Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι καὶ εἰς τὰς ἐσχάτας ταύτας ἡμέρας, μολονότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἦτο αἰχμάλωτος καὶ ὑπῆρχον πολλαὶ ἀνωμαλίαι, ὅμως ἐθριάμβευσε, καὶ θριαμβεύει κατὰ τοῦ ἀποστάτου Ἑωσφόρου καὶ ὅλων τῶν δυσμενῶν αὐτοῦ δαιμόνων, ἐγκαυχᾶται δὲ καὶ διὰ νέους Ἁγίους, νέα δὲ νικηφόρα καὶ λαμπρὰ τρόπαια ἐξαπλοῖ ἄνωθεν ἡ τρισήλιος Θεαρχία, τὰς χρυσαυγιζούσας ἀκτῖνας τῶν οὐρανίων χαρίτων της, διὰ μέσου τῶν νεοφανῶν Ἁγίων εἰς ὅλα τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα. Ἰδοὺ καὶ ὁ οὐρανὸς ἀντιβοᾷ καὶ ἀνακηρύττει εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν Ὀρθοδόξου Πίστεως τὴν πολύφωτον χάριν καὶ τὴν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀκαταμάχητον ἀλήθειαν.
Ἰδοὺ ὅτι καὶ τώρα φράττονται τὰ ἀπύλωτα στόματα τῶν αἱρετικῶν, οἵτινες ἀλογίστως λέγουσιν, ὅτι ἀπολέσαντες το βασίλειον, συναπωλέσαμεν ἅμα καὶ τὴν τῶν Ἱερῶν ἀνδρῶν θαυματουργίαν καὶ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ. Ἰδοὺ ἡ ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ πλουσίως ἐκχεομένη εἰς τοὺς ἀξίους τῆς θείας ἀγαθότητος, διαλάμπει δὲ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διὰ τῆς ἁγιότητος νέων ἐνδόξων Μαρτύρων καὶ Μυροβλυτῶν Ὁσίων Πατέρων διαλαμψάντων διὰ τῶν ἐνδόξων καὶ ὑπερφυῶν κατορθωμάτων αὐτῶν.
Διότι «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος οὐκ ἐκλείψουσι γενναῖοι στρατιῶται τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», ἀλλ’ ἑκάστη γενεὰ καὶ γενεὰ τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων θέλει ἔχει τοὺς ἐξ αὐτῆς ἱεροπρεπῶς καὶ θεοειδῶς διαλάμποντας καὶ ὡς πολυφώτους φωστῆρας πάντα τὸν κόσμον καταυγάζοντας. Καὶ ὅτι ἀληθὲς εἶναι τὸ λεγόμενον, ἐπιβεβαιοῦσι καὶ ἄλλοι Ἅγιοι ἐπὶ τῆς τῶν Ἀγαρηνῶν αἰχμαλωσίας, μαρτυρικῶς καὶ ἀσκητικῶς διαπομπεύσαντες τῶν ἀοράτων δαιμόνων καὶ ὠμοτάτων τυράννων τὰς πονηρὰς φάλαγγας καὶ κατατροπώσαντες κατὰ κράτος τὴν σάρκα καὶ τὸν κοσμοκράτορα, διὰ τῆς ἀηττήτου δυνάμεως τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ διὰ βραβείων νίκης καὶ ὑπερφυσικῶν θεοσημειῶν τῆς ἁγιότητος, οἵτινες καὶ ζῶντες καὶ μετὰ θάνατον διαπρέπουσι καὶ εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα θέλουσι διαπρέπει, ἐλέῳ καὶ Χάριτι Θεοῦ.
Ἔτι δὲ ἐπιβεβαιοῖ τοῦτο καὶ ὁ σήμερον παρ’ ἡμῶν ἑορταζόμενος Πανόσιος καὶ θαυματουργὸς Μυροβλύτης Νεῖλος τὸ τῆς κωμοπόλεως Ἅγιος Πέτρος τῆς Κυνουριέων ἐπαρχίας βλάστημα, γέννημα, θρέμμα καὶ καύχημα καὶ πάντων τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων φαιδρὸν ἀγαλλίαμα καὶ λαμπρὸν ἐγκαλλώπισμα, τοῦ ὁποίου, ἂν θελήσωμεν νὰ περιγράψωμεν τὰ κατορθώματα καὶ νὰ διηγηθῶμεν τὰ ὅσα θαυμάσια τελεῖ, θέλει ἐγκαταλείψει ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους.