Μὴ δυνάμενος πλέον τότε ὁ Σαρακηνὸς νὰ ὑποφέρῃ περισσότερον τὴν γενναιότητα τῶν Ὁμολογητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐπρόσταξε τοὺς ὁπλοφοροῦντας στρατιώτας νὰ τοὺς συλλάβουν, νὰ δέσουν ὄπισθεν τὰς χεῖράς των καὶ νὰ τοὺς σύρουν ὡς πρόβατα εἰς τὸν τόπον τῆς σφαγῆς. Συνέδραμε λοιπὸν πλῆθος πολὺ Σαρακηνῶν καὶ Χριστιανῶν νὰ ἴδουν τὴν σφαγήν των. Ὅταν δὲ ἔφθασαν πλησίον τοῦ ποταμοῦ Εὐφράτου, εἰς πόλιν μεγάλην καλουμένην Σάμαρα, καλέσας ὁ Σαρακηνὸς ἕνα ἀπὸ τοὺς Μάρτυρας, Θεόδωρον τὸν ἐπιλεγόμενον Κρατερόν, λέγει πρὸς αὐτόν· «Σὺ ὅστις ἄλλοτε ἦσο Κληρικὸς καὶ μάλιστα Ἱερεὺς τῶν Χριστιανῶν, ἐπειδὴ ἀπέκρυψας τὸν βαθμὸν αὐτὸν καὶ ἔλαβες στρατιωτικὰ ὅπλα καὶ ἔγινες ἀνθρωποκτόνος, διατί τώρα προσποιεῖσαι τὸν Χριστιανόν, ἀφ’ οὗ ἠρνήθης πρὸ πολλοῦ τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν; Δὲν πρέπει σὺ μάλιστα νὰ καταφύγῃς εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ προφήτου καὶ ἀποστόλου Μωάμεθ καὶ νὰ ἐπιτύχῃς ἀπὸ αὐτὸν βοήθειαν καὶ σωτηρίαν; Ἐπειδὴ δὲν ἔχεις καμμίαν ἐλπίδα παρρησίας εἰς τὸν Χριστόν, διότι τὸν ἠρνήθης ἑκουσίως». Τότε ὁ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεόδωρος λέγει πρὸς αὐτόν· «Διὰ τοῦτο ἔχω χρέος πολὺ περισσότερον νὰ χύσω τώρα τὸ αἷμά μου διὰ τὴν εἰς αὐτὸν Πίστιν καὶ ἀγάπην, διὰ νὰ μοῦ δώσῃ συγχώρησιν ὁ ἀγαθὸς Θεός, δι’ ὅσα ἡμάρτησα εἰς αὐτόν. Ἐὰν κανεὶς ἰδικός σου δοῦλος φύγῃ ποτὲ ἀπὸ σὲ καὶ κατόπιν ἐπιστρέψῃ καὶ ἀγωνίζηται διὰ σὲ ἕως θανάτου, δὲν θὰ συγχωρηθῇ διὰ τὴν προτέραν του ἀχαριστίαν ἀπὸ σὲ καὶ δὲν θὰ γίνη δεκτὸς διὰ τὴν μετέπειτα εὐγνωμοσύνην καὶ εὐχαριστίαν του;». Λέγει ὁ Σαρακηνός· «Ἂς γίνῃ τώρα τὸ θέλημά σου· ἐγὼ ὅμως εἶπον εἰς σὲ τὸ συμφέρον σου».

Ἐνῷ δὲ οἱ Ἄραβες, ἐκεῖνοι δήμιοι ἡτοίμαζον τὰ ξίφη των καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ ἓν μέρος, ἄλλοι δὲ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἐσήκωναν αὐτὰ ὑψηλὰ κάμνοντες ἐπίδειξιν ἐμπρὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν Μαρτύρων, διὰ νὰ τοὺς κάμουν νὰ δειλιάσουν, ὁ θεοφιλέστατος ἐκεῖνος Κρατερός, ἔχων ὅλην αὐτοῦ τὴν φροντίδα ἐστραμμένην πρὸς τὸν εὐλογημένον πατρίκιον, μήπως καταλάβῃ αὐτὸν πάθος δειλίας, ὅταν ἴδῃ τὴν σφαγὴν τῶν φίλων του, σταθεὶς πλησίον του, λέγει πρὸς αὐτόν· «Αὐθέντα μου, ἐπειδὴ τυγχάνει νὰ εἶσαι πρόκριτος ἐξ ὅλων ἡμῶν, κατά τε τὴν ὑπεροχὴν τῆς κατὰ κόσμον ἀξίας, ἀλλὰ δὴ καὶ τῆς τῶν θεοφιλῶν ἀρετῶν τοιαύτης, πρέπει καὶ πρῶτος ἐξ ὅλων ἡμῶν νὰ δεχθῇς ἀπὸ τὸν Ἐπουράνιον Βασιλέα καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου, καθ’ ὅτι καὶ ἀπὸ τὸν ἐπίγειον βασιλέα πρῶτος ἐξ ὅλων ἡμῶν ἐλάμβανες τὰς χάριτας».