Τοιουτοτρόπως διῆλθον οἱ Ἅγιοι κατακεκλεισμένοι εἰς τὴν φυλακὴν ἑπτὰ ὁλόκληρα ἔτη, δεινῶς ὑποφέροντες ἀπὸ τὴν σκληρότητα καὶ τὰς θλίψεις τῆς φυλακῆς. Παρὰ ταῦτα δὲν ἔπαυσαν ἀπὸ τοῦ νὰ μελετοῦν νύκτα καὶ ἡμέραν τὰς ὑμνολογίας τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ, οὔτε ἠμέλησαν ἀπὸ τὰς συνηθισμένας προσευχάς, κοινῶς καὶ κατ’ ἰδίαν, ἀλλ’ ἀνέπεμπον ἀκατάπαυστον εὐχαριστίαν εἰς τὸν Θεὸν δι’ ὅλα τὰ εἰς αὐτοὺς συμβαίνοντα, ἰδιαιτέρως δὲ διὰ τὴν ψυχικὴν αὐτῶν σωτηρίαν, ἥτις παρ’ Ἐκείνου ἀπειργάζετο διὰ διαφόρων τρόπων. Διότι, ἀφ’ οὗ ἐκαθαρίσθησαν διὰ τῆς θλίψεως ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν τῆς ἡδονῆς καὶ ἐφωτίσθησαν κατὰ τὸν νοῦν μὲ τὴν πολυχρόνιον προσευχὴν καὶ ἡσυχίαν, ἐσκέπτοντο λέγοντες· «Τί νὰ ἀνταποδώσωμεν εἰς τὸν Κύριον, ὅπου μᾶς ἠγάπησε τοιουτοτρόπως καὶ μιᾶς ἠξίωσε νὰ ὑπομένωμεν τοιαῦτα παθήματα δι’ Αὐτόν; Διότι τοὺς πόνους αὐτούς, τοὺς ὁποίους, ὅταν εὑρισκώμεθα εἰς τὸν κόσμον, δὲν ὑπεφέραμεν οὔτε νὰ τοὺς ἀκούσωμεν διὰ τὴν ἀρετήν, ἰδοὺ ὅπου τώρα ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη τοὺς ἐδέχθημεν ἀβλαβῶς καὶ τοὺς ὑπεμείναμεν, ἐπειδὴ βεβαίως μᾶς ἐνδυναμώνει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ’ εἴθε νὰ εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς ἐξ ὅλης μας τῆς ψυχῆς ποτήριον σωτηρίου λήψομαι καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι» (Ψαλμ. ριε’ 4).

Ἐνῷ λοιπὸν οἱ Ἅγιοι εὑρίσκοντο εἰς στενοχωρίαν καὶ ἄσκησιν, μελετῶντες καθ’ ἡμέραν τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν ε’ (5ην) τοῦ μηνὸς Μαρτίου ἔρχεται εἰς τὴν φυλακὴν ἀρνησίχριστός τις ὀνόματι Βοώδης [3], ὅστις ὑπῆρξε ποτὲ ἀρχηγὸς τοῦ στρατεύματος τῶν Βυζαντινῶν, γνωστὸς εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ ὅστις, καθὼς ἐλέγετο, ἦτο ὁ προδώσας εἰς τοὺς Σαρακηνοὺς τὴν μεγάλην ἐκείνην πόλιν τοῦ Ἀμορίου, καὶ ἐν συνεχείᾳ ἠρνήθη καὶ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐδέχθη τὴν θρησκείαν τῶν Σαρακηνῶν. Σταθεὶς λοιπὸν οὗτος πλησίον τῆς εἰσόδου τῆς φυλακῆς ἐκάλεσεν ἕνα ἐκ τῶν φυλακισμένων Ἁγίων, Κωνσταντῖνον ὀνόματι, ἄνδρα λόγιον καὶ ἐστολισμένον διὰ πάσης ἀρετῆς, ὅστις ἐτύγχανε νοτάριος τοῦ πατρικίου Θεοφίλου καὶ συνδεσμώτης του καὶ διά τινος ὀπῆς τοῦ εἶπε μυστικῷ τῷ τρόπῳ, ὅτι θέλει νὰ τοῦ ὁμιλήσῃ ἐμπιστευτικῶς. Δι’ αὐτὸ νὰ φροντίσῃ νὰ ἀπομακρύνῃ, πρῶτον τοὺς εὑρισκομένους πλησίον, ὥστε νὰ μὴ εἶναι παρὼν οὐδεὶς ἄλλος, διότι θέλει νὰ τοῦ εἴπῃ μυστικά τινα. Τὴν πρόσκλησιν ταύτην ἀποδεχθέντος τοῦ εὐσεβεστάτου Κωνσταντίνου, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Βοώδης· «Γνωρίζεις πολὺ καλά, φρονιμώτατε κύριε, πόσην ἀγάπην εἶχον ἀνέκαθεν εἰς τὸν αὐθέντην σου τὸν πατρίκιον καὶ πόσον τὸν ἀγαπῶ ἕως σήμερον.