ΝΕΙΛΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ἄθωνος ἀσκήσας ὁ καὶ Μυροβλύτης λεγόμενος, ἀνέθαλε περὶ τὸ τελευταῖον τέταρτον τοῦ ΙϚ’ αἰῶνος ἐν τῇ κωμοπόλει Ἅγιος Πέτρος τῆς Κυνουρίας [1], γεννηθεὶς ἐξ εὐσεβῶν γονέων. Εἶχε δὲ καὶ θεῖον τινα Ἱερομόναχον, ὀνόματι Μακάριον, ὅστις καὶ παρέλαβε τοῦτον ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας καὶ καλῶς ἐξεπαίδευσεν εἰς τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ εἰς τὴν ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς. Ὅταν δὲ ὁ θεῖος Νεῖλος ἦλθεν εἰς ἡλικίαν μετέβησαν μετὰ τοῦ θείου του Μακαρίου καὶ ἐνετάχθησαν εἰς τὸ ἐν Κυνουρίᾳ εὑρισκόμενον Ἱερὸν Μοναστήριον, τὸ καλούμενον Μαλεβή, τιμώμενον ἐπ᾽ ὀνόματι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Εἰς τὸ Μοναστήριον αὐτὸ ἡσύχασαν ἐπί τινα καιρόν. Ἔπειτα ὁ θεῖος τοῦ Ὁσίου Νείλου Μακάριος, βλέπων τὰς ἀρετὰς τοῦ νέου, προσεκάλεσε τὸν Ἀρχιερέα τοῦ τόπου καὶ ἐχειροτόνησε τὸν Νεῖλον Ἱεροδιάκονον κατόπιν δὲ καὶ Ἱερομόναχον ἐκεῖ εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Μαλεβῆ.

Ποθοῦντες ὅμως νὰ εὕρουν θειοτέραν ζωήν, ἐγκατέλειψαν τὴν πατρίδα των καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ μετέβησαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθωνος. Περιελθόντες δὲ τὰ ἐν τῷ ὄρει ἱερὰ καταφύγια, ἦλθον καὶ κατῴκησαν πλησίον τοῦ σπηλαίου, εἰς τὸ ὁποῖον ἠσκήτευσεν ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης. Καθὼς λοιπὸν ἡ πατρὶς τοῦ Ὁσίου ἐκαλεῖτο Ἅγιος Πέτρος, οὕτω, κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, καὶ εἰς τὰ ὅρια τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου κατῴκησαν, ὡς μιμηταὶ καὶ κληρονόμοι τῆς ἐκείνου ὑψηλῆς καὶ ἰσαγγέλου ἀσκητικῆς πολιτείας γενόμενοι. Ἦτο δὲ τότε τελείως ἔρημος ὁ τόπος οὗτος καὶ ἐντελῶς ἀκατοίκητος, διότι ἡ Σκήτη, Καυσοκαλύβια καλουμένη, κατόπιν ἱδρύθη, κατὰ τὸ ἔτος 1740, ἀλλ’ οὔτε τὰ κελλία τῆς Κερασιᾶς ἦσαν τότε, πλὴν τῶν ἡσυχαστηρίων τοῦ Ἁγίου Συμεὼν μακρὰν ἀπέχοντα τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ἄλλου.

Τοῦτον τὸν τόπον ἰδόντες ἐχάρησαν καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ἠγόρασαν τὸν τόπον ἀντὶ ἑνὸς φλωρίου. Ὁπόσους δὲ κόπους κατέβαλον διὰ νὰ καθαρίσουν τὸν τόπον ἀπὸ τοὺς ἀγρίους θάμνους καὶ τὰς ἀκάνθας φαίνονται εἰς τὴν Διαθήκην τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, ἀπὸ δὲ τὴν ἐπωνυμίαν τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου καὶ ἀπὸ τὴν ἰδίαν πατρίδα τῶν Ὁσίων, τὸν Ἅγιον Πέτρον, ὠνομάσθη ὁ τόπος ἐκεῖνος Ἁγία Πέτρα. Ἔκτισαν δὲ καὶ Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ὑπαπαντῆς καὶ ἐπειδὴ ἐγνώριζον τὴν τέχνην τῆς ζωγραφικῆς, ἐζωγράφησαν τοῦτον καὶ τὸν ἐκόσμησαν θαυμασίως.