας, ἀλλὰ ἀσυγκρίτως καλλίτερα, τιμιώτερα καὶ ἀτελεύτητα καὶ οὐδόλως δέχομαι τὰ ἰδικά σας, τὰ φθαρτὰ καὶ μάταια διὰ νὰ μὴ ἀπολέσω ἐκεῖνα τὰ αἰώνια· ὅθεν οὐδὲ τὴν πίστιν μου ἀρνοῦμαι, μὲ κανένα τρόπον, μὴ γένοιτο». Ἐμβροντηθέντες εἰς τὴν ἀπολογίαν ταύτην τοῦ Μάρτυρος οἱ Ἀγαρηνοί, ἐνέκλεισαν πάλιν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν, διὰ νὰ σκεφθῶσι τὶ ἐν προκειμένῳ νὰ πράξωσι.
Βλέπων ταῦτα καὶ ἀκούων ὁ υἱὸς τοῦ πασᾶ Μουσᾶς, ὡς ἔχων ἀγαθὴν προαίρεσιν, ἐσκέφθη ἐξ ἀφορμῆς τούτων λίαν φρονίμως καὶ συνετῶς καὶ διηρωτᾶτο λέγων καθ’ ἑαυτόν· «Τίς καὶ ποία ἆρά γε εἶναι ἡ πίστις τῶν Χριστιανῶν, ὥστε ὄχι μόνον ὅλα τὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου ὡς οὐδὲν λογίζονται χάριν αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν κακουχίαν καὶ ἐπώδυνον θάνατον ὑπομένουν δι’ αὐτήν; Καὶ ἰδοὺ οὗτος ὁ ἄνθρωπος, καίτοι πτωχός, δὲν ἠθέλησε νὰ λάβῃ τὰ προτεινόμενα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος ἐπεθύμησα, ὅστις εἶμαι τόσον πλούσιος, αὐτὸς δὲ τὰ ἀρνεῖται διὰ νὰ μὴ ἀπολέσῃ τὴν πίστιν του. Τίς λοιπόν, ποία εἶναι αὕτη ἡ πίστις, τὴν ὁποίαν φυλάττουν τόσον ἀκριβῶς οἱ Χριστιανοί;».