Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΝΕΙΛΟΥ τοῦ Νέου τοῦ καὶ Μυροβλύτου, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ἄθωνος ἀσκήσαντος.

καὶ οὕτω, ἀπολυμαινόμενοι ἐκ τῶν παθῶν, νὰ λάβωμεν φωτισμὸν τῶν σωματικῶν καὶ ψυχικῶν μας αἰσθήσεων, ὥστε ὁ νοῦς μας νὰ μὴ ἐννοῇ ἄλλο τι, εἰ μὴ μόνον τὰ κάλλη τοῦ Παραδείσου καὶ τοὺς ἄθλους καὶ τοὺς ἀγῶνας τῶν Ἁγίων. Ἡ φαντασία μας νὰ μὴ ἀνέρχεται εἰς ἄλλο τι παρὰ μόνον εἰς τὴν ὑπέρλαμπρον δόξαν τῆς μελλούσης μακαριότητος.

Παρακαλοῦμεν σε, Ἁγιώτατε Πάτερ, ὅπως διαφυλάξῃς τὰς αἰσθήσεις μας, ἵνα μὴ αἰσθάνωνται ἄλλο τι, εἰ μὴ μονον ἐκεῖνο το ὁποῖον εἶναι τὸ ἀκρότατον ἐφετόν. Οἱ ὀφθαλμοί μας νὰ μὴ θεωροῦσιν ἄλλο τι παρὰ μόνον τὴν καλλονὴν καὶ εὐπρέπειαν τῶν ὁρωμένων κτισμάτων καὶ διὰ μέσου αὐτῶν τὸν τὰ πάντα δημιουργήσαντα, ἡ ἀκοή μας νὰ μὴ ἀκούῃ ἄλλο τι, εἰ μὴ μόνον τοὺς εὐαγγελικοὺς λόγους καὶ τὰ θεῖα διδάγματα, ἡ ὄσφρησίς μας νὰ μὴ ὀσφραίνηται ἄλλο τι, εἰ μὴ μόνον τὴν ἐκ τῶν προσευχῶν καὶ δοξολογιῶν πνευματικὴν εὐωδίαν καὶ χάριν, ἡ γεῦσις μας νὰ μὴ γεύηται μεθ’ ἡδονῆς καὶ ὀρέξεως ἄλλο τι, εἰ μὴ μόνον τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τῆς τεθεωμένης Σαρκὸς καὶ τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου μας. Ἡ ἀφὴ τῶν χειρῶν μας νὰ μὴ ἅπτηται ἄλλων τινῶν, εἰ μὴ μόνον ἐκείνων ὅσα πρὸς δόξαν τοῦ Κυρίου ἀποβλέπουσι καὶ πρὸς τὴν τοῦ πλησίον οἰκοδομὴν καὶ ὠφέλειαν.

Ἐνίσχυσον ἡμᾶς Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ὅπως μὲ τὰς πέντε τοῦ Θεοῦ χάριτας συνενούμενοι, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ διάγωμεν ἐν σώματι ὡς ἀσώματοι, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι αἰῶνι νὰ συναυλιζώμεθα μετὰ σοῦ εἰς τὸν χορὸν τῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων καὶ κατοπτριζόμενοι ἐκεῖνο τὸ ἀμήχανον κάλλος τῆς Ἁγίας Τριάδος νὰ συνυμνολογοῦμεν καὶ συνδοξάζωμεν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν μίαν Βασιλείαν καὶ Κυριότητα, ᾟ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

                                                       

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ ἐν Κυνουρίᾳ τῆς Πελοποννήσου κωμόπολις Ἅγιος Πέτρος ἀπῳκίσθη, καθὼς λέγεται, κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ Δʹ αἰῶνος ὑπὸ Ἀθωνιτῶν, τοὺς ὁποίους ἐγκατέστησεν ἐκεῖ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ὅστις, κατὰ τὴν παράδοσιν, ἀπεμάκρυνε τούτους ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ Ἄθω, εἰς τὸ ὁποῖον κατῴκουν, προκειμένου νὰ ἀφιερώσῃ τὸ ὄρος τοῦτο εἰς τὴν ἀποκλειστικὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς ἐν αὐτῷ ἐγκαταστάσεως μοναστικῶν καταφυγίων. Οἱ δὲ ἐν Ἁγίῳ Πέτρῳ ἐγκατασταθέντες Ἀθωνῖται, παραφθαρείσης τῆς λέξεως διὰ τῆς παρόδου τοῦ χρόνου, ἀπεκλείθηκαν Τσακωνῖται ἢ Τσάκωνες, ὡς ἀποκαλοῦνται νῦν οἱ Κυνουριεῖς.

[2] Βλέπε εἰς τὸ Συναξάριον αὐτοῦ ἐν τόμῳ Ϛʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ ιβʹ (12ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου.